زیتون ـ فریده ریحانی: پس از فشار فیفا بر فدراسیون فوتبال ایران مبنی بر لزوم ورود زنان به ورزشگاهها و احتمال محرومیت تیم ملی فوتبال، امروز مازیار ناظمی، مدیر کل روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان خبر داد که احتمالا زنان میتوانند در بازیهای خانگی تیم ملی حضور پیدا کنند.
ناظمی امروز در صفحه توییترش نوشت که در بازیهای مقدماتی جام جهانی فوتبال در مهرماه زنان میتوانند به ورزشگاه بروند و برای آنان، ورودی جدا، مکان جدا، خدمات جدا و انتظامات جدا مشخص خواهد شد.
او البته در یک تویت جدید به امکان حضور زنان در ورزشگاهها «با هماهنگی دستگاههای ذیربط و رعایت ملاحظات اخلاقی» اشاره کرده ولی توضیحی در مورد حضور زنان در بازیهای باشگاهی نداشته و معلوم نیست که آیا موافقت فدراسیون فوتبال با حضور زنان در ورزشگاهها تنها مختص به بازیهای تیم ملی است یا براساس اولتیماتوم فیفا، فدراسیون فوتبال راهی برای حضور زنان در بازیهای باشگاهی هم پیدا خواهد کرد.
این خبر و نظر قطعی تر و کاملتره؛
با هماهنگی های لازم بین دستگاههای ذی ربط و رعایت ملاحظات #فرهنگی و #اخلاقی، #بانوان می توانند وارد #استادیوم های فوتبال شوند https://t.co/gu56T7bsrJ— Maziar Nazemi (@maziaran) July 27, 2019
ضرب الاجل فیفا به فدراسیون فوتبال ایران دو هفته پیش به پایان رسید. اینفانتینو رئیس فدراسیون جهانی فوتبال در گزارش سه سال و چهارماههای که ارائه کرده است، یکی از دستاوردهای خود را ورود زنان ایرانی به ورزشگاهها دانسته است. اشاره او به حضور گزینشی زنان در بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا است که فدراسیون فوتبال با اختصاص یک سکو به هواداران زن، جمعی از زنان فوتبالیست و خانوادههای بازیکنان را به تماشای مسابقه دعوت کرد تا بدین صورت به فیفا نشان دهد که مانعی برای ورود زنان به استادیومها وجود ندارد.
رئیس فدراسیون جهانی فوتبال اما در نامهای که ۱۲ روز پس از دیدار دوستانه ایران و روسیه برای فدراسیون فوتبال ایران ارسال کرده است، برخورد با زنان هوادار فوتبال در جریان این بازی و ضرب و شتم و بازداشت چندین ساعته آنان را ناامیدکننده خوانده و آن را برخلاف قولی دانسته است که رئیسجمهور روحانی در سفر پیشین او به ایران داده بود.
اینفانیتو در نامه خود آورده است که چالشهای فرهنگی موجود در ایران را درک میکند، اما در این حال حق زنان برای حضور در استادیومها و تماشای مسابقات فوتبال از اصول اساسی فیفا است که لازم است محقق شود.
الیاس حضرتی: یک دیوار شیشهای در اطراف جایگاه خانمها تعبیه کنید صرفا از این باب که یک جوان ناپخته بطری یا شیئی به سمت خانمها پرت نکند؛ یک جایگاه بسیار شیک برای حداقل هزار خانم با صندلیهای مبلمان و با احترام زیاد و به مراتب بهتر از ویآیپی.
چند روز پیش، الیاس حضرتی، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، گفته بود که با تعبیه یک دیوار شیشهای در اطراف جایگاه زنان، میتوانیم مساله ورود آنان به ورزشگاه را حل کنیم. او به خبرگزاری خانه ملت گفت: «به وزیر ورزش گفتم هزینه این امر یک مبلغ جزئی است؛ یک دیوار شیشهای در اطراف جایگاه خانمها تعبیه کنید صرفا از این باب که یک جوان ناپخته بطری یا شیئی به سمت خانمها پرت نکند؛ یک جایگاه بسیار شیک برای حداقل هزار خانم با صندلیهای مبلمان و با احترام زیاد و به مراتب بهتر از وی آی پی.»
با توجه به اظهارات الیاس حضرتی و البته توییت جدید مازیار ناظمی، به نظر میرسد در صورت ورود زنان به ورزشگاه نیز، طرح جداسازی زنان و مردان در ورزشگاههای ایران اجرا خواهد شد.
آزادی، رویایی چهل ساله
داستان تلاش زنان ایرانی برای ورود به ورزشگاهها در ایران، حالا بیستساله شده است. داستانی پر از فراز و نشیب و البته شکست.
ایران تنها کشوری است که پس از انقلاب زنانش هرگز نتوانستهاند آزادانه به ورزشگاههای فوتبال بروند و تیمهای مورد علاقهشان تشویق کنند. حقی که آنقدر ابتدایی است که از نظر بسیاری اولویت ندارد و سانتیمانتال به نظر میرسد اما از سوی دیگر آنقدر بدیهی است که حالا دیگر بسیاری از مسئولان را از فدراسیون فوتبال تا وزارت ورزش و مجلس را با خود همراه کرده است.
زنان در ایران برای اولینبار در آذرماه ۷۶ توانستند در مراسم استقبال از تیم ملی فوتبال که در دیداری حماسی برابر استرالیا، جواز حضور در جام جهانی ۹۸ را بدست آورده بود، حضور پیدا کنند.
زنان در ایران برای اولینبار در آذرماه ۷۶ توانستند در مراسم استقبال از تیم ملی فوتبال که در دیداری حماسی برابر استرالیا، جواز حضور در جام جهانی ۹۸ را بدست آورده بود، حضور پیدا کنند. پس از آن اما همه چیز به جای اول خود برگشت، زنان همچنان از ورود به ورزشگاهها محروم ماندند و استادیومهای فوتبال در ایران مردانه باقی ماند.
جرقههای تشکیل کمپین «روسری سفیدها» در سال ۸۱ و در جریان بازی ایران و ایرلند زده شد، جایی که زنان ایرلندی آزادانه وارد ورزشگاه شدند و روی سکوهای استادیوم آزادی به تشویق تیم خود پرداختند. پس از آن تعدادی از فعالان زن با تشکیل کمپینی به این ممنوعیت اعتراض کرده و چندباری در مقابل استادیوم آزادی تجمع کردند.
سال ۸۴ و در جریان بازی ایران و بحرین که سیدمحمدخاتمی نیز در روزهای پایانی ریاست جمهوریاش در استادیوم حضور داشت، روسری سفیدها بار دیگر در مقابل استادیوم حاضر شدند. حضور پرتعداد خبرنگارانی که برای پوشش بازی و همچنین انتخابات ریاست جمهوری در ایران حضور داشتند، باعث شد تا پس از درگیریهای زیاد که به شکستن پای یکی از زنان معترض منجر شد، در نهایت مجوز ورود حدود بیست زن به ورزشگاه آزادی حاضر شوند. بیست زنی که برای اولینبار بدون برخورداری از امتیاز ویژهای وارد استادیوم آزادی شده بودند، این امید را میدادند که پس از آن مسئولان با جدیت بیشتری به این خواسته زنان توجه کنند.
با انتخاب محمود احمدینژاد به عنوان رئیس جمهور، او در ابتدای سال ۸۵ در نامهای به رئیس سازمان تربیت بدنی خواستار فراهم کردن امکانات برای حضور زنان در ورزشگاهها شد.
با انتخاب محمود احمدینژاد به عنوان رئیس جمهور، او در ابتدای سال ۸۵ در نامهای به رئیس سازمان تربیت بدنی خواستار فراهم کردن امکانات برای حضور زنان در ورزشگاهها شد. این نامه اما با واکنشهای مختلفی از طرف مسئولان مختلف کشور مواجه شد و با مخالفت صریح گروهی از روحانیون در قم، در نهایت او نیز از تصمیم خود کوتاه آمد. احمد خاتمی خطیب نماز جمعه تهران مهمترین دلیل مخالفت با حضور زنان در ورزشگاهها را اهمیت حجاب و عفاف دانست و گفت در صورت حضور زنان در ورزشگاه تضمینی برای رعایت حجاب و عفاف وجود ندارد.
از فوتبال به والیبال و دیگر ورزشها
محرومیت از حضور در استادیومها پس از فوتبال به دیگر ورزشها هم رسید. درحالی که حضور زنان در مسابقات والیبال و بسکتبال آزاد بود، ارسال چند عکس و فیلم از هواداران زن در جریان مسابقه والیبال میان ایران و ژاپن به برخی از مراجع تقلید در قم سبب شد تا دامنه این محرومیت به والیبال و بسکتبال و دیگر رشتهها هم کشیده شود. همین موضوع باعث شد تا در سال ۹۳ و در جریان مسابقات لیگ جهانی والیبال، گروهی از زنان با تجمع در برابر استادیوم آزادی یکبار دیگر به این محرومیت اعتراض کنند. اعتراضاتی که منجر به دستگیری و زندانی شدن برخی از چهرههای جنبش زنان نیز شد. فدراسیون جهانی والیبال نیز پس از آنکه دامنه اعتراضات گسترش پیدا کرد و هواداران تیم ملی در بازیهای خارج از خانه این تیم، بنرهای اعتراضی خود را در معرض دید خبرنگاران خارجی و مسئولان فدراسیون جهانی والیبال قرار دادند، به فدراسیون ایران هشدار داد که در صورت عدم حضور زنان، تیم ملی والیبال با محرومیت مواجه خواهد شد. این هشدار البته منجر به آزادسازی حضور زنان در ورزشگاهها نشد، فدراسیون والیبال چندسالی است که برای فرار از محرومیت با اختصاص سکویی به هواداران زن گزینش شده، توانسته است شرایط فدراسیون جهانی والیبال را فراهم کند. زنان اما هنوز امکان خرید بلیت و تماشای مسابقات را ندارند.
ورود زنان ایرانی، ممنوع!
مهمترین و پرصداترین اتفاق سالهای اخیر را میتوان بازی ایران و سوریه در جریان مسابقات مقدماتی جام جهانی در شهریور ۹۶ دانست. چند روز پیش از بازی و با توجه به اینکه این آخرین بازی ایران در مسابقات مقدماتی و به نوعی جشن صعود به جام جهانی بود، زمزمهها و اعتراضات در مورد منع حضور زنان در استادیوم بالا گرفته بود.
کاربران شبکههای اجتماعی با ساختن هشتگهایی مانند زنان_ورزشگاه، ایران _ سوریه_نوبت_زنان، خواستار حضور زنان در استادیوم آزادی شدند. سایت بلیتفروشی مسابقه نیز در ساعات ابتدایی بلیتفروشی با آزاد کردن خرید بلیت برای زنان، این امیدواری را بوجود آورده بود که زنان هم میتوانند در این بازی حضور داشته باشند. در روز بازی اما حدود بیست زنی که با در دست داشتن بلیت به مقابل ورزشگاه آزادی رفته بودند، مانند هربار با دیوار ممنوعیت مواجه شدند. ورود آزادانه زنان سوری به استادیوم آزادی، کشف حجاب آنان و انتشار تصاویری از این تبعیض باعث شد تا فدراسیون فوتبال بار دیگر تحت فشار قرار گیرد.
ورود آزادانه زنان سوری به استادیوم آزادی، کشف حجاب آنان و انتشار تصاویری از این تبعیض باعث شد تا فدراسیون فوتبال بار دیگر تحت فشار قرار گیرد.
پس از آن حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا و شرط کنفدراسیون فوتبال آسیا برای حضور زنان در بازی فینال، یکی دیگر از بزنگاههایی بود که موضوع حضور زنان در استادیومها را بیش از گذشته در رسانههای جمعی و شبکههای اجتماعی مطرح کرد. در بازی فینال آسیا هم، درحالی که اینفانتینو در ورزشگاه آزادی حضور داشت، یک سکو به هواداران زن اختصاص داده شد که بسیاری از آنان از خانوادههای بازیکنان، کارمندان فدراسیون و یا خبرنگاران بودند و درحالی که تعداد زیادی از زنان هوادار پرسپولیس پشت درهای استادیوم مانده بودند، زنان ژاپنی مانند زنان دیگر ملیتها آزادانه وارد ورزشگاه آزادی شدند.
تعلیق فوتبال ایران یا حضور زنان در استادیوم
آخرین رویداد در این حوزه هم مربوط به ورود زنان به استادیوم در جریان مسابقات جام جهانی بود. تابستان سال گذشته مدیریت ورزشگاه آزادی اعلام کرد که با نصب اسکوربوردی در ورزشگاه آزادی، خانوادهها میتوانند برای تماشای بازیهای تیم ملی به ورزشگاه بروند. اگرچه این مساله نیز پس از اینکه با حضور گسترده زنان همراه شد، در ابتدا با ممانعت نیروهای انتظامی مواجه شد. اما چندین ساعت حضور در مقابل ورزشگاه آزادی توسط هزاران نفر از زنان و مردانی که تنها هوادار فوتبال بودند، باعث شد تا در نهایت مجوز صادر شود و زنان روی سکوهای آزادی بنشینند. برای بسیاری از زنان این اولینبار بود که می توانستند چمن آزادی را از نزدیک ببینند، اشک بریزند و روی سکوهای ورزشگاه پرچم ایران را تکان دهند.
در دو سال گذشته همچنین، دختران زیادی نیز توانستند با تغییر چهره و در قامتی مردانه وارد ورزشگاه شوند. دخترانی که با عنوان «دختران ریشو» شناخته میشوند و برای دیدن مسابقات فوتبال، ناچارند با گریم و تحمل شرایط سخت وارد ورزشگاهها شوند. انتشار تصاویری از این دختران عشق فوتبال که هر بار با ظاهری متفاوت توانستهاند از سد مأموران ورزشگاه عبور کنند، بیش از هر چیز نشان میدهد که تماشای فوتبال در ورزشگاهها دیگر خواستهای نیست که تنها از سوی شماری از فعالان زن دنبال شود. حالا دختران هوادار فوتبال به روش خود اعتراض میکنند و در نهایت علیرغم تمام مخاطرات موجود، راهی برای ورود به ورزشگاه پیدا کردهاند.
اولتیماتوم فیفا به فدراسیون فوتبال ایران، راه چارهای را برای فدراسیون باقی نگذاشته است. فوتبال ایران یا باید این مسأله را حل کند و یا با محرومیتهای آینده فیفا کنار بیاید، امری که میتواند بر پیکر فوتبال ضربهای جبرانناپذیر و جدی وارد کند.
حالا اولتیماتوم فیفا به فدراسیون فوتبال ایران، راه چارهای را برای فدراسیون باقی نگذاشته است. فوتبال ایران یا باید این مسأله را حل کند و یا با محرومیتهای آینده فیفا کنار بیاید، امری که میتواند بر پیکر فوتبال ضربهای جبرانناپذیر و جدی وارد کند.
نتیجه یک نظرسنجی توییتری از طرف سایت ورزشی«طرفداری» نشان داد که حدود ۹۳درصد رأیدهندگان با تعلیق فوتبال ایران تا زمان حل شدن مشکل ورود زنان به استادیوم موافق هستند.
اگر بیست سال پیش و همزمان با شکلگیری کمپین روسری سفیدها، بسیاری اعتراضات زنان را تندروی میدانستند، حالا اکثریت جامعه موافق حضور زنان در ورزشگاه هستند و به نظر میرسد مخالفت جبهه تندرو نظام دیگر نمیتواند مانعی بر سر تحقق این رویا باشد. با این حال مشخص نیست که آیا وعده فدراسیون فوتبال مانند دفعات پیشین، تنها شمار محدودی از زنان را در برمیگیرد یا زنان هم می توانند آزادانه بلیت بخرند و روی صندلیهای ورزشگاه بنشینند.
12 پاسخ
دوست عزیز من زن نیستم بلکه مرد هستم. من دست کم سالی دوبار به ایران میآیم و ازنزدیک با زندگی تو ایران آشنا هستم. این چیزایی که شما نوشتی تماماً حرف مرا ثابت میکند. پس این مرد که کنترلی روی خودش نداره و خیلی راحت بازیچه میشه. ما مردها خودمان این را بوجود آوردیم. زن همان حق رو داره که مرد داره. ما فقط تفاوت فیزیکی داریم و بس.
زنی که در خیابان پاپی همراهش هست و سگ گردانی میکند و به ورزشگاه مردانه میرود و لباس
جلف و ناجور میپوشد. همش دوست دارد که در خیابان همه به او توجه بکنند توالت و ارایش زننده میکند. مرتب با گوشی خود بازی میکند و پیامک میفرستد و…….. چه جوری میخاد فرزندش را تربیت کند اصلا روش میشه به فرزندش بگوید که من اینجوری بودم.
دیگه نگو که شما وکیل وصی نیستید و خودشان میدانند.
روزی که امثال شما بفهمین وکیل وصی زنها نیستین و زنها خودشون میدونن با زندگی خودشون چیکار کنن بزرگترین عید بشریته
سرچشمه همه مشکلات افراط و تفریط
و تندروی هست. نه ان وضعیت افتضاح که داعش بوجود اورد که زن باید در خانه بماند و حتی زنان تحصیلکرده را اعدام کرد نه اینکه زن بخواهد ادا و اطوار مردانه در بیاورد که
سوار موتورسیکلت شود و به ورزشگاه اقایان برود و صورتش را رنگی بکند و شیپور بزند. زن باید سنگین و باوقار در جایگاه خودش قرار گیرد!
در پاََسخ به ان خانم
که چهل سال در اروپا زندگی میکنند.
شما که حاضر نیستید یک لحظه
در ایران زندگی بکنید و با مشکلات در
این کشور دست و پنجه نرم کنید
فقط کافیست یک اماری از پرونده های
دادگستری در این کشور بگیرند
در حداقل ۹۰، در صد پرونده ها خانم ها بطور مستقیم یا غیرمستقبم در اختلافات نقش داشته اند
اکثر پرونده ها یا ناموسی هست یا
اختلافات و دعوا بر اَساس غیب و
دو بهم زنی توسط خانم ها انجام شده
است. چه حقوقی یا کیفری
امبرکبیر توسط تحریکات مادر ناصرالدین شاه و امام حسن توسط
همَسرش بشهادت رسیدند و…..
بسیاری موارد دیگر و حنی جنگها در
تاریخ که باعث ان زنان بودند.
الان هم در جمهوری اسلامی همه جا
خانم ها امتیاز ویژه دارند و اصلا کشور
بطور وحشتناک دارد بسمت زن سالاری
میرود و همیشه هم طلبکارند!
در ادارات اول کار خانم ها را انجام میدهند توی دادگاهها هم بنغع خانم ها رای میدهند.
توی مترو مردان نمیتوانند وارد واگن خانم ها بشوند اما خانم ها میتوانند
وارد واگن اقایان بشوند. و بسیاری
موارد دیگرکه طولانی میشود!
حالا همین سناریو را با ورزشگاه هم میخواهند انجام دهند خانم ها
میتوانند وارد ورزشگاه اقایان شوند
اما اقایان نمیتوانند وارد ورزشگاه خانم ها شوند. خیلی ارام و خزنده و بی سر وصدا تحت پوشش مسایل شرعی در جامعه ترویج زن سالاری میکنند!
همیشه هم از مردان طلبکارند!
متاسفانه اساس خانواده در غرب و شرق در خطر است.
me too ، زن بازی ترامپ و کلینتون و سایرین از هنرمندان اصحاب رسانه و قدرت، مثل بعضی وزرا یا آخوند های خودمان، و نه حتی در ادارات و روستاها، هر جا که زمینه ی بوالهوسی و روابط عاطفی و سکسی بیرون ضابطه قانون وسرع و عرف وعقل هست، واقعیتی است که نمیتوان منکر شد
من نمیفهمم که چرا همیشه این زن هست که موجب بدبختی مرد میشه. این ناهنجاریها که تو ایران هست کدام را در اروپا میبینی. همه آش این مردان هستند که به بچه به زن دستدرازی میکنند و نه زنها.
جامعه خودش خودش را کنترل میکنه و احتیاج به این نیست که از بالا دیکته بشه. چه اکنون با حجاب چه زمان شاه در مورد هیپیها.
من هم چهل ساله که در اروپا زندگی میکنم و از روی تجربه سخن میگویم
بنظر من بسیاری از افراد تفاوت بین مسایل عقیدتی و نا هنجاری های اجتماعی را نمیدانند.
چه در حکومت جمهوری اسلامی یا در یک حکومت غیر دینی ناهنجاری اجتماعی یکسان هست.
حتما در مباحث خانوادگی یا فامیلی شنیدید که میگویند دختر فلانی یا پسر
فلانی ول هست! هر هفته چند روز در
منزل دوستان خود مهمانی هست یا
مرتب در حال سینما رفتن یا ورزشگاه
و غیره….. هست. لباس هم که
میپوشه خیلی جلف و زننده توی خیابان میره!
بعضی افراد برای زندگی خودشان برنامه
و هدف دارند از صبح تا شب چه برای
کار شغل امور منزل یا تفریحات اخر هفته برنامه دارند. وقتی هم لباس میپوشه متعارف و قابل قبول هست.
در همان حکومت پهلوی که میگویند امریکایی بود شهربانی یعنی پلیس تهران جوانان هیپی که موهای بلند داشتند را بازداشت میکرد. و سرشان را از ته میزد مثل اینه میشد و ولشان میکرد.
حالا فهمیدید معنی ناهنجاری اجتماعی چی هست!
در پاسخ به کامنت دوست عزیز ناشناس نه کاملا هم حواسم جمع است
بعضی اوقات مردم بخاطر ظلم و ستم نابینا میشوند و بدلیل داغ بودن در یک
جو خاص مسایل را تشخیص نمیدهند
و بجای مبارزه با ظلم از طرق مختلف مانند تغییر سبک زندگی به خود زنی
مبادرت میکنند.
دوَست عزیز از داخل چنین ورزشگاه هایی همسرانی مانند همسر اقای نجفی بیرون می ایند که مرد را به خاک
سیاه مینشانند.
نه دوست عزیز من بر اساس تجربه حرف میزنم. حالا شما این را طرفداری
حساب میکنی مهم نیست.
اگر میدانستید که چه شخصی این کامنت را مینویسد هیچگاه این حرف را
نمیزدید که قدرت در دستشان هست!
دست شما درد نکنه!
دوست گرامی فکر میکنم که خیلی از زمان عقب افتادهای. اگر افرادی مثل شماکه قدرت دستشان هست درست کار کرده بودند هیچ کس نمی توانست به ادمهای با فهمی مثل شما و علما حالی کنه که دنیا تغییر کرده و مردم دیگر در دوران جهالت عربها زندگی نمیکنند. کمی به خود بیا.
بنظر من ربیس فیفا دارد از شرایط کنونی کشور ایران سو استفاده میکند و دنبال اهداف کثیف سیاسی هست.
هر کشوری اداب و رسوم مخصوص به خودش را دارد
ورود بانوان به ورزشگاه مردانه
مانند ورود اقایان به ورزشگاه
زنانه میباشد.
وارد بحث حلال و حرامی نمیشوم
اداب و رسوم چیز دیگری هست
نکته دیگر اینکه بروید ببینید چند نفر از بانوان که در زندگی خودشان موفق بودند وارد این ورزشگاه ها شده اند. بعضی ها
اینقدر گرفتار هستند که حتی ۱۰
دقیقه اخبار روز را هم نگاه نمیکنند!
بطور کل تفریحات سالم باید طوری باشد که به ناهنجاری اجتماعی کشیده نشود.
دیدگاهها بستهاند.