این روزها که نزاع عده‌ای برسر اموال و عناوین و مقامات دنیوی بالا گرفته و هر کس در این باره سخنی می‌گوید من هم سخنی دارم. سخن من این است که همهٔ این افراد که در این روزها چه در مقام طرفین دعوی و چه در کسوت ناصح و خیرخواه گونه‌ای با این نزاع درگیر شده‌اند و همگی لقب «آیت‌الله» یدک می‌کشند انسان‌هایی‌ند مانند سایر انسان‌های جامعه.
اگر گفته شود محمد یزدی و صادق لاریجانی، ناصر مکارم، احمد جنتی، حسین نوری‌همدانی و … چنین یا چنان گفته‌اند مردم می‌توانند دربارهٔ سخنان آن‌ها با توجه به اعمال آن افراد به‌راحتی داوری کنند. اما وقتی لقب «آیت‌الله» به این افراد می‌چسبانند و می‌گویند «آیت‌الله فلان چنین گفت» و «آیت‌الله بهمان چنان»، در این صورت پای خدا به میان کشیده می‌شود و عظمت و جلالت خداوند خرج مقاصد دنیوی این افراد می‌گردد و عموم مردم چون افسونزده می‌شوند قدرت تمیز و تشخیص حق و باطل را از دست می‌دهند. این القاب افسون‌کننده و ضد شفافیت هستند. محض رضای خدا و برای اینکه مردم افسونزده نشوند خواهش می‌کنم آقایان برای همیشه این القاب را کنار بگذارند و از علمای دین هم مانند سایر افراد جامعه، فقط با نام کوچک و عنوان خانوادگی سخن گفته شود. آن‌قدر خدا خرج مقاصد دنیوی اشخاص شده که سرمایهٔ معنوی جامعهٔ ما درحال نابودی است. چه کسانی مسئول این وضع اسف‌بار هستند؟!
منبع: وب سایت نویسنده
حدود هفده سال پیش و در زمان جدی شدن بحران هسته‌ای، در تحریریه روزنامه بحثی…
بی‌شک وجود سکولاریسم آمرانه یا فرمایشی که توسط پهلوی‌ها در ایران برقرار‌شد تاثیر مهمی در…
کیانوش سنجری خودکشی کرد یک روایت این است که کیانوش سنجری، جوان نازنین و فعال…
ناترازی‌های گوناگون، به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند توزیع برق، سوخت و بودجه، چیزی نیست که بتوان…
۱- چند روز پیش، مدرسه آزاد فکری در ایران، جلسه مناظره‌ای بین علیدوست و سروش…
آنچه وضعیت خاصی به این دوره از انتخابات آمریکا داده، ویژگی دوران کنونی است که…