این روزها که نزاع عده‌ای برسر اموال و عناوین و مقامات دنیوی بالا گرفته و هر کس در این باره سخنی می‌گوید من هم سخنی دارم. سخن من این است که همهٔ این افراد که در این روزها چه در مقام طرفین دعوی و چه در کسوت ناصح و خیرخواه گونه‌ای با این نزاع درگیر شده‌اند و همگی لقب «آیت‌الله» یدک می‌کشند انسان‌هایی‌ند مانند سایر انسان‌های جامعه.
اگر گفته شود محمد یزدی و صادق لاریجانی، ناصر مکارم، احمد جنتی، حسین نوری‌همدانی و … چنین یا چنان گفته‌اند مردم می‌توانند دربارهٔ سخنان آن‌ها با توجه به اعمال آن افراد به‌راحتی داوری کنند. اما وقتی لقب «آیت‌الله» به این افراد می‌چسبانند و می‌گویند «آیت‌الله فلان چنین گفت» و «آیت‌الله بهمان چنان»، در این صورت پای خدا به میان کشیده می‌شود و عظمت و جلالت خداوند خرج مقاصد دنیوی این افراد می‌گردد و عموم مردم چون افسونزده می‌شوند قدرت تمیز و تشخیص حق و باطل را از دست می‌دهند. این القاب افسون‌کننده و ضد شفافیت هستند. محض رضای خدا و برای اینکه مردم افسونزده نشوند خواهش می‌کنم آقایان برای همیشه این القاب را کنار بگذارند و از علمای دین هم مانند سایر افراد جامعه، فقط با نام کوچک و عنوان خانوادگی سخن گفته شود. آن‌قدر خدا خرج مقاصد دنیوی اشخاص شده که سرمایهٔ معنوی جامعهٔ ما درحال نابودی است. چه کسانی مسئول این وضع اسف‌بار هستند؟!
منبع: وب سایت نویسنده
۱۳ آبان در تاریخ جمهوری اسلامی روز مهمی است؛ نه از آن جهت که سفارت…
در تحلیل سیاسی و روانشناختی دیکتاتوری، مسئله مقصر دانستن پذیرفتگان دیکتاتوری به عنوان افرادی که…
امروز یکم نوامبر، روز جهانی وگن است؛ این روز، یادبودِ تمام دردمندی‌ها و خودآگاهی‌هایی است…
درآمد در این نوشتار به دو مطلب خواهم پرداخت. نخست، تحلیلی از عنوان مقاله و…