بیانیه زندانیان زن در اعتراض به اعمال خشونت علیه مادران زندانی و بازداشتی

زنان زندانی در اوین در بیانیه خود که توسط وبسایت کانون مدافعان حقوق بشر در ایران منتشر شده، با اشاره به «سال‌ها کشاکش قدرت مسلط با آزادیخواهی و عدالت‌طلبی»، نوشته‌اند: «این کشاکش و نبرد به صریح‌ترین شکل در مواجهه حاکمیت با مادران و مادرانگی طی سالها نمایان شده است.»

امضاکنندگان این بیانیه با بیان اینکه «حکومت به‌رغم‌ تاکید بر مادر بودن زنان برای پابند کردنشان به خانه، مادرانگی زنان معترض را تاب نمی‌آورد»، ادامه دادند: «زنان‌بسیاری فرزندان خود را در زندان به دنیا آورده و بزرگ کرده‌اند؛ مادرانی‌حتا از دیدن جسد و محل دفن فرزندان خود محروم شده‌اند؛ مادرانی به جرم‌خونخواهی فرزند خود یا درخواست آزادی فرزندشان به زندان روانه شده‌اند؛ یا مجبور به ترک فرزند چند ماهه خود شده‌اند و سالها بدون‌حتی یک روز مرخصی در هجران فرزندان خود در زندان گذراندهاند؛ مادرانی که حتی از ملاقات و دیدن فرزندانشان در سالن‌های ملاقات زندان‌ها محروم مانده‌اند؛ و مادران بی‌قراری هم ‌پشت درهای زندان ساعت‌ها در انتظار بدیهی‌ترین حق خود و در آغوش کشیدن فرزندشان رنجی مشابه را متحمل می‌شوند.»

بیانیه اعتراضی زندانیان سیاسی زن از اوین در ادامه با اشاره به «جدال حاکمیتی زن‌ستیز با زنان و مادرانی که برای آزادی و عدالت برخاسته‌اند»، به نمونه‌هایی از رفتارهای غیرانسانی با این زنان و مادران اشاره کرده و نوشته است: «تنها در چند ماه گذشته فرنگیس مظلوم‌ به رغم بیماری به جرم دفاع از پسرش، سهیل عربی، بازداشت شد. مادر علیرضا شیرمحمدی به دلیل نداشتن ۸۰ میلیون‌تومان وثیقه، فرزند خود را در زندان از دست داد. راحله اصل احمدی به جرم خواست آزادی فرزندش، صبا کرد افشاری، بازداشت شد، و موارد متعدد دیگر.»

زندانیان سیاسی زن محبوس در اوین به جدیدترین موارد از این نوع برخوردها نیز پرداخته و نوشته‌اند: «دختر ۵ ساله نازنین زاغری، گیسو رتکلیف، به ناچار ایران را ترک کرد تا بعد از ۳ سال و ۸ ماه، به دور از مادر، نزد پدر زندگی کند. این‌در حالیست که مسوولان به طور ضمنی آزادی او را مشروط به نتیجه مذاکره و معامله با بریتانیا کرده‌اند و آنچه در این میان نادیده گرفته می‌شود، انسان‌ها، حقوق آنها، عدالت و حقیقت است. از این منظر، عملکرد هر دو حکومت دو روی یک سکه است.»

امضاکنندگان این بیانیه در نهایت تأکید کرده‌اند که زنان ایران در این سو یا آن سوی دیوار زندان بر این باورند که «وجدان بیدار جامعه، تاب این ستم‌ها را نخواهد آورد و نه دیرهنگام، بلکه در سپیده‌دمی نزدیک، با عمل و اراده و هر لحظه، رهایی مادران رنج‌کشیده این سرزمین را فراهم خواهد ساخت. دست در دست هم به امید روزهای روشن، صدای مادران در بند باشیم که این عمل سرفصل رهایی وجدان دردآلود جامعه بشری است.»

بیانیه زنان زندانی محبوس در اوین که تاریخ مهرماه ۱۳۹۸ را بر خود دارد، به امضای ۱۷ تن از این زندانیان سیاسی رسیده است. یاسمین آریانی، مریم اکبری منفرد، سیما انتصاری، ارس امیری، مرضیه امیری قهفرخی، لیلا حسن‌زاده، نازنین زاغری، زهرا زهتابچی، آتنا دائمی، فاطمه ضیایی، منیره عربشاهی، نگین قدمیان، صبا کرد افشاری، ندا ناجی، نرگس محمدی، فرشته محمدی و سپیده مرادی امضاکنندگان این بیانیه اعتراضی هستند.