زیتون- پس از دو سال گمانه زنی، اعتراض عزت الله ضرغامی به حذف برخی از شبکه های تلویزیون ایران پرده از راز دستیابی شبکه من و تو به تصاویر آرشیوی صدا و سیما برداشت.
چندی پیش عزت الله ضرغامی رییس پیشین سازمان صداوسیما گفتگویی با خبرنگاران انجام داد که در آن از حذف شبکه هایی که در زمان مسئولیت او راه اندازی شده بود، ابراز ناراحتی و درباره مشکلات فعلی سازمان که مربوط به دوره او بوده، اعلام بی خبری کرده بود.
ایسنا نوشت که او در ادامه به این نکته اشاره کرده که سازمان در هر دوره ای مشکلات بودجه ای خاص خود را داشته و همکاری فعلی دولت با رسانه ملی نیز به خاطر اعتمادسازی در دوره او شکل گرفته است. پیرو این اظهارات، مدیر شبکه مستند یادداشتی به ضرغامی نوشت و در آن تأکید کرد:« تعطیلی شبکه های کم مخاطب شاید حال بانیان آن را بد کند ولی به خوب شدن حال مردم و صرفه جویی در بیت المال کمک خواهد کرد.» این یادداشت در خبرآنلاین منتشر شد؛ اما اعتراض به راه اندازی شبکه های کم مخاطب تنها یک بخش از نامه تاجیک، مدیر شکبه مستند، به رییس پیشین این شبکه بود.
دوسال پیش و همزمان با پخش دو مستند در شبکه ماهواره ای من و تو این سوال مطرح شد که این شبکه چطور به تصاویر آرشیو محرمانه صدا و سیما دسترسی پیدا کرده است؟
روزنامه قانون در این رابطه نوشت « در آن زمان شایعه ای بهت آور در میان اصحاب رسانه پیچید و نقل محافل مطبوعاتی شد که بر اساس آن من و تو از طریق یک واسطه به برخی از تصاویر آرشیو صدا و سیما دست پیدا کرده است.»
بهانه این گمانه زنی ها پخش مستندهای «رضا شاه» و «انقلاب ۵۷» بود که عده‌ای معتقد بودند برای ساخت آنها قطعاً از آرشیو غنی تصویری استفاده شده است. بعضی شروع به انتقاد از سازمان صدا و سیما کردند که این آرشیو چگونه جمع آوری شده است؟ فیلم هایی که اکثراً در صدا و سیما با عنوان محرمانه آرشیو شده اند و حتی مستند سازان داخلی هم به راحتی نمی توانند به آن دسترسی پیدا کنند.
گویا این موضوع حتی برای مدیران این سازمان هم مورد سوال است تا جایی که تاجیک در بخشی از نامه خود می نویسد:« علاوه بر همه اینها جنابعالی در خصوص آرشیو سازمان و پخش تصاویر محرمانه از شبکه های معاند اظهار نظر کرده بودید که هیچ تصویری از آرشیو خارج نشده است. سوال اینجاست که چرا مدیرکل اسبق آرشیو تا سر حد بازداشت پیش رفت و تنها به دلیل واسطه گری شما بازداشت نشد؟ و چرا دو تن از کارشناسان زیر مجموعه ایشان بازداشت شده، در دادگاه حضور یافتند و محکوم به حبس شدند؟ اینکه اظهر من الشمس است که تصاویر تلویزیون در شبکه های معاند و در قالب برنامه های مختلف به نمایش در می‌آید و شما تنها به تکذیب بسنده می کنید.»
یکی از بحث‌های اخیر در خصوص رسانه ملی که آن را به یکی از حاشیه‌سازترین سازمان‌های دولتی تبدیل کرده، موضوع کمبود بودجه است. مدیران رسانه ملی در یک سال اخیر از هر فرصتی برای سر دادن فریاد «کمبود بودجه» استفاده کردند. به زعم ایشان دولت با عدم افزایش قابل توجه ردیف بوده برای رسانه ملی، اراده ای برای برطرف کردن مشکلات این سازمان از خود نشان نمی دهد.
همین موضوع دستاویزی شد تا مدیران ارشد رسانه «ملی» از دولت، بخصوص بعد از به سرانجام رسیدن مذاکرات هسته ای، کمتر حمایت کنند.
از آن سو در مقابل فریاد دائم الجوع صدا و سیما برای بودجه بیشتر، این سوال مطرح می شود که اساسا چرا باید مجموعه‌ای که هدف اصلی آن «سرگرمی» است و در تمام دنیا «درآمدزا»ست در ایران نه تنها به ردیف بودجه اضافی نیاز دارد بلکه با حجم عظیمی از بدهی هم مواجه است.
مدیر شبکه مستند مشکل بدهی های سازمان صدا و سیما را محصول دورانی می داند که ضرغامی بر مسند ریاست آن تکیه زده بود. او در نامه خود به رییس اسبق رسانه ملی با یادآوری این نکته نوشت:«مدیریت جدید سازمان در هنگام شروع فعالیت های خود با حجم عظیمی از بدهی ها و معوقات روبرو شد. این مساله به زعم شما «امری طبیعی» ست. اما با کمی دقت و تحقیق می توان دریافت که این میزان از بدهی در قیاس با دوره های قبلی ابدا قابل مقایسه نیست. کمااینکه این بدهی ها صرفا به دلیل بودجه و کمک ناکافی که از سوی دولت به صداوسیما تعلق می گرفت، نبود. بلکه بیشتر به خاطر ضعف در تصمیم سازی ها برای توسعه غیرمنطقی شبکه های سازمان بود. خصوصا اینکه دولت قبل علاوه بر بودجه سالانه کمک بلاعوض یک میلیارد دلاری به سازمان کرد و ایجاد بدهی برای سازمان در چنین شرایطی منطقی به نظر نمی‌رسد.
او برای اثبات این ادعا به بدهی بیش از پانزده و نیم میلیارد تومانی شبکه کوچکی همچون شبکه مستند اشاره کرد و نوشت:« معاونت سیما با حدود دویست و شصت میلیارد تومان بدهی به دکتر پورمحمدی تحویل شد و در نهایت رسانه ملی در آغاز مدیریت جدید صدها میلیارد تومان بدهی داشت.»
این میراث در شرایطی برای مدیریت جدید سازمان برجا ماند که به گفته این مدیر سازمان صدا و سیما «املاک و زمین های مرغوب رسانه ملی توسط ضرغامی به فروش رفت تا بخشی از بدهی های تهیه کنندگان و کارگردانان پرداخته شود. به عبارتی مدیریت قبلی علاوه بر هزینه های بی مورد، راه حلی منطقی برای جبران آن هزینه‌ها نداشت!»