اکنون جنبش سبز

زیتون– این روزها از سویی شاهد سرکوبی وسیع و خون‌بار هستیم که جامعه را به سکوت و بهتی سهمگین فرو برده است و از سویی دیگر شاهد مواجهه حاکمیت و گروه‌های مختلف با این رویداد که از شدت سهمگینی پهلو به پهلوی واقعیت رخ‌داده می‌زند.

حاکمیتی که به مردم معترض برچسب اغتشاشگر می‌زند و با همین رویه‌ی کهنه خون‌های نو می‌ریزد، بخشی از اپوزیسیون خارج‌نشینی که در وابستگی و سرسپردگی خود سعی در مصادره این اعتراضات درون‌زای مردمی دارد و از این جوی خون برای پیشبرد مقاصدی که جز افزودن رنج حاصلی برای مردم ندارد استفاده می کند و اصلاح‌طلبان بوروکراتی که خواب عمیقشان حتی با صدای گلوله‌ها نیز پایان نیافته‌است و همچنان خیال خام و موهوم حضور در قدرت به هر هزینه را در سر می‌پرورانند و بی‌مسئولیتی‌شان را در قامت اتخاذ مواضع دوپهلو نشان می‌دهند. این مثلث ویرانگر که عمده رسانه‌ها را در اختیار دارند حس سردرگمی و سرخوردگی را در جامعه افزایش می‌دهند.

آبان ماه ۹۸ نقطه‌ای بود که مردم مبتنی بر آگاهی جمعی-تاریخی، اعتراض و فریاد خود را معطوف به مقامات و نهادهای غیردموکراتیکی ابراز کردند که آزادی و عدالت را توامان از آنان سلب کرده‌است و به خصوص با درپیش گرفتن برنامه اقتصادی رانت محور و مبتنی بر فساد، معیشت حداقلی قشرعظیمی از جامعه را ناممکن ساخته‌است. جدای از نادیده گرفتن عاملیت مردم، بی اهمیتی عدالت در گفتمان گروه‌های بالاست که نقاب تفاوت از چهره‌هایشان می‌زداید و وجه مشترک غیرمردمی بودنشان را نمایان می‌سازد که به خصوص در همسانی برنامه اقتصادی مطلوب آنها رخ می‌نمایاند.

اما این اولین باری نبود که جانمان را به کف گرفتیم و آرمانمان را به حنجره نواختیم و البته ناشنیده ماندیم. انقلاب مشروطه، نهضت ملی ۳۲، انقلاب ۵۷ و جنبش سبز ایستگاه‌های معجزات ناکام پیشین ما بودند.

در این فضای سردرگمی و زمانه‌ای که مسببان و تشدیدکنندگان وضع موجود اغراض و منافع خود را به عنوان راه حل جا می‌زنند اگر به دنبال چراغی برای رهسپار شدن به سمت آینده روشن تر و فراهم آوردن گفتمانی برای عبور از این وضعیت و چرخه ناکامی چاره‌ای جز اتکا به خود آموختن از تجربیات جمعی پیشین نداریم.

همین ضرورت بازخوانی و تفسیر روزآمد از آنها ما را بر آن داشت تا در تلاشی جمعی تحلیلی از بیانیه‌های میرحسین موسوی به مثابه اسنادی دست اول که عصاره جنبش سبز را در دل خود دارند، ارایه دهیم.

این نوشتار پیش از این به صورت تفکیک‌شده انتشار یافته است اما پس از وقایع آبان‌ماه و همین‌طور اتخاذ موضع شجاعانه، مسئولانه و اصولی میرحسین موسوی از دل حصر که در امتداد یک دهه پایداری و همراهی او با مردم است،‌ما را بر آن داشت تا مجموعه‌ای منسجم از آن نوشتار را به صورت  این  کتابجه  منتشر کنیم.

جمعی از فعالین سابق دانشجویی

دانلود متن کامل کتابچه

Recent Posts

معاویه: یک عرب ایرانی یا مسیحی؟

مسعود امیرخلیلی

۱۳ آبان ۱۴۰۳

آقای خامنه‌ای، ۱۳ آبان و شورای‌ نگهبانِ جهان

۱۳ آبان در تاریخ جمهوری اسلامی روز مهمی است؛ نه از آن جهت که سفارت…

۱۳ آبان ۱۴۰۳

آیا پذیرفتگان دیکتاتوری مقصرند؟!

در تحلیل سیاسی و روانشناختی دیکتاتوری، مسئله مقصر دانستن پذیرفتگان دیکتاتوری به عنوان افرادی که…

۱۳ آبان ۱۴۰۳

روز جهانی وگن؛ به یاد بی‌صداترین و بی‌دفاع‌ترینِ ستمدیدگان!

امروز یکم نوامبر، روز جهانی وگن است؛ این روز، یادبودِ تمام دردمندی‌ها و خودآگاهی‌هایی است…

۱۲ آبان ۱۴۰۳

اسرائیل؛ درون شورویه و بیرون مستبده!

درآمد در این نوشتار به دو مطلب خواهم پرداخت. نخست، تحلیلی از عنوان مقاله و…

۰۸ آبان ۱۴۰۳