اوّلین بارازمهندس عزت الله سحابی نام آقای حسن یوسفی اشکوری را شنیدم. ایشان می‌گفت همانطور که مهندس بازرگان مطهری را کشف وهمراه کرد من هم حسن یوسفی اشکوری رایافتم با این تفاوت که مطهری بعدها با دیدگاه دکتر شریعتی مخالف شد وحسن یوسفی اشکوری با دیدگاه دکتر شریعتی همراه و موافق بوده است. آقای مهندس سحابی در مجلس اول به نمایندگی از تهران انتخاب شد و به مجلس راه یافت و آقای حسن یوسفی اشکوری هم از لنگرود.

در مجلس اول که فشار زیادی روی ملیون بود، همکاری بیشتر آقای حسن یوسفی اشکوری با ملیون سبب تقویت این جناح شود. بعد از مجلس اول آقای یوسفی اشکوری یکی از روحانیانی بود که مجالس ختم یا بزرگداشت درگذشتگان این گروه را بسیار ارزنده اداره می‌کرد؛ مثلاً چند سال بعد از انقلاب مجالس دعای کمیل دوباره تشکیل شد و ایشان یکی از سخنگویان این جریان قرارگرفت و در مجالسی مثل شهادت دکتر سامی، شهادت داریوش فروهر، بزرگداشت دکتر شریعتی و مرحوم بازرگان واقعا با شهامت کامل خوش درخشید. آقای یوسفی اشکوری بیش از هجده جلد کتاب‌ تالیف ویا ترجمه کرده است که بسیار ارزشمند است. یک کار ترجمه‌ی ایشان کتاب ارزشمند امام صادق (ع) است. نویسنده‌ی کتاب استاد اسد حیدر نویسنده‌ی بزرگ عرب و شیعه درمقدمه‌ی کتاب علت نوشتن این کتاب ارزشمند را مطالعه‌ی کتاب ابن خلدون قید کرده است، به خصوص این بخش از آرای ابن خلدون که برابرش اهل بیت با مذهبی که پدید آوردند، در اقلیت قرارگرفتند و با فقهی که بنیاد نهادند، جدا افتادند. گویا استاد اسد حیدر خود را موظف دانسته که به این بخش از نوشته‌های ابن خلدون پاسخ بدهد و در مجموع دربارۀ امام صادق (ع) چهار جلد کتاب نوشته است. آقای یوسفی اشکوری هم با ترجمه جلد اول این کتاب و تحشیۀ آن ــ که موقوفه اخلاق مرحوم دکتر سحابی سرمایه گذارش بود وبا زحمت بسیار اجازه انتشار گرفت ــ افق جدیدی درباره‌ی ائمه‌ی شیعه در اختیار خواننده می‌گذارد. امیدوارم آقای یوسفی اشکوری سه جلد دیگر باقیمانده‌ی این اثر نفیس را با قلم شیوای خود ترجمه کند و در اختیار عموم بگذارد.

آقای یوسفی اشکوری تا زمانی که در ایران بود با مراکز علمی‌ای چون دایره المعارف بزرگ اسلامی همکاری داشت، نیز با مجله‌ی ایران فردا؛ گاه‌نامه‌ی احیا را منتشر کرد و با روزنامه‌های جامعه و توس و نشاط و خرداد و صبح امروز و دفتر پژوهش‌های فرهنگی دکتر شریعتی همکاری ثمر بخشی داشت. امیدوارم شرایطی فراهم شود تا این نوع دانشمندان بتوانند خدمات فرهنگی خود را در ایران عرضه کنند ومردم هم بتوانند از نوشته‌های فرهنگی ایشان بهره‌مند شوند.