نیروی کار ایران در سه بخش؛ تولیدی و آموزشی و خدماتی توانسته است بطور مستقل با تکیه به نیروی آگاه و فعال خویش اعتراضات مدنی مسالمت آمیز دائم هر چند پراکنده را سامان دهد تا خواسته ها و مطالبات صنفی و اجتماعی اش را در عرصه عمومی جامعه مطرح کند.
کیفیت حرکت های کارگری نه تنها باعث تنش در میان تشکلاتی رسمی کارگری و یا باعث جدال و کشمکش بین گرایشان مختلف در خبرگزاری کار (ایلنا) شد، تا جائیکه این خبرگزاری برخی از گزارشگران و خبرنگارانش را اخراج و در انتخاب و درج اخبار کارگری تجدید نظر کرد. البته فراتر از این امور جنبش کارگری ایران در این شرایط سرکوب دائم توانسته است همچنان حرکت های اعتراضی را سامان و گسترش دهد. هر چند برای مقابله با این روند حکومت به هرخس و خاشاکی چنگ می زند و فعالین کارگری را با انگ فعالیت ضدامنیت ملی دستگیر و نقره داغ می کند؛ اما نمی توان نادیده گرفت که به رغم این هزینه گزاف محافل کارگری مستقل گوناگونی بوجود آمده است و به مناسبت روزجهانی کارگر بیانیه های متعددی توسط همین محافل منتشر شده است.
مهمتر از همه موارد فوق امروزه ضرورت و نیاز به تشکلات مستقل کارگری امری مسلم شده است. امری که حکومت به شدت از آن واهمه دارد زیرا می داند که در بزنگاه، چنین نهادهای مدنی در راستای تقویت جنبش اجتماعی ایران گام برداشته و عرصه عمومی را بیش از پیش تقویت خواهند کرد.
در مقابل این نیرو و مطالبات واقعی او ، حافظان وضع موجود بویژه جناح غالب حکومت به رهبری ولایت مطلقه فقیه و نیروهای سرکوب گر و امنیتی جهت منکوب کردن جنبش کارگری مدت هاست که به رویکردی جدیدی دست آویز شده اند. یعنی مقابله مستقیم و دستگیری فله ای کارگران معترض .
جالب آنجاست که با وجود این رویکرد ضدکارگری حکومت، رهبر جمهوری اسلامی اخیرا در مقابل کارگران سخنانی به زبان آورده است که هر انسان با وجدان و آزاده ای از این همه تزویر و عوام فریبی مبهوت می ماند.
سخنان ولایت مطلقه فقیه در مقابل کارگران در ذهن و اندیشه هر وجدان آگاه و انسان آزاده ای این پرسش را به میان می آورد که مگر ممکن است که بعد از گذشت چند دهه از حاکمیت استبداد مذهبی همچنان عوام فریبی کار ساز باشد؟ زیرا رهبر جمهوری اسلامی با تاکید به تولید داخلی و مقابله و رویاروئی با برنامه کلان« برادران نظامی قاچاقچی » به دفاع از حقوق صنفی کارگران پرداخته و با عتاب به مسئولین که باید جهت برطرف کردن مشکلات کارگران و مقابله با ورشکستگی بنگاه های تولیدی واردعمل شوند، حتی تاکید کرده است که « کسی مخالف تولید ثروت نیست اما این تولید ثروت نباید به بهای لگدمال شدن جامعه کارگری و اقشار محروم باشد» براستی دروغ، نیرنگ و تزویز و عوام فریبی مگر حد و اندازه ای در این حکومت فقیهان می شناسد؟
مسبب فقر روز افزون کارگران چه کسانی هستند؟ نداشتن حداقل های زندگی و حیات سرا پا زحمت و مشقت را کدام ارگان ها و کدامین سیاست های اقتصادی برای میلیون ها کارگر ایرانی تدارک دیده است؟چرا نیروی کار ایران محکوم به زندگی در زیر خط فقر است؟ روند دو قطبی شدن جامعه و شکاف شدید طبقاتی و فقر وغنا ی غیرقابل تصور در ایران مگر دست ساز نهادهای تحت نظر همین رهبر حکومت و ارگانهای تحت نفوذ و دولت های تحت امر او نبوده و نیست؟کارگر ارزان و خاموش دست پخت کدام سیاست است ؟ و حال مگر برای سرمایه گذاری بنگاه های خارجی به هر سیاستی متوسل نمی شوند تا شاید به حیات اقتصاد نفتی تجاری ایران حیاتی دوباره بخشند؟
به دروغ از اقتصاد تولیدی سخن می گویند اما مگر راه های قانونی و غیرقانونی واردات انبوه، کلا را هموار نمی کنند؟
چرا کارگران معترض را از کار اخراج و برای آنان پرونده سازی می کنند؟ مگر نمی دانند که عنصر آگاهی رفته رفته در میان کارگران ایران رشد و گسترش بیشتری خواهد یافت. تا جائیکه هم اکنون صدها تن همچون شاهرخ زمانی و ستار بهشتی در میان نیروی کار در راستای منافع فرودستان و زحمتکشان ایران اعتراضات مسالمت آمیز مدنی کارگران را هدایت و رهبری می کنند؟
چرا کارگران فعال را دستگیر و روانه زندان می کنند؟ مگر نمی دانند که مطالبات نیروی کار ایران زمینه های به غایت عینی و مادی دارد و همین زمینه ها از یکسو و آگاهی و اعتراضات مدنی کارگران ایران از سویی دیگر جنبشی را تدارک می بیند که در تمامی بخش های تولیدی و خدماتی و آموزشی در اقصی نقاط ایران در حال گسترش است.
شما به خوبی می دانید که نیروی میلیونی کار در بخش های تولید و خدمات و آموزش سال های سال بی دریغ کوشش کرده اند و امروزه مطالبات صنفی و حقوقی و اجتماعی آنان را نمی توانید به سادگی نادیده گرفته و همچنان از تلاش و کار و بالا بردن کیفیف کار سخن گفته اما از دستمزد شایسته او دریغ کرده و امنیت شغلی او را به هیچ گرفته و گرسنگی و دریوزگی را به او تحمیل کنید؟
چرا با آمارهای دروغین از بهبود زندگی کارگران ایران سخن می گویید؟ مگر نمی دانید که بخش اعظم بزه کاری های اجتماعی ریشه در فقر دارد ؟چرا از تشکل یابی نیروی کار ایران هراس دارید؟آیا فکر می کنید که خانه کارگر خواهد توانست در هنگام اعتلای واقعی و سراسری و متشکل جنبش کارگری ایران همچنان یکه تاز میدان باشد؟ مگر نمی دانید که کارگران آگاه و فعال گول سخنان فریبنده را نمی خورند؛ زیرا تجربه کرده اند که حکومت ایران و رهبر آن منافع طبقات دارا و مافیای قدرت را تامین می کند.
آیا باعث شرمندگی شما نیست که ولایت مطلقه فقیه در خواست می کند که کارگران با کار کیفی به رشد تولید و صادرات کالا یاری رسانند اما از دستمزد به غایت ناعادلانه و از حقوق های معوقه که به یک شیوه دائم و سراسری در میان کارفرمایان ایران تبدیل شده است سخنی نگفته و حتی اشاره به نداشتن امنیت جانی کارگران نکند؟
آیا برای شما شرم آور نیست از اینکه بیکاری که یک معضل اجتماعی است را به تنبلی و کاهلی ربط دهید.
مگر برادران قاچاقچی همراه و همدم و همدست بیت و رهبر نیستند چرا به دروغ برای عوام فریبی از اقتصاد تولیدی دم می زنید؟ مگر شصت درصد از اقتصاد در سایه ایران توسط دستیاران و منسوبان و نهادهای نظامی و امنیتی تحت نظر رهبری هدایت نمی شود، پس چرا به فریب از اقتصادی سخن می گویید که منافع مملکت و نیروی کار را تامین کند؟
کودکان کار و زنان خانواده سرپرست دو قشری که ظلم و استثمار مضاعف را تجربه می کنند بخشی از پدیده ای به شمار می آیند که طی سالهای گذشته از سیاست های نابخردانه اجتماعی و اقتصادی جمهوری اسلامی ناشی شده است که شما رهبر و ولایت مطلقه فقیه آن بوده اید؟ آیا سرافکنده نیستید؟
شما که هم اکنون به ثروت جامعه ایران چنگ انداخته اید و طبقات دارا و نهادهای همچون سپاه و قرارگاههای همچون خاتم الانبیا و خاتم الاوصیا و آستانه قدس رضوی و تعاونی ناجا و صدها موسسه مالی و بانکی به یمن سیاست های فقهیان حاکم ، فقر و نداری را به جامعه ایران تحمیل کرده اید با این وجود مدعی هستید که کارگران ایران با نظام همسو هستند و بدان می بالید؟! حال آنکه نمی دانید که باد می کارید و طوفان دروخواهید کرد.
تجربه جامعه جنبشی ایران نشان داده است هنگامی که طبقات ندار مخصوصا نیروی کار ایران که هم اکنون بیش از ده میلیون برآورد شده است با جنبش اجتماعی ایران همسو و همگام شود آن هنگام جنبشی فراگیرتر، ماندگارتر و موثرتر از جنبش سبز سال هشتادهشت ایجاد خواهد کرد جنبشی که با دوبال آزادی و عدالت همه ایرانیان از هر طیف و قماش با هر مسلک و مرام را به مشارکت فراخواهد خواند.
