کیوان صمیمی

تحریم + استبداد = رژیم امریکایی

استمرار تحریم‌ها، فرودستان و حتی طبقه‌ی متوسط را لاغر می‌کند و از سوی دیگر حکومت کماکان منابع مالی خود را صرف پروژه‌های نظامی و امنیتی خواهدکرد.

به‌علت فشارهایی که بر مردم‌ست، دوباره اعتراضات پراکنده شکل می‌گیرند و با پیش‌آمدن بهانه‌ای به شورش نان تبدیل خواهدشد.

یا حکومت شورش را سرکوب شدید نخواهد کرد که در این صورت، قدرت مردمِ خشمگین نظام را ساقط می‌کند.

اما اگر سرکوب کند، مردم چاره‌ای جز سکوت ظاهری نخواهند داشت ولی بازهم به آتش‌های زیر خاکستر، افزوده می‌شود.

بعد از سرکوب، بازهم جمعیت بیشتری از اصولگرایان به صف منتقدین می‌پیوندند و برخی از نیروهای سرکوبگر نیز، مسئله‌دار خواهندشد.

در اثر ادامه‌ی تحریم‌ها، بازهم فاصله‌ تا شورش کورِ بعدی کمتر خواهدشد و بازهم تکرار همان گزینه‌های حکومت : تسلیم و سقوط‌ یا سرکوب خونین‌تر.

استمرار تحریم امریکا و استبداد امارت اسلامی، فاصله‌ی شورش‌ها را به‌قدری کم خواهدکرد که بالاخره در شورش خشن و گسترده‌ی نهایی، نظام سقوط می‌کند. محصول شورش خشنی که با زمینه‌سازی نئوکان‌ها رژیم را سرنگون کند، جبراً حکومتی خشن خواهدبود.

رژیم جدید با مشارکت ایرانی-امریکایی‌های کمپین ترامپ و سوار بر خستگی مردم از چهاردهه اختناق و تبعیض، یک دولت به‌ظاهر مدرن ولی با محتوای آمرانه و مطیع سرمایه‌داری جهانی را مستقر خواهدکرد.

این است که تحریم‌ها و سلطه‌گری کاخ سفید به‌همراه استبداد داخلی، دو تیغه‌ی یک قیچی هستند که کالبد ایران را می‌بُرند و به امریکا تقدیم می‌کنند.

راه نجات مردم و کشور اما، کاشتن بذرهای جنبش خشونت‌پرهیز اجتماعی‌ست که گرچه بازدهی فوری ندارد ولی به دموکراسی پایدار در ایران منجر می‌شود.

 

ترامپِ خارج، ترامپِ داخل

تلگرام
توییتر
فیس بوک
واتزاپ

6 پاسخ

  1. به هیچ وجه موافق زندانی شدن انسانهایی همانند جناب صمیمی نیستم .به دو دلیل :
    اول، آزادی بیان .اینکه هر کس بدون بگیر و ببند آزاد باشد نظرش را بگوید و فعالیت حزبی وسیاسی کند.
    دوم ،کمک به بقای حکومت.به تجربه ،شک ندارم هدف آقایان صمیمی و زیباکلام از یک کاسه کردن مخالفان نظام با گروههای تندروی مذهبی ،خدمت تام و کمال به حکومت اسلامی است .و مطمئناآگاهانه است و ایشان عاشق سینه چاک رژیم هستند.یعنی اگر همین امروز به این دوستان بگوئید از بین حکومت اسلامی نوع خامنه ای وسیستم دموکرات سوئد یا آلمان کدام رو انتخاب میکنید ،انتخابشان حکومت اسلامیست.بقیه شعر وشعاره .الان هم اگر به تقلا افتادن به خاطر مردم نیست بلکه به خطر افتادن موجودیت نظامه.این تجربه بیست سال پایش عملکرداصلاح طلبان و چپهای عزیز طرفدار کره شمالیست.

  2. فعلا که حکومت فعلی از جنس چپ جمهوری دموکراتیک خلق کره شمالی برقرار هست

    هنوز بیش از سی سال که از مرحوم شوروی می گذرد چپ ایرانی در ارزوی خانه دایی یوسف هست

  3. با کمال تآسف ملیون ایران ( به شمول ملّی – مذهبی ها ) نمیتوانند هیچگاه نقشی بسزا در ساختن ایرانی آزاد و دمکراتیک ، داشته باشند . درد را درست تشخیص میدهند ، اما دوای مناسب را ظاهرآ یا نمیشناسند و یا به عهده خدا میگذارند . اهل کنکاش ذهنی و فلسفی در زمینه سیاست ، نیستند . آقای صمیمی خطرهای ادامه حکومت فعلی را که نهایتآ با شورشهای مختلف ممکن است به سقوط و حکومتی دست راستی و خشن ختم شود ، به نظر من درست تحلیل میکند ، اما وقتی به این میرسد که چه باید کرد ، خیلی سهل و آسان نسخه می پیچند که باید تن به جنبشی خشونت پرهیز داد که گرچه زمان بیشتری میبرد ، اما به روزگار بهتر و حکومتی دمکراتیک انجام می پذیرد . بحث این است که ادامه چنین روندی در حاکمیت سیاسی ایران ، خطر شورشهای بزرگ را در نطفه خود دارد . وقتی کارد به استخوان رسید ، چیزی نمیماند که رخت مصلحت به تن کند . مردم گرسنگی امروز خود را نمیتوانند با قول نان فردا تحمل کنند . هنر سیاست و کار سیاستمدار همینجاست که باید خودی نشان بدهد . نان امروز ما را فراهم کنید ، ما تا فردا و حتی فرداهای دیگر صبور خواهیم بود .

  4. خامنه ای کشور را به کثافت کشانده
    روحانی هم جرات حرف زدن و ایستادن
    جلوی خامنه ای را ندارد!
    مثل یک بز گو‌ش به فرمان او هست!
    همان جو امنیتی و دزدی های زمان
    احمدی نژاد ادامه دارد!

دیدگاه‌ها بسته‌اند.

کیوان صمیمی

در تحلیل سیاسی و روانشناختی دیکتاتوری، مسئله مقصر دانستن پذیرفتگان دیکتاتوری به عنوان افرادی که در بقای آن نقش دارند، بسیار چالش‌برانگیز است. آیا می‌توان پذیرفت که کسانی که به دلایل مختلف به نظام دیکتاتوری

ادامه »

امروز یکم نوامبر، روز جهانی وگن است؛ این روز، یادبودِ تمام دردمندی‌ها و خودآگاهی‌هایی است که انسان‌هایی عاشق، اندیشمند و بیزار از خشونت و

ادامه »

  در حالی‌که با نفس‌های حبس‌شده در سینه منتظر حمله نظامی اسرائیل به کشور‌مان هستیم، به نگارش این یاداشت کوتاه

ادامه »