چرا علی خامنه‌ای «جمعیت امام علی» را تاب نیاورد؟

روز دوشنبه دوم تیرماه خبر دستگیری شرمین میمندی‌نژاد، بنیان‌گذار جمعیت خیریه امام علی، مرتضی کی منش و کتایون افرازه دو تن از مسئولان این جمعیت و پلمپ دفتر جمعیت خیریه توسط سازمان اطلاعات سپاه پاسداران اعلام شد؛ جمعیت خیریه‌ای که طی دو دهه فعالیت یک موضع سیاسی هم اتخاذ نکرد. نهادی که تمام توان و انرژی خود را مصروف خدمت به بینوایان، درماندگان و مستضعفان می‌کرد و بار عظیمی را برای تخفیف درد و رنج مادی و معنوی مظلومان تهی دست به دوش می‌کشید. در این مسیر شریف و انسان‌نواز هزاران نفر جمعیت خیریه را همراهی می‌کردند و یاری می‌رساندند. هر جا زلزله و سیلی رخ می‌داد جمعیت در آنجا حاضر و کمک‌رسانی می‌کرد. در سیل سال گذشته بسیار فعال ظاهر شد.

اما از آنجا که نظام سرکوبگر استبداد دینی و رئیس آن علی خامنه‌ای تاب تحمل هیچ‌گونه جمعیت، گروه و تشکل مستقل و معتبر فعال سراسری را ندارند، جمعیت نیکوکار و غیر سیاسی امام علی را هم نتوانستند تحمل کنند.

مستبد امروز ایران و اصحاب استبداد در این روزها به شدت هراسان و مضطرب از حرکت اعتراضی مردم و اوج گرفتن جنبش مسالمت‌جو و خشونت‌پرهیز، آزادی‌خواهانه، عدالت‌طلبانه، ضد ظلم و اختناق به سر می‌برند. جمعیت امام علی با تلاش وافر خود در کمک رسانی به محرومان سرمایه و اعتبار اجتماعی قابل توجهی بدست آورده است. علی خامنه‌ای و بازوان سرکوبگرش نگرانند که این سرمایه اجتماعی روزی به سرمایه سیاسی تبدیل شود و از این طریق خطری متوجه نظام سلطه گردد، چرا که خودکامگان همواره در ترس و وحشت از دست دادن قدرت، روزگار می‌گذرانند لذا از ترس مرگ دست به خودکشی می‌زنند. این سرکوب‌ها و پرونده‌سازی‌ها، این گسترش سیستماتیک فساد، این احکام ظالمانه که توسط دادگاه‌های غیر قانونی وفرمایشی و قضات دست‌نشانده صادر می‌شود از جمله حکم اعدام سعید تمجیدی، محمد رجبی و امیر حسین مرادی سه جوان مظلوم بی‌پناه از دستگیر شدگان خیزش مردمی آبان ٩٨ که به فرمان مستبد امروز ایران علی خامنه ای به شیوه ای بیرحمانه و خونبار سرکوب و حداقل به (اعتراف حکومت )صدها نفر کشته شدند که البته آمار حقیقی بیش از اینهاست.

این‌ها و ده‌ها و صدها نظیر این ظلم ها و بیدادها نوعی خودکشی است که نظام نامشروع ولایی آن را مدام تکرار می‌کند چرا؟ چون در میان مردم منفور و فاقد پایگاه است و نیز گرفتار تناقضات خود ویرانگری است که از آن گریز و گزیری ندارد. اقتضای حکومت‌های استبدادی، ایدئولوژیک، مادام‌العمر ضدعلم و توسعه، ناکارامدی، سوء مدیریت مزمن، مخالفت با شایسته‌سالاری و روی آوردن به حامی‌پروری، پخش رانت و به‌کار گماردن افراد فاسد، سالوس و متملق است، همچنان که به عیان شاهدیم. لذا قادر به حل هیچ مشکلی از مشکلات عدیده ای که خود ساخته است نبوده و نخواهد بود.

از یک‌سو نارضایتی، استیصال، انزجار و خشم مردم روز افزون شده و از سوی دیگر خود کامهٔ ایران به هیج وجه نمی خواهد دست از این قدرت جهنمی بردارد، لاجرم برای بقای سلطهٔ غاصبانه ی خود بر این ملت و کشور به معترضان و مخالفان و منتقدان هجوم می برد و سرکوب را شدت می بخشد و به منظور زهر چشم گرفتن و ایجاد رعب و وحشت در راستای استراتژی نصربالرعب تلاش مذبوحانه‌ای به کار می‌برد. شاهد زنده ی آن همین سخنان محمد رضا حبیبی، رئیس دادگستری اصفهان پیش از خطبه های نماز جمعه، مبنی بر حکم اعدام ٨ نفر از دستگیر شدگان خیزش اعتراضی آبان ٩٨ که هراس از جنبش اعتراضی مردم سر تا پای سخن وی را فراگرفته بود.

قطعا اعدام محکومان دادگاه‌های فرمایشی غیر قانونى و جنایتى است آشکار. این اقدامات و تهدیدات رسوا به داد نظام استبداد دینى و رئیس آن علی خامنه‌اى نخواهد رسید بلکه آنان را بیشتر در باتلاقى که افتاده‌اند فرو خواهد برد و پرونده‌ای سیاه‌تر و قطور‌تر از قبل برایشان باقی خواهد گذاشت.

آنچه آوردم همه تکرار مکرر است چون درد محرومان، تهیدستان، غارت‌شدگان و ستمدیدگان مکرر است. باز تکرار می‌کنم علی خامنه‌ای و نظام جمهوری اسلامی به دلیل اصلاح‌ناپذیر بودن و تحمیل هزینه‌های کمرشکن به ملت ایران که بخش اعظم آن غیر قابل جبران است باید بروند. مستبد امروز ایران اگر برای حفظ حکومت نامشروع و غاصبانهٔ خود سماجت ورزد مردم با قیام خود او و نظام جمهوری اسلامی را کنار خواهند گذاشت و حکومت جمهوری دموکراتیک سکولار تشکیل خواهند داد اما کم‌هزینه‌ترین و مسالمت‌آمیزترین روش تغییر حکومت کنار رفتن داوطلبانه علی خامنه‌ای و برگزاری رفراندوم تغییر نظام و جایگزین شدن نظام جمهوری دموکراتیک سکولار است.

به امید روزی که کشور و ملت ایران از شر مستبد و استبداد و اصحاب آن خلاص شوند.
والعاقبه للمتقین