محرم و مافیای سوگواری

در جمهوری اسلامی، تمام سطوح زندگی فرد فرد ایرانیان تحت سلطه و مدیریت مافیایی وابستگان به طبقه حاکم است و این تسلط مافیایی، تعیین‌کننده خط‌مشی‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی است. حتی می توان گفت این مافیا چنان عظیم و گسترده و قدرتمند است که حتی بالاترین و عالی‌ترین سطوح حکومت نیز در هرگونه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری، اولاً و بالذات مدافع منافع آن‌هاست.

یکی ازین مناسبت‌های مافیایی که دربرگیرنده سطح بالایی از چرخش مالی در شبکه ایی بزرگ از منتفعین است، هیأت‌های مذهبی متشکل از مداحان، روضه‌خوانان، وعاظ، نوچه‌ها و علم‌به‌دوشان و …. و نهایتاً سازمان تبلیغات اسلامی است که ایام محرم و صفر اوج پولسازی کلان این مجموعه مافیایی است.

اختصاص شبکه‌های صداوسیمای حکومت به این مافیا در قالب پخش زنده و مکرر در مکرر برنامه‌های عزاداری، تا بستن خیابان‌ها و محلات به توسط بسیج محلات و مساجد و تسلط تام بر فضای عمومی، دریافت وجوهات و نذر و نیازهای فراوان مردمی و حکومتی تا استفاده‌های سیاسی از تریبون‌های اختصاصی برای کوبیدن رقیب سیاسی؛ در کنار فرصت مغتنمی که این مراسمات در جهت پول‌شویی و تطهیر پول‌های کثیف برای این جماعت فراهم می‌سازد، آن‌جنان حیاتی است که گذشتن و چشم‌پوشی از آن ناممکن است.

نویسنده این سطور پیشتر در مطلبی با عنوان «بنیادگرایی شیعی و تراژدی نوفداییان» شبکه عظیم بنیادگرایی شیعی که در دوران رهبر دوم جمهوری اسلامی شکل گرفته تبیین و تحلیل کرده است. هیات‌های مذهبی حکومتی یکی از اصلی‌ترین حلقه‌های میدانی و پیاده‌سوار این شبکه بنیادگرایی است و کارکرد محرم و صفر برای تزریق پول و ایده در این شبکه، به‌شدت حائز اهمیت.

پنهان شدن سخنگویان و وابستگان این مافیا هفت سر، پشت توجیهات مذهبی مانند بزرگداشت مقام امامان شیعه و برافراشتن پرچم مظلومیت امام سوم شیعیان، جملگی تقلب و فریب بخش اندکی از مردم و دینداران معیشت‌اندیش است تا بتوانند با فشار افکار عمومی، مقاصد خود را پیش ببرند. وگرنه در همان ادبیات دین داری معیشت‌اندیش نیز شرط حفظ حیات برای انجام واجبات ملحوظ است چه رسد به عزاداری محرم که نه جزو اصول شریعت است و نه فروع آن.

جایگاه رهبر جمهوری اسلامی در این بین اما باید مورد دقت مضاعف قرار گیرد. رصدکنندگان رفتارهای بیش از دو دهه رهبر جمهوری اسلامی می‌دانند میان مواضع علنی و غیرعلنی وی باید تفکیک قائل شد. چه بسیار مواردی که در سخنرانی و در سطح شعار، مواضع مثبت و مبتنی بر نظرات کارشناسان گرفته ولی در خفا و درعمل وابستگان خود را برای هرگونه اقدامی در جهت تخریب و انهدام همان نظر، مبسوط الید رها کرده است.

همچنین در موارد بسیاری در علن مخالفت خود را با فلان موضوع بیان کرده اما در خفا و پنهان، بی توجه به مواضع علنی خود، از در موافقت درآمده است. اینکه درباره مراسم محرم گفته هرچه ستاد ملی مبارزه با کرونا بگوید اگر عملاً منجر به امر وی به وابستگان و دلبستگانش به رعایت این مصوباتِ (احیاناً مخالف نظر مافیای محرم) شود، قابل تقدیر است اما اگر نهی ظاهری وی در سطح ظاهر باقی بماند و ستاد ملی تحت فشار این مافیا، علی‌رغم نظر اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان مستقل و دولتی، مجبور به صدور مجوز برگزاری مراسم محرم شود، و وی مداخله‌ای جهت توقف این مجوز صورت ندهد، نشان می‌دهد ارجاع وی به مجوزات ستاد ملی کرونا، عملاً جز ژستی رسوا و صوری چیز دیگری نیست.

فقط باید منتظر دید به سنت هر ساله در حسینیه محل اقامتش همچون ادوار گذشته با حضور خود مراسم برگزار می‌کند یا خیر؟ این اتفاق آزمون عملی و به‌شدت صریح و معناداری‌ست تا روشن شود وضعیت وخیم شیوع کرونا در کشور در ایام محرم، تا چه میزان یک نگرانی جدی برای رهبر جمهوری اسلامی‌ست.