زیتون– در هفته‌های اخیر، انتشار یک سند، مجموعه‌ای از یادداشت‌ها، گفتوگوها و البته یک بیانیه در پیرامون «کارنامه‌ی سازمان عفو بین‌الملل، اعدام‌های ۶۷ و نقش میرحسین موسوی» در «زیتون» واکنش‌های متعددی را به‌دنبال داشته است. یادداشت‌های متعددی نیز در این‌باره به دست زیتون رسیده است.
زیتون، چنان‌چه پیشتر هم گفته بود، پرونده‌ای را به این موضوع اختصاص داده است و به‌منظور روشن شدن ابعاد این پرونده‌ی ملی از انتشار مطالب موافق و مخالف استقبال می‌کند.
ضمن استقبال از تضارب آرا، لازم است یادآوری شود:
۱. زیتون فقط یادداشت‌های اختصاصی را منتشر می‌کند، یعنی از انتشار یادداشت‌هایی که هم‌زمان به رسانه‌های دیگر ارسال می‌شوند و یا پیشتر منتشر شده‌اند معذور است.
۲.نقد شخصیتِ افراد حقیقی در زیتون، تنها با هویت‌های واقعی امکان‌پذیر است. هویت‌های مستعار، در نقد عملکرد سیاسی و هر آن‌چه بتوان بر آن شاهد و سندی محکمه‌پسند ارائه داد آزادند اما لازم است هویت واقعی آنان در تحریریه زیتون معلوم و محفوظ بماند.
۳.زیتون، به‌عنوان یک رسانه به اصول حرفه‌ای پای‌بند است و هیچ یادداشت، خبر و یا گفت‌وگویی موضع رسمی این رسانه محسوب نمی‌شود. در پرونده‌ی اخیر نیز تلاش ما بر رعایت حداکثر بی‌طرفی است.
۴.انتشار یادداشت‌ها و گفتوگوها درباره‌ی اعدام‌های ۶۷ در زیتون ادامه دارد و در روزهای آینده نظرات مخالف و موافق دیگری نیز منتشر خواهد شد.
تحریریه‌ی زیتون
یک پاسخ
با سلام
من چون نگرانم مایلم نکاتی را که به گمانم نگران کننده اند در میان نهم:
۱/ ما در خارج کشور بایست خود را پیرو پلاتفرم قوانین همه کشورهای دمکراتیک و خود را ملزم به مراعات این قوانین بدانیم. ما بایست آنگاه پیرو این معنا میان خودمان صف بندی کنیم. آن که قانون را ـ اعم از هر قانونی ـ ایدئولوژیک مان کشک می داند باید خودش صاحب و دارندۀ حساب خودش باشد و بایست به حساب خودش حرف بزند.
2/ زیتون بایست مشاور حقوقی داشته باشد. این مشاور بایست بگوید که کدام نوشته از جنبۀ حقوقی موجه و یا غیر موجه است.
3/ احدی حق ندارد که بگوید من به گمانم فلان کس یا بهمان کس به این یا آن دلیل مجرم است. نمی توان کسی را بر اساس گمان متهم به یک جرم کرد.
4/ احدی حق ندارد که بگوید من به استناد این یا آن مدرک فلان کس یا بهمان کس را مجرم می دانم. با مدرک مستند به مسند داوری نمی نشینند؛ با آن به دادگاه ـ یا مجامع حقوقی ـ می روند و شکایت به دادگاه می برند.
5/ شادروان آقای منتظری گفت من این کسان چون با من گفتند که می خواهند چنین یا چنان کنند من گفتم این کرده نزد من و به باور من نزد دین من جرم و جنایت است. نگفت شما مجرم و جانی هستید؛ گفت: هر کس اقدام به این کار ـ که اکنون فحوایش بر من آشکار است ـ کند مجرم و جانی است.
6/ در کشورهای دمکراتیک هم ایجاد شائبه در خصوص متهم بودن کسی به جرمی و هم متهم کردن کسی به جرمی ـ هر دو ـ خلاف قانون است؛ مگر آن که آن کس در دادگاه ـ دادگاهی که خود موجه قانونی است ـ از پیش محکوم به آن جرم شده باشد.
7/ تکرار می کنم گزاره هایی چون موارد زیر همه مجرمانه اند:
«من به گمانم فلان کس ـ به این یا آن دلیل ـ مجرم است.»
«من فکر می کنم فلان کس ـ به این یا آن دلیل ـ مجرم است.»
«مگر می شود فلان کس ـ به این یا آن دلیل ـ مجرم نباشد.»
این گزاره ها همه دعاوی مجرمانه اند. چاپ آن در رسانه های همگانی نیز جرم است.
8/ ما بیش و پیش از آن که با دزد مخالف باشیم بایست بالضروره با دزدی مخالف بوده باشیم. ما بیش و پیش از آن که با شکنجه گر مخالف باشیم بایست بالضروره با شکنجه مخالف بوده باشیم. ما هنگامی می توانیم کسی را که محکوم به جرمی است مطرود بدانیم که آن جرم را پیشتر جرم و ناروا دانسته باشیم. [و باقی این قضایا را شما بهتر از من می دانید.]
8/ من هم خودم را و هم خودمان را نیازمند به این می دانم که وکلا و حقوق دانان ما را آموزش دهند. این است که خواهشمندم از آنان ـ آنانی که می شناسیدشان ـ بخواهید چنین کنند. زیاد با آنان مصاحبه کنید.
با احترام
داود بهرنگ
دیدگاه‌ها بسته‌اند.