فعالین حقوق بشر: جرم است؛ رییس پلیس: ادای روشنفکران را در نیاورید

فعالان حقوق بشری اما از اقدام پلیس ایران در ضرب‌وشتم افراد در خیابان‌ها و گرداندن تحقیرآمیز متهمان انتقاد کردند.

به گفته فعالان حقوق بشر اجرای چنین مجازات و تنبیهی نقض آشکار پیمان‌نامه‌ها و میثاق‌های حقوق بشری و حتی قوانین جمهوری اسلامی است.

عمادالدین باقی٬ حقوق‌دان و فعال حقوق بشر٬ در خصوص «اوباش‌گردانی» گفت: «در قانون مجازات اسلامی مطلقا چنین مجازاتی دیده نشده و اساسا توجه داشته باشید که قانون مجازات برای پس از اثبات وقوع جرم تعیین مجازات می‌کند حتی برای پس از وقوع اثبات جرم هم چنین مجازاتی در نظر گرفته نشده است چون اگر چنین مجازاتی در نظر گرفته می‌شد برخلاف شرع و برخلاف قانون اساسی بود. از نظر شرعی حتی یک مجرم را حق ندارید مورد اهانت قرار بدهید. از نظر قانونی هم اصل ۳۹ قانون اساسی می‌گوید که هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است.»

باقی در گفت‌وگو با شرق ادامه داد: «وقتی قانون صراحت دارد که بعد از اثبات جرم هم نمی‌شود به کسی اهانت و هتک حرمت و حیثیت کرد، آن وقت ببینید که گرداندن افرادی در شهر با برچسب اوباش و ارتکاب این رفتارها علیه آنها چقدر ضد قانونی است؛ یعنی افرادی که حتی اگر جرمشان ثابت می‌شد هم حق نداشتید چنین رفتاری با آنها بکنید. در حالی که از نظر قانونی حتی اگر کسی را در صحنه جرم و حین ارتکاب جرم بازداشت کنند تا زمانی که حکم دادگاه قطعی نشود، مشمول اصل ‌ برائت است.»

این فعال حقوق بشر تاکید کرد که بر اساس قانون عاملان «اوباش گردانی» باید مجازات شوند.

عباس عبدی، روزنامه نگار٬ نیز در این باره در روزنامه اعتماد نوشته است که اگرچه مردم و افکار عمومی «انتظار مجازات سخت» مرتکبین به اعمالی مانند آنچه در بیمارستان پورسینایی رشت گذشت را دارند اما گرداندن آنها در سطح شهر و گذاشتن آنها به «نمایش عمومی» کمکی به اهداف پلیس در مواجهه با جرم نمی‌کند.

او پرسیده که هدف از گرداندن این افراد در شهر چیست؟ «آیا تحقیر آنان است یا نشان دادن اقتدار پلیس در مقابله با برهم‌زنندگان امنیت؟ شاید هم هر دو.»

به باور عباس عبدی اگر هدف تحقیر متهمان یا مجرما باشد که این نوعی مجازات است و «طبعا باید پس از صدور حکم نهایی انجام شود.» او تاکید کرده است که اگر هدف ایجاد آرامش خاطر در مردم باشد که بازهم این روش مذموم است. او نیز به این نکته اشاره کرده است که با مجازات‌های سخت نمی‌توان جلوی تکرار جرم را گرفت.