پس از آن که نیروی انتظامی تعدادی از متهمین و مجرمین را تحت عنوان اراذل و اوباش در سطح شهر گرداندند، روزنامه‌نگاران، حقوق‌دانان و فعالان مسائل اجتماعی، اعتراض جدی نسبت به این رفتار نیروی انتظامی را علنی کردند و از زاویای مختلف به تحلیل آن پرداختند. این نوشتار قصد ندارد به آن مباحث و نظرات ورود پیدا کند و از منظری دیگر به نکته‌ای دیگر اشاره می‌کند که ممکن است ربط چندانی به درستی یا نادرستی «اوباش‌گردانی» ندارد.

– رئیسی، رئیس قوه قضائیه در واکنش به اوباش‌گردانی نیروی انتظامی، از همان لحظات اولیه ای که اطلاع می‌یابد، به دادستان تهران دستور می‌دهد درخصوص مصادیق تعدی از قانون و نقض حقوق شهروندی، با متخلفان اعم از بازپرس و یا مأموران برخورد شود و ضمن تأکید بر برخورد قاطع و بی‌امان با اراذل و اوباش، حکم به تشهیر را صرفاً در صلاحیت دادگاه و در چارچوب قوانین و مقرارت می‌داند که تعرض به متهم ولو اوباش، قطعاً مجاز نیست.
این واکنش نشان می‌دهد رئیسی، در این زمینه، با عملکرد نیروی انتظامی موافق نیست و آن را مخالف قانون قلمداد می‌کند و در نتیجه خواهان برخورد با کسانی می‌شود که حقوق شهروندی متهمان را نادیده گرفته‌اند.

– رهبری در پیام کوتاهی که به مناسبت هفته نیروی انتظامی منتشر کرده است از استقبال مردم از ابتکار ناجا در برخورد با منکرات سخن به میان آورده و به نظر می رسد به طور تلویحی و برخلاف نظر و رأی صریح رئیس قوه قضائیه، عملکرد این نیرو را در زمینه اوباش‌گردانی تأیید کرده است.

واکنش رهبری به توهین‌های برخی از نمایندگان به رئیس‌جمهور که آن را حرام دانست و سخنان قالیباف که نمایندگان از این پس انتقادات از دولت را در سینه حبس می‌کنند، نیز نشان می‌دهد که در این مورد نیز میان رهبری و رئیس قوه مقننه اختلاف نظر وجود دارد به ویژه آن که رهبری تا کنون اشاره‌ای به سخنان روحانی در مورد ضرورت صلح – که علت اصلی حمله نمایندگان به وی بود، نکرده است. در موارد قبلی، زمانی که روحانی از برجام دو و سه سخن گفت، رهبری بسیار سریع مخالفت خود را ابراز کرد و آن را بی مورد دانست. ممکن است این سکوت پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات امریکا شکسته شود و نرمشی دیگر آغاز گردد که رؤسای دو قوه نشانی از قهرمانی در آن نمی‌بینند.

*نام نویسنده نزد زیتون محفوظ است