2 پاسخ

1. با سلام،
   بیانیه منطقی و درستی بود.
   دولت ها باید به شهروندان خود در خصوص احترام به ارزش ها و حساسیت مذهبی افراد یک جامعه توصیه ها و تذکرات لازم را بدهند چرا که ممکن است واکنش همه افراد همواره مبتنی یک روش عقلانی نباشد و ممکن است اتفاقات تلخی نظیر سربریدن آموزگار فرانسوی باشیم. اما بهرحال فارغ از اینکه اقدام نابخردانه فرد مسلمان در بریدن سر آموزگار فرانسوی یک اقدام خودجوش توسط خودش و یا مستقیم یا غیر مستقیم به تحریک دیگران(چه مسلمان و یا جریانات غیر مسلمان معاند) باشد نظر به اینکه چنین اقدامی چه بلحاط انسانی و نحوه برخورد با مخالف و چه از منظر بازتاب منفی آن نسبت به مسلمانان و اسلام، اقدام بد و غیر قابل قبولی است ، لذا بنظرم مسلمانان بصورت جمعی باید در محکومیت آن پیگیر باشند از این جهت که به دیگران اعلام کنند که روش مسلمانان در برخورد با مخالف اینگونه نیست و چه از این جهت که آنهایی که در یک کشور غیر مسلمانان حضور دارند بایستی با رعایت قوانین حاکم بر آن جامعه در آرامش آرامش و همزیستی مسالمت آمیز با دیگران زندگی کنند تا بدین ترتیب از موج دشمنی ها علیه مسلمانان را بکاهند و اگر احیانا کسانی مغرض نیز پشت این قبیل داستان بوده باشند به اهداف خود نرسند.
   در اینجا خوب است اشارتی شود به رویکرد امام علی در برخورد با توهین به ایشان. در کتاب سیری در سیره ائمه اطهار شهید مطهری، به این مضمون آماده است که خوارج در مسجد کوفه به امام علی توهین می کردند و اصحاب امام اگر میخواستند به آن فرد حمله کنند و تادیبش کنند آن حضرت مانع می شد و می گفت، چکارش دارید، توهینی کرد و حداکثرش اینست به او توهین کنید. کاری به او نداشته باشید.

2. با سلام
   من نظر به این که برخی عزیزان امضاء کننده بیانیه ها ساکن اروپا نیستند [و ساکن امریکا و کانادا و دیگر جاهایند] می خواهم روشن کنم که داعش یک سازمان یا گروه درون ملی در غرب نیست. یعنی در غرب چیزی در معنای گروه داعش فرانسوی یا آلمانی یا انگلیسی یا بلژیکی وجود ندارد. سببش این است که تشکیل گروه یا سازمان دینی یا صنفی یا سیاسی در بیرون از چارت قانون در غرب ممنوع است و قانون هیچ کشور اروپایی برخورد فیزیکی افراد با هم از برای حل اختلاف میان آحاد را به رسمیت نمی شناسد.

   می خواهم بگویم که در کشورهای اروپایی چیزی به اسم داعش وجود ندارد و همه آحادی که گمان می رود دارای تمایلات یا گرایشات داعشی اند تحت کنترل و نظارت شدید قرار دارند. این را در فرانسه [و در همه کشورهای اروپایی] دولت می داند و دولت هم همه احزاب را در روند امور در این باره قرار می دهد.

   آنچه ما اکنون شاهد آنیم؛
   ۱- این است که گروه داعش آدم های غیر شهری را ـ در برخی کشورها ـ جذب می کند و آن ها را از برای انجام عملیات انتقام جویانه با محمل پناهندگی به کشورهای اروپایی می فرستد. این افراد از برای این گروه آدم های یکبار مصرفی اند که این گروه آنان را به قتل و آدم کشی می گمارد.
   ۲- نشریه ای فکاهی عکس کودکانه ای از ملانصرالدین کشیده و چند تا تُرُب و چغندر هم در عمامه اش کاشته و می گوید: این دَدَتِه! این نَنَته! جدّ و آواته! ها ها ها !
   ۳- کار این نشریه هزاران نفر خارجی را در فرانسه وجاهای دیگر می رنجاند.
   ۴- پافشاری این نشریه در برحق دانستن خود و سکوت کسانی که نبایست سکوت کنند اکنون شرایطی را به وجود آورده که داعش از آن بهره برداری می کند.
   ۵- کار این نشریه البته خلاف آزادی و دمکراسی است. آزادی دیگر شامل سیخ و میخ کردن به این و آن [به ویژه اقلیت اتنیکی] نمی شود. [آزادی از برای حرمت نهادن به هویت فرد و نه از برای خدشه دار کردن هویت دیگران است. وقتی [به ویژه زورگویانه] چنین کنی زمینه از برای گفتگو و تفاهم از بین می رود.]
   ۶- در آزادی و دمکراسی وقتی گمان می رود که کسی می رنجد می روند در این باره از او می پرسند. به سان موردی که گفته می شود در زندان شکنجه است. می روند آن گاه در این باره از زندانی می پرسند.

   راه حل باقی مانده از برای دیگران و چند نکتۀ دیگر
   – یکی راه حل این است که دیگر کشورهای اروپایی هم همچون دولت فرانسه [دون کیشوت وار] شمشیر از نیام برکشند و نفس کش بطلبند.
   – یکی راه حل این است که دولت های اروپایی بر خلاف دولت فرانسه بکوشند تا آشکار کنند که در جوامع دمکراتیک آنچه روزنامه ها و نشریات منتشر می کنند ربط به سیاست دولت ها ندارد.
   – احزاب هم به سهم خود می توانند در این باره بیانیه منتشر کنند و همین را بگویند.
   – سازمان های مدنی اسلامی و اتنیکی هم اگر چنانچه بر این باورند که اقدام فلان نشریه خدشه بر هویت شان وارد می کند می توانند شکایت به نزد مجامع ملی حقوقی و در صورت نیاز بین المللی ببرند.
   – این که کسی از دل یک روستا کفش و کلاه می کند و با قمه تا فرانسه می آید بیانگر ضعف و اشکالی است که در کار پلیس و در تدابیر امنیتی وجود دارد.

   و بایست توجه داشت که ماکرون و هر کس دیگر داوری را بایست در این باره به مجامع حقوقی بسپارند و از برانگیختن افکار عمومی به منظور پیشبرد سیاست های پوپولیستی خود خود داری کنند. [و نیز بایست توجه داشت که فاشیزم هیتلری در زوایایی این چنین تاریک و در سکوتی این چنین ابهام آلود بروز کرد و جان گرفت!]

   من بر این گمانم که روشنفکران دینی ایرانی و فرانسوی بایست بر علیه دولت فرانسه نزد سازمان های حقوقی بین المللی از بابت این که دولت فرانسه از برای پیشبرد سیاست های پوپولیستی خود هویت دینی آنان را خدشه دار می کند شکایت برند.

   من [داود بهرنگ] در جوامعی همچون فرانسه زندگی کرده ام و با پوست و گوشتم لمس کرده ام که خارجی ها [همه خارجی های قیافتاً خاورمیانه ای در چنین شرایطی از کوچک و بزرگ] به سبب هوچی گری های دولت ـ در مواردی که دولت پوپولیست است ـ در معرض اتهام و انواع آزار و اذیت جسمی و روحی و بد رفتاری و زشت رفتاری قرار می گیرند. بایست به کسانی همچون ماکرون گفت: این که یک کسی از فلان ده تونس کفش و کلاه کرده و تا فرانسه آمده و سر یک آدم بی گناه را بریده نشانگر بی لیاقتی دستگاه امنیتی توست؛ چه ربط به من دارد؟

   دلیل این که یارو از تونس پا شده و تا به فرانسه آمده پندمی کرونا و محدودیت سفرهای توریستی است. کرونا اگر نبود بر اثر سِرتِق بازی یک نشریۀ فکاهی و دون کیشوت بازی دولت هایی چون دولت ماکرون تا کنون سر ده ها فرانسوی و اروپایی در کشورهایی چون تونس و مراکش و ترکیه و غیره بریده شده بود.

   کاری که این نشریۀ فکاهی کرده در مقولۀ نقد نمی گنجد. نقد را اولاً کسی می نویسد که هِر را از بِر ـ در ارتباط با موضوعی که می نویسد ـ تشخیص دهد. در ثانی نقد در غرب مرام و مناسبت دارد. نقد جایی معنا دارد که طرف امکان بررسی و پاسخ به نقد تو را داشته باشد. [محمد را که اکنون شخصیتی هویتی از برای قریب دو میلیارد آدم است و شخصیت حقیقی و حقوقی هم نیست از کجا بیاوریم تا به نقد تو پاسخ بگوید؟]

   در کل بایست به این نکته توجه داشت که؛
   کار رسانه درگیر شدن با دزد نیست. رسانه به دزدی می پردازد. اولی ربط به پلیس و قانون دارد.کار رسانه درگیر شدن با متخلف نیست. رسانه به تخلف می پردازد. اولی ربط به پلیس و قانون دارد. کار رسانه درگیر شدن با قاتل نیست. رسانه به قتل می پردازد. اولی ربط به پلیس و قانون دارد. کار رسانه درگیر شدن با تروریست نیست. رسانه به تروریزم می پردازد. اولی ربط به پلیس و قانون دارد. کار رسانه درگیر شدن با افراد و آحاد مذهبی یا متدین نیست. رسانه به دین و مذهب از جنبۀ موضوعی می پردازد.

   آنچه ما اکنون شاهد آنیم و از اثرات ناگوار آن در رنجیم این است که نشریه ای فکاهی عکس بچه گانه ای از ملانصرالدین را کشیده و چند تا تُرُب و چغندر هم در عمامه اش کاشته و خطاب به اقلیت های اتنیک اعم از زن و بچه و بزرگ و کوچک ـ در همه کشورهای اروپایی ـ می گوید: این دَدَتِه! این نَنَته! جدّ و آواته! ها ها ها !
   فاشیزم در اروپا از همین گونه برخوردها آغاز شد. شاخ و دم نداشت! نکته این جاست که اکنون کسانی بانگ برداشته اند: فاشیست های اروپا متحد شوید! و دیگران ـ روشنفکران گنده نام غربی که بایست در این گونه مواقع لب به سخن بگشایند ـ خفه خون گرفته اند.

   با احترام
   داود بهرنگ

دیدگاه‌ها بسته‌اند.