بدرود ای قامت خمیده‌ی همیشـه اسـتوار

به جاودانگی تا دیدار خدای خود برو
شادمان باش که مسـیرت ادامه خواهد یافت
سبز باد
جایگاه ت برابر درب برقی ِ اوین
در مسیر اعزام‌ها دیدن‌ات
همـدلی‌ات
حضورت قوّت قلب زندانیان بود
چنان که سروش آزادی …

***

ای قامت خمیده ی همیشه استوار
اگر بگذرد این زمستان
رویشی باشد اگر
بهارِ سـبزِ فـردا از هر قــدمِ تو نهالی می‌روید
که مسیر را درست پیمودی

سایه پدرانه‌ات مستدام باد
که بحـق آموختـه‌ای:
دانشگاه را نباید ریاست …
باید زندگی کرد !

احمد عسگری – دوازدهم آذرماه ۱۳۹۹