زندان، آن‌چنان هم سخت نیست

همیشه اعتقاد داشتم، از زندان سال ۸۸ هم پیام فرستادم، بعد از آزاد شدن در سال ۹۴ هم در مصاحبه‌ها گفتم و هنوز هم می‌گویم، که ما عدالت‌خواهان و جویندگان آزادی، نباید زندانی شدن را خطّ قرمز خود قرار دهیم و به زندان‌هراسیِ دیگران هم کمک نکنیم.

این‌که تا به آن‌جا از حقوق کارگران و محذوفان حمایت کنیم که به خودمان لطمه نخورد یا بازداشت نشویم را نباید به یک قاعــده تبدیل کنیم. آیا می‌خواهیم بدون این‌که هزینه کنیم، به انتظار فایده بنشینیم؟ هر که طاووس خواهد، جور هندوستان کشد.

برخی از نیروهای ضدّ امنیتی و اقتدارگرا به منظور منصرف کردن معترضان و مطالبه‌گران از حضورِ حتی آرام در خیابان، به ایجاد فضای رعب و وحشت متوسل می‌شوند و ابایی هم ندارند که زندان را محیطی مخوف و هراسناک نشان دهند. بله، ظـلم هم‌چنان ادامه دارد ولی صریح بگویم، تصویری که از زندانِ کنونی و بازداشتگاهِ متهمان سیاسیِ جریانات غیرمسلّحانه در افکار عمومی ساخته شده نادرست است. ما اگر به این تصویرسازی کمک کنیم، شریک جُرم در منصرف کردنِ زحمتکشان و سایر مطالبه‌گران از حضور در اعتراضات خواهیم بود.

توجه داشته باشیم که مبادا در جهتِ نشان دادن شدت مظلومیتِ خود و احیاناً قهرمان‌سازی، از خود و یا سایرِ مبارزان، به زندان‌هراسی و بزرگ‌نمایی فشار بر زندانیان سیاسی بپردازیم.

هشدار که به‌رغمِ باور به ضرورت باز پس گیری حقوق مردم، به عاملی برای کمک ناخواسته در تضعیف جنبش خشونت‌پرهیزِ اجتماعی تبدیل شویم.

کیوان صمیمی
۲۰ آذر ۱۳۹۹
زندان اوین