سرنوشت مبهم زنگ اول مهر

حالا نزدیک به دو سال است که از همه‌گیری ویروس کرونا می گذرد و مدت‌های مدیدی است که تمامی کشورهای جهان با این ویروس و تبعات زیانبار آن دست و پنجه نرم می کنند. در این میان، آزمون و خطاهای بسیاری توسط دولت ها و کادر پزشکی در سراسر جهان صورت گرفت که همه از ناشناخته بودن این بیماری حکایت داشت. تا اینجای قصه همه چیز عادی به نظر می رسد اما به مانند همیشه، ماجرا برای مردم ایران و به تبع آن دانشجویان، کمی متفاوت پیش رفت.

دی ماه سال گذشته بود که رهبر ایران طی یک سخنرانی زنده ورود واکسن آمریکایی به ایران را ممنوع اعلام کرد. وی با اشاره به ماجرای خون های آلوده، پای فرانسویان را هم به میان کشید و گفت : «ورود واکسن آمریکایی و انگلیسی به کشور ممنوع است. اگر آمریکایی‌ها توانسته بودند واکسن درست کنند ، وضعیت خودشان اینگونه نبود. به این‌‌ها اعتماد و اطمینان هم نیست. گاهی این‌ها می‌خواهند روی ملت‌های دیگر امتحان کنند. البته من به فرانسه هم خوش‌بین نیستم چون سابقه ورود خون‌های آلوده را داریم». وی در ادامه با ستایش از تلاش برای تولید واکسن ایرانی گفت : «واکسنی که برای کرونا آماده شد مایه افتخار و عزت کشور است. سعی نکنند این را انکار کنند».

سرنوشت واکسنی که رهبر جمهوری اسلامی آن را مایه افتخار و عزت دانست، پس از گذشت هشت ماه هنوز هم در هاله ای از ابهام قرار دارد. هیچ مسئولی از تعداد و روند تولید و نیز هزینه ی پایانی این محصول ملی خبر ندارد اما تا دلتان بخواهد خط و خبر از وعده های به ثمر نرسیده به چشم می خورد و در این میان سرنوشت دانشگاه و دانشجو هم، علی الظاهر به تقدیر گره خورده است.

نخست در خرداد ماه بود که از قول وزیر علوم اعلام شد که سال تحصیلی جدید باید حضوری برگزار شود. بلافاصله پس از گذشت چند روز معاون آموزشی همان وزیر اعلام کرد که «آغاز آموزش حضوری به معنای آوردن همه دانشجویان به دانشگاه نیست بلکه برای حضور آنها، اولویت‌بندی می‌شود و مشروط به این است که واکسیناسیون انجام شده باشد».

۲۲ خرداد ماه، معاون بهداشت وزارت بهداشت در نشست «هم‌اندیشی برنامه‌ریزی آغاز آموزش حضوری دانشجویان دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور» گفت : «در خصوص وضعیت واکسیناسیون در کشور باید گفت با این حجم از بدعهدی‌هایی که در حوزه واکسن با آن روبه‌رو هستیم، روی خارجی‌ها نمی‌توان خیلی حساب باز کرد، اما ان‌شاءالله در هفته آینده مبحث ورود واکسن داخلی را خواهیم داشت که بتوانیم در این حوزه پاسخگو باشیم».

وی با تاکید بر این‌که ما باید اصل را بر آغاز آموزش حضوری بگذاریم و در مسیر تهیه واکسن نیز شرایط خود را مورد بررسی قرار دهیم، گفت: «در خصوص واکسیناسیون دانشگاهیان، ما می‌توانیم در مردادماه جاری ۲۰۰ هزار نفر یعنی مجموع اساتید، اعضای هیأت علمی و کارکنان دانشگاه‌های وزارت بهداشت، وزارت علوم و دانشگاه آزاد را واکسینه کنیم. در ادامه، در شهریورماه ۵۰۰ هزار دانشجو را واکسینه خواهیم کرد. این تعداد در حوزه دانشجویان در مهرماه به یک میلیون نفر افزایش خواهد یافت و در آبان‌ماه نیز یک میلیون دانشجو را واکسینه خواهیم کرد. در ادامه، از مجموع دانشجویان، هر تعداد که واکسینه نشده بودند، در آذرماه واکسینه خواهند شد».

این در حالی است که در هفته نخست مرداد ماه هنوز هیچ خبر و برنامه ای از واکسیناسیون اساتید یا دانشجویان وجود ندارد و این یعنی سردرگمی هزاران هزار دانشجو که هنوز نمی دانند برای شروع سال تحصیلی و خوابگاه دانشجویی باید چگونه و چطور اقدام کنند. دانشجویانی که بعضاً در شهرهای دیگر سکونت دارند و یا متاهل هستند و خواستار خوابگاه متاهلی.

وزیر محترم علوم هم به جای شفاف سازی، هر از گاهی با خبری عجیب فضا را بیش از پیش سوررئال می کند. در تازه ترین ایده مدیریتی ایشان عنوان شده «انتظار داریم تا مهرماه شرایط برای حضور اساتید،کارکنان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی فراهم بشود. ولی برای مقاطع کارشناسی احتمال کمی دارد». و این یعنی هزینه بازگشایی دانشگاه ها فقط برای دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا به کشور تحمیل می شود، آن هم برای گروهی که هنوز واکسینه نشده اند.

آقای خاکی صدیق، معاون وزیر علوم در تازه ترین اظهار نظر خود اولویت بندی جدیدی برای واکسیناسیون دانشجویان ارائه داده و به مانند همیشه بدون صحبت از تاریخ و برنامه دقیق و مشخص، فقط کلی گویی های پیشین را تکرار کرده است. وی که پیش از این از اولویت دانشجویان دکترا برای دریافت واکسن گفته بود، حالا با اولویت جدید، خبرساز شد. وی با اشاره به تشکیل ستاد ویژه پیگیری برقراری آموزش‌های حضوری در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشور گفت : «دانشجویان فنی حرفه‌ای و دانشگاه جامع علمی کاربردی به این دلیل که دروس عملی دارند در اولویت دریافت واکسن هستند اما باید با دانشگاه‌ها رایزنی‌هایی انجام شود تا ترتیب اولویت را به ما اطلاع دهند».

حالا اما مشخص نیست که غیر از وزارت بهداشت و وزارت علوم، آیا مگر می توان فرد یا نهاد دیگری را هم برای واکسیناسیون سراسری دانشجویان و اساتید مسئول دانست که آقای معاون وزیر اینطور بی اطلاع و مبهم صحبت می کند. وزیر بهداشت هم که در این میان سرخوش از تغییر رابطه اش با رهبر جمهوری اسلامی، «از مرید و مرادی به عاشق و معشوقی» است، نباید با مطالبات مردمی و یادآوری وظایف قانونی، خاطرش را آزرده کرد چرا که «عهد بسته تا مبادا با گله گذاری سبب رنجش رهبر» می‌شود.

طنز ماجرا اینجاست که دقیقا ۵ روز پس از سخنان آقای صدیق، علی اکبر حق دوست، معاون آموزشی وزارت بهداشت، مجازی بودن ترم آینده را به صراحت رد می کند و از حضوری شدن دانشگاه ها در سال تحصیلی آینده خبر می دهد. وی در ادامه با وعده دریافت واکسن ایرانی برای دانشجویان خاطرنشان کرد : «معاونت دانشجویی وزارت بهداشت نیز در حال تدابیر و فراهم کردن شرایط هستند تا ترم آینده حضوری باشد اما در هر صورت امتحانات حتماً حضوری برگزار می شود».

آن چه که تا بدین لحظه واضح است، سردرگمی صدها هزار دانشجو برای شروع ترم جدید و مساله اسکان آنهاست و هیچ کس بر خودش واجب نمی داند که وظیفه شفاف سازی دارد. آقایان مدیر و مسئول هم طوری از «آپارتاید واکسن در دنیا» سخن می گویند که گویی فراموش کرده اند که نوک پیکان خمله و انتقاد باید به سوی کسی باشد که صلاح مردم و مملکت را به دشمن سازی های فرضی و قلدری های توخالی ترجیح نداد و با سرنوشت یک ملت بازی کرد. همان کسی را که دانشجو و غیر دانشجو برایش رعیت محسوب می شود و جان احدی برایش به قدر ارزنی هم ارزش ندارد.