زیتون دانشجو | «بازسازی عفیفانه» یک سرکوب

در هفته‌ای که گذشت، دست به دست شدن عکسی از دانشگاه تهران در فضای مجازی، از خبرسازترین  اتفاقات شبکه‌های اجتماعی بود. این عکس که با عنوان «کشف حجاب دانشجویان دانشگاه تهران» هیاهو به پا کرده، در واقع حکایت از عکس یادگاری تعدادی از فارغ‌التحصیلان این دانشگاه در مقابل سردر اصلی دارد که روسری به سر ندارند و این طور زلف بر باد داده‌شان، ایمان بی‌ایمانان را به سخره گرفته است.

کیهانِ همیشه در صحنه هم از غافله عقب نمانده و در واکنشی عجیب عکس را منتسب به «دانشجویان خارجی» این دانشگاه دانسته و نوشت: «ماله کشان ظاهراً مسلمان اسلام آمریکایی پیوسته در حال حساسیت‌زدایی جامعه از منکراتی هستند که ساده‌انگاری آنها نتیجه‌ای جز استحاله انقلاب از اصول بنیادین خود را به دنبال نخواهد داشت. مصداقی که این روزها بسیار درباره رخداد آن بحث و گفت‌وگو در گرفته، جنجال عکس یادگاری جمعی از دانشجویان بی‌حجاب در مقابل سردر دانشگاه تهران (که ظاهرا دانشجویان خارجی این دانشگاه بوده‌اند) است. در همین زمینه، باید بسیار خوشبخت بود که در روزگاری که اکثر ملل جهان در برابر سیاست برهنه‌سازی غرب سر تسلیم فرود آورده‌اند، هنوز وجود دارند ایرانیان مسلمان و غیوری که از سر تکلیف شرعی و من باب قاعده الهی نهی از منکر، در برابر این رویداد موضع می‌گیرند و نسبت به آن حساسیت دارند.»

کیهان در ادامه این یادداشت افزود: «جالب اینجاست، چند روز بعد که تعدادی از بانوان محجبه یک گروه سرود در واکنش به این اقدام ناشایست، آن واقعه را با ظاهری عفیفانه بازسازی کردند، مُشتی ژورنالیست پروژه بگیر وارد میدان شدند و با انتشار این دو تصویر در کنار هم، اظهار امیدواری کردند تا در آینده‌ای نه چندان دور شاهد ثبت عکس یادگاری از هر دو طیف محجبه و بی‌حجاب در کنار یکدیگر باشند! لازم است بدانیم که قانون حجاب اسلامی از جمله سنگرهایی است که تاکنون از دست درازی طیف غربزده و لیبرال در امان مانده و علیرغم راه‌اندازی کارزارهای مذبوحانه‌ای همچون «چهارشنبه‌های سفید»، پایبندی به عفاف و حجاب اسلامی کماکان از خصایص همیشگی بانوان ایرانی محسوب می‌شود».

این «بازسازی عفیفانه» که کیهان این طور مغرورانه در بوق و کرنا می‌کند، مربوط به «هیات مذهبی بنات الحیدر» است که به منظور نمایشی مضحک از کرج به تهران روانه شدند

اما این «بازسازی عفیفانه» که کیهان این طور مغرورانه در بوق و کرنا می‌کند، مربوط به «هیات مذهبی بنات الحیدر» است که به منظور نمایشی مضحک از کرج به تهران روانه شدند و سرودی را مقابل سردر اصلی دانشگاه تهران اجرا کردند. نمایشی که از فرط فرمایشی بودن، واکنش های مثبت بیشتری را برای عکس فارغ التحصیلان بدون حجاب به ارمغان آورد.

اما اگر بخواهید از ایده پرداز اصلی این حرکت نمایشی بیشتر بدانید، باید سری به اخبار اردیبهشت ماه امسال بزنید. زمانی که منصوره معصومی اصل، در ویدئویی خطاب به دختر نوجوانش، فائزه هاشمی را در حد و اندازه‌های جواب دادن نمی‌داند. به نظر می‌رسید او در واقع در حال طی کردن پله‌های ترقی در حکومت اسلامی بوده و حالا تا سطح «ایده پرداز کلیپ های مناسبتی» هم ترفیع گرفته است.

 و اما مرور دغدغه‌های حکومت به خوبی روشن می‌کند که گویی این اختلاف فاحش بین نظام و مردم در مسیر و هدفِ پیش رو، به اندازه پر کاهی هم خاطر آنان را مکدر نکرده و نمی‌کند. در جامعه‌ای که فارغ التحصیلان یکی از بهترین دانشگاه‌ها، بدون ترس از عواقب احتمالی، اعتراض مدنی خود را به حجاب اجباری نشان می‌دهند، مسئولان همان دانشگاه، به دنبال بزرگداشت برای فرد بی نام و نشانی مثل «حیدر رحیم پورازغدی» هستند که با شش کلاس سواد، تنها افتخارش تولید و تحویل یکی از تئوریسین‌های متوهم جمهوری اسلامی (حسن رحیم پورازغدی) است که الحق تلاش بی شائبه‌ای در آبروبری برای نظام داشته است.

وزیر علوم هم که «نگران است شخصیت علمی کشور کاریکاتوری شود»، خوب است بداند نه او و نه آن بخش از «فرزندان شهدا و ایثارگری» که وی آنها را الگوی فرهیخته‌ی جامعه می‌داند، هیچ کدام نه درکی از جامعه ی امروز ایران و سرعت تحول‌خواهی مردم دارند و نه کسی آنان را در قامت الگو می‌پذیرد، آقای وزیر هم بهتر است با این سخنان نسنجیده نه عرض و آبروی این بزرگواران را بیش از این ببرد و نه از تکالیف و وظایف اصلی خود باز بماند، وگرنه در پایان دوران وزارتش، این کاریکاتور خود او و وزارتخانه‌اش است که در حافظه تاریخ باقی خواهد ماند. بهتر است ایشان به حل و فصل دعوای «استاد دانشگاهی بپردازد که با فلاسک چای به رئیس دانشگاه حمله می‌کند» و یا در جهت پیاده سازی مصوبات شورای انقلاب فرهنگی در باب «حمایت از خانواده های ایرانی در گذاشتن نام نیکو برای فرزندان»، کوشش مجدانه کند که وقت تنگ است و حوصله کوتاه!

حالا که سرپرست دفتر مشاوره و سلامت سازمان امور دانشجویان، خبر از «ارزیابی سلامت روان دانشجوها حتی در زمان فارغ التحصیلی» می‌دهد، خوب است که این سنت حسنه را ابتدا از تمامی فارغ التحصیلان این چهل سال گذشته که به مقام و منصبی رسیدند و دوغ و دوشابشان یکی بود، آغاز کند. همان‌هایی که از راست و چپ، تیشه به ریشه فرهنگ مملکتی زدند که امروز جوانکی بی‌نام، از عکس بدون روسری چند جوان دانشجو، تعبیر به «بازار برده فروشان» کند. اگر این بازار مکاره به دست نااهلش نمی‌افتاد، امروز به حال شرافت از دست رفته‌مان افسوس نمی خوردیم…