مصباح یزدی: دلخوش کردن به ژنو، لوزان و نیویورک، سبب تسلط کافران می‌شود

زیتون- مصباح یزدی، رییس مؤسسه «آموزشی و پژوهشی امام خمینی» در دیدار با گروهی از پاسداران با بیان این که اوج انقلاب‌ها در دنیا حدود ۷۰ سال پیش بود، خاطر نشان کرد:« در آن سال‌ها هر روز از کشورهای مختلف دنیا و به خصوص از کشور‌های آفریقایی و آمریکای لاتین، خبرهای تحولات و شکل گیری انقلاب به گوش می‌رسید. غالب این کشور‌ها که قبلا مستعمره برخی کشورهای دیگر از جمله انگلیس و فرانسه بودند، کم کم استقلال خود را اعلام می‌کردند، چرا که بعد از انقلاب صنعتی، انگلستان به خاطر پیشرفت‌های دریایی و نظامی توانسته بود در گوشه و کنار دنیا، کشورهایی را به بند بکشد و از معادن و سرمایه‌های انسانی و ذخایر آن‌ها استفاده کند.»
او در ادامه این دیدار که در دفتر موسسه «امام خمینی» انجام شد، ادعا کرد که کشور‌های استعمار گر با روی خوش نشان دادن و ورود به کشور‌ها و ساختن راه‌ها و برخی کارخانه‌ها و آموزش‌های رایگان، اعتماد مردم عوام را جلب می‌کردند. او ادامه داد:« البته حتی این کمک‌ها نیز به خاطر ایجاد بازار مصرف محصولات تولیدی خودشان و در جهت منافع انگلیس و فرانسه بود.»
پدر معنوی جبهه پایداری با بیان این که در ۶-۷ دهه پیش بازار انقلاب‌های محلی علیه انگلستان گرم بود، خاطر نشان کرد:« البته آن‌ها هم در ظاهر استقلال کشور‌های انقلاب کننده را می‌پذیرفتند، اما انقلاب آن‌ها را مصادره می‌کردند؛ انقلابیون نیز غالبا در دامن کمونیست‌ها می‌افتادند و لذا در دنیا، دو قطبی غرب و شرق به وجود آمد که البته بعد‌ها و با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این دو قطبی از بین رفت. به هر حال آشنا شدن با مفهوم انقلاب و شورش علیه قشر حاکم در این ۶۰ – ۷۰ سال رواج داشت، و در انقلاب ها، غالبا اردوگاه شرق پیروزی‌هایی را نیز به دست آورد.» او با اشاره به وقوع انقلاب اسلامی در میانه چنین انقلاب هایی خاطر نشان کرد:« این پدیده علیرغم وجود مشترکاتی با سایر انقلاب ها، دارای تفاوت هایی اساسی نیز بود؛ البته مقدمات این انقلاب، بیش از ۵۰ سال پیش شروع شد که در سال ۵۷ به پیروزی رسید.»
مصباح یزدی همچنین با طرح این سئوال که آیا واقعا این انقلاب، تفاوتی ماهوی با سایر انقلاب‌ها داشت یا خیر؟ خاطر نشان کرد:« از آن جا که این سابقه در برخی انقلاب‌ها وجود داشت که عناصر مذهبی در رأس انقلاب‌ها حضور داشتند و مثلا در گواتمالا برخی کشیش‌ها، در رأس انقلاب بودند، عده ای نیز گمان می‌کنند در ایران هم همین طور است، با این تفاوت که آن‌ها چون مسیحی بودند، یک کشیش در رأس آن‌ها بود و مردم ایران، چون مسلمان بودند، یک روحانی.»
وی با اشاره به این که شکی نیست که در اموری نظیر شورش، تظاهرات، شکنجه‌ها و تبعید‌های مبارزان و نظایر آن، میان انقلاب اسلامی با دیگر انقلاب‌ها شباهت‌هایی وجود دارد، ادامه داد:« چه بسا بتوان گفت اکثر روشنفکران دانشگاهی معتقدند این تفاوت‌های ظاهری نیز عرضی است و نه ماهوی؛ یعنی تنها مسلمان بودن مردم (و نه هیچ عامل دیگری) سبب شد تا یک روحانی در رأس کشور قرار گیرد. به نظر می‌رسد بسیاری از مشکلاتی که بعد از انقلاب در کشور به وجود آمده، به پاسخ این سئوال برمی‌گردد. حقیقت آن است که این انقلاب تفاوت‌هایی اساسی و بنیادین با دیگر انقلاب‌ها دارد، چرا که در سایر انقلاب‌ها مردم به دنبال کسب رفاه بیشتر هستند و سعی می‌کنند حتی اگر شده یک سیلی کمتر برای انقلاب بخورند؛ این در حالی است که در این انقلاب فرد انقلابی آرزوی شهادت دارد.»
رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی با بیان این که آنچه در سایر انقلاب‌ها موضوعیت دارد کسب لذت شکم و لذت دامن است، این سؤال را مطرح کرد که آیا آن نوجوان سیزده ساله که امام (ره) او را رهبر خواندند، به خاطر شکم و شهوت جان خود را از دست داد؟ آیا مادر شهیدی که خدمت مقام معظم رهبری رسیده و می‌گوید هنوز فرزندان دیگری برای فدا کردن دارم، اما دعا می‌کنم که ابتدا شهادت، قسمت خودم شود، برای شکم و رفع تحریم‌ها و رفاه بیشتر چنین می‌گوید؟ آیا فردی که در کشور خودش در امنیت و دارای رفاه نسبی بوده، اما برای دفاع از حرم اهل بیت (ع) به سوریه رفته و جانش را تقدیم کرده و حتی جنازه‌اش برنگشته، و همسرش هم می‌گوید راضی نیست یک ریال از بیت‌المال برای بازگرداندن جنازه شوهرش هزینه شود، به خاطر شکم و شهوت و رفع تحریم چنین می‌کنند؟!
مصباح یزدی با اشاره به این که آن چه در سایر انقلاب‌ها اهمیت دارد، رفاه و آسایش است، چرا که زندگی را در همین دنیا منحصر می‌بینند، ادامه داد:« افرادی که چنین تفکری دارند شعار آشتی با همگان را سر داده و به دنبال رفع تحریم‌ها ولو به قیمت تسلیم شدن هستند. این در حالی است که بر اساس تفکر اسلامی، حتی رونق اقتصادی، مبارزه با فقر و ایجاد رفاه نسبی نیز جنبه ابزاری برای برپایی حکومت «الله» دارد.»