زیتون– اعتصاب غذای جمعی از مخالفان جمهپری اسلامی در مقابل محل مذاکرات وین پنجمین روز را هم پشت سر گذاشت.
باری روزن٬ از دیپلمات‌های سابق ایالات متحده آمریکا٬ اولین کسی بود که با هدف کمک به آزادی زندانیان دوتابعیتی از زندان‌های جمهوری اسلامی ایران، در وین اعتصاب غذا کرد.
او ۷۵ سال سن دارد و در جریان اشغال سفارت این کشور در تهران ۴۴۴ روز گروگان گرفته شده بود، از روز سه شنبه، ۲۸ دی، در وین دست به اعتصاب غذا زد.
بری روزن امروز (یکشنبه) اعلام کرد که تا حد ممکن اعتصاب را ادامه خواهد داد.
او در مصاحبه با ایران اینترنشنال گفت که این کارزار برای آگاهی ایرانیان در همه کشورها و دیگر مردم جهان از وضعیت ۲۰ زندانی دو تابعیتی در ایران مهم است.
پس از او افراد دیگری از جمله جمشید برزگر، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی و از اعضای سابق هیات دبیران کانون نویسندگان ایران، مینا احدی، فعال سیاسی و حسن نایب هاشم، پزشک و فعال حقوق بشر و فریبا داوودی مهاجر، فعال سیاسی هم در اعتراض به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران در مقابل هتل کوبورگ که محل مذاکرات هسته ای احیا برجام است، اعتصاب غذا کردند.
همزمان با سومین روز اعتصاب غذای این فعالان سیاسی و مدنی در وین، نزار زکا، شهروند لبنانی که نزدیک به چهار سال در ایران زندانی بود به جمع اعتصاب کنندگان پیوست.
او صبح روز جمعه اول بهمن ماه با انتشار ویدئویی در توییتر از ورود خود به شهر وین خبر داد. نزار زکا نوشت که آمده است تا در اعتصاب غذا به باری روزن بپیوندد. او در این رابطه توضیح داد: «ما از قدرت‌های جهانی می‌خواهیم که قبل از امضای هر گونه توافقی، آزادی همه گروگان‌هایی را که در ایران نگهداری می‌شوند را در اولویت قرار دهند.»
کایلی مور گیلبرت، پژوهشگر استرالیایی-بریتانیایی هم که پیشتر در ایران زندانی بود، با اعلام حمایت از اعتصاب غذای بری روزن در ویدیویی گفت آزادی این زندانیان باید پیش‌شرط هرگونه توافق در وین باشد.
در پنجمین روز از آغاز این اعتصاب غذا جمشید برزگر٬ تحلیلگر سیاسی و از اعضای سابق هیات دبیران کانون نویسندگان ایران٬ در خصوص چرایی دست زدن به اعتصاب غذا به «زیتون» گفت: «پس از آنکه باری روزن اعلام کرد که در این هوای سرد به وین می‌آید و برای آزادی زندانی‌های دو تابعیتی که وجه المصاحله جمهوری اسلامی برای امتیاز گرفتن از کشورهای غربی اعتصاب غذا می‌کند٬ احساس کردم پیوستن به او وظیفه اخلاقی و انسانی من است.»
این روزنامه نگار پیش کسوت ادامه داد: «من عزادار دوست قدیمی‌ام بکتاش آبتین بودم٬ و لازم دانستم که با حضور در محل مذاکرات در وین از زندانی‌های سیاسی که در اعتراض به قتل برنامه ریزی شده بکتاش آبتین در اعتصاب هستند٬ حمایت کنم.»
بیشتر بخوانید:
مورد بکتاش آبتین؛ مرگ کسب و کار «نظام» است
بیانیه ۱۶ نفر از نوانذیشان دینی در محکومیتِ به‌مرگ‌افکنیِ بکتاش آبتین
آقای برزگر در گفت‌وگو با «زیتون» تاکید کرد: «جمهوری اسلامی باید مسئولیت این قتل‌های را بپذیرد و تعهد بدهد که برای حفظ جان زندانیان به صورت عام و بخصوص زندانیان سیاسی اهتمام کند.»
او افزود: «جمهوری اسلامی برخی فعالان سیاسی٬ روزنامه نگاران یا فعالان صنفی و مدنی٬ را دستگیر کرده و به چند سال زندان محکوم می‌کند اما در عمل در طی پروسه زندان آن‌ها را به قتل می‌ٰساند. از زهرا کاظمی تا بکتاش آبتین.»
جمشید برزگر در خصوص دستاوردهای این حرکت نیز توضیح داد: «تلاش‌هایی از این دست به صورت جمعی است که به نتیجه می‌رسد. امروز ما هم کنار دوستان دیگرمان در زندان از جمله انوشه آشوری و صادق امیدی، حمید حاج جعفر کاشانی، محمود علی نقی، پیمان پورداد، علی اصغر حسنی‌راد و مهدی دارینی و… ایستاده‌ایم.
پیوستن فعالان سیاسی٬ اجتماعی و مدنی در داخل ایران به این حرکت٬ بسیار دلگرم کننده است. من امیدوارم این موضوع در داخل کشور جدیتر گرفته شود. تا هزینه‌ها برای جمهوری اسلامی چه در قتل برنامه ریزی شده زندانیان و چه در بازداشت زندانیان دو تابعیتی٬ بالاتر رود.»
