زیتون– جمعی از فعالان سیاسی و مدنی داخل و خارج از کشور ضمن صدور بیانیه‌ای خواستار آن شدند که همگان «پژواک صدای حق طلبانه جنبش مدنی معلمان ایران باشند.»
در این بیانیه تاکید شده است: «معلمان ایران برای مطالبه حقوق اولیه خود و اجرای قانونی که از مدتها قبل به تصویب رسیده، ماه‌هاست که در حال اعتراض مدنی هستند. آنها هیچ گوش شنوایی نمی‌یابند و با بی‌اعتنایی شگفت‌انگیزی مواجه شده‌اند. حاکمان خودکامه تشکل‌های صنفی معلمان را اصلا به رسمیت نمی‌شناسند که وارد گفتگو و احیانا چانه زنی شوند.»
به گزارش «زیتون» در بخش دیگری از بیانیه آمده است: «اعتراضات معلمان ایران اینک نمونه یکی از سازمان‌یافته‌ترین تشکل‌یابی‌ها و جنبش‌های مطالبه‌محور گسترده و ثابت قدم و پایدار است. این جنبش زن و مرد، شاغل و بازنشسته، قومیت‌های مختلف، سلایق و علایق سیاسی گوناگون را در یک حرکت صنفی و مدنی گرد هم آورده است. آنها به طور جمعی پا در خیابان به عنوان تنها راهی که بیانگر صدای بی‌صدایان است، نهاده‌اند. معلمان، اعتراضات خیابانی را به حکومت تحمیل کرده و حضور در خیابان برای بیان خواست‌ها را به امر عادی تبدیل نموده اند.»
امضا کنندگان این بیانیه افزودند: «جنبش مدنی معلمان ضمن خواسته‌های رفاهی به حق خویش، از حقوق همگانی نیز دفاع می‌کند. حقوقی همچون آموزش رایگان (به خصوص برای دهک‌های پائین جامعه)، ارتقاء کیفیت آموزش، توقف خصوصی سازی آموزش، حذف مفاد آموزشی که هر روز بخش بیشتری از کتاب‌های مختلف نظام آموزش رسمی کشور را در برمی‌گیرد و هیچ معلم خردمند و با وجدانی نمی‌تواند آنها را آموزش داده و از مضامین‌اش دفاع کند.»
در پایان این بیانیه تاکید شده است: «ما هر گونه برخورد ایذائی، خشونت، دستگیری و زندانی کردن معلمان حق‌جوی سرزمین‌مان را محکوم می‌کنیم. خواهان آزادی معلمان زندانی هستیم. برای معلمان حق‌جوی وطنمان آرزوی مداومت و صبوری داریم و در حد توان صدای حق‌طلبانه‌شان را همه جا پژواک خواهیم داد.»
متن کامل این بیانیه که برای انتشار در اختیار «زیتون» قرار گرفته٬ به شرح زیر است:
در روزهای اخیر کشور ما بار دیگر شاهد اعتراض گسترده معلمان در شهرهای مختلف بود.
معلمان ایران برای مطالبه حقوق اولیه خود و اجرای قانونی که از مدتها قبل به تصویب رسیده، ماه‌هاست که در حال اعتراض مدنی هستند. آنها هیچ گوش شنوایی نمی‌یابند و با بی‌اعتنایی شگفت‌انگیزی مواجه شده‌اند. حاکمان خودکامه تشکل‌های صنفی معلمان را اصلا به رسمیت نمی‌شناسند که وارد گفتگو و احیانا چانه زنی شوند!
اعتراضات معلمان ایران اینک نمونه یکی از سازمان‌یافته‌ترین تشکل‌یابی‌ها و جنبش‌های مطالبه‌محور گسترده و ثابت قدم و پایدار است. این جنبش زن و مرد، شاغل و بازنشسته، قومیت‌های مختلف، سلایق و علایق سیاسی گوناگون را در یک حرکت صنفی و مدنی گرد هم آورده است. آنها به طور جمعی پا در خیابان به عنوان تنها راهی که بیانگر صدای بی‌صدایان است، نهاده‌اند. معلمان، اعتراضات خیابانی را به حکومت تحمیل کرده و حضور در خیابان برای بیان خواست‌ها را به امر عادی تبدیل نموده اند.
جنبش مدنی معلمان ضمن خواسته‌های رفاهی به حق خویش، از حقوق همگانی نیز دفاع می‌کند. حقوقی همچون آموزش رایگان (به خصوص برای دهک‌های پائین جامعه)، ارتقاء کیفیت آموزش، توقف خصوصی سازی آموزش، حذف مفاد آموزشی که هر روز بخش بیشتری از کتاب‌های مختلف نظام آموزش رسمی کشور را در برمی‌گیرد و هیچ معلم خردمند و با وجدانی نمی‌تواند آنها را آموزش داده و از مضامین‌اش دفاع کند.
معلمان معترض همچنین خواستار آزادی همکاران زندانی‌شان هستند. کسانی که جز حق خواهی و اعتراض مدنی گناهی ندارند.
پاسخ حکومت به معلمان شریف یا طفره روی و حقه‌بازی است یا این جمله صریح که بودجه نداریم! این در حالی است که روحانیان و نظامیان حاکم و تابعان آنها بخش مهمی از ارقام نجومی بودجه رسمی و غیررسمی را به خود اختصاص داده‌اند.
این واقعیت تلخ نمونه‌ای از حکمرانی‌ای است که اعتنایی به زندگی مردم ندارد و اوهام و خیالات خویش و سیاست ارعاب مردمان و چشم‌پوشی از فساد کارگزاران مطیع قدرت را دنبال می‌کند.
حاکمان خودکامه و نالایق با ماجراجویى در سیاست خارجى و بى‌تدبیرى در سیاست داخلى ، کشور را در فساد و بحران غرق و زندگى زیر خط فقر را به صدها هزار معلم زحمتکش تحمیل کرده‌اند.
سیاست ارعاب و سرکوب صورت مسئله تبعیض حاکم بر عرصه‌های مختلف جامعه را پاک نخواهد کرد و پیامدی جز گسترش و شتاب بیشتر این جنبش‌ها نخواهد داشت.
حاکمان سرکوبگر تصور می‌کنند با بی‌اعتنایی و سرکوب جنبش معلمان مانع گسترش حق‌خواهی‌های مدنی شوند. اما باید بدانند که معلمان ایران در عرصه تشکل‌یابی، مطالبه‌گری و اعتراض مدنی، از هم اینک «معلم» دیگر اقشار و اصناف جامعه ایران شده‌اند.
ما جمعی از فعالان سیاسی و مدنی با گرایش‌های گوناگون از مطالبات جنبش معلمان شریف ایران پشتیبانی می‌کنیم.
ما هر گونه برخورد ایذائی، خشونت، دستگیری و زندانی کردن معلمان حق‌جوی سرزمین‌مان را محکوم می‌کنیم. خواهان آزادی معلمان زندانی هستیم. برای معلمان حق‌جوی وطنمان آرزوی مداومت و صبوری داریم و در حد توان صدای حق‌طلبانه‌شان را همه جا پژواک خواهیم داد.
اسامی به ترتیب حروف الفباء:
آروین خادم‌مولا٬ آلان توفیقی٬ آناستازیا سادات صدر حاجی‌سیدجوادی٬ احمد پورمندی٬ احمد علوی٬ اسماعیل زرگریان٬ اسماعیل صفرزاده٬ اصغر ممبینی٬ افسانه نجاتی٬ اکبر نوری٬ الهه امیرانتظام٬ امید اقدمی٬ بابک امیرخسروی٬ بهروز بیات٬ بهروز خلیق٬ بهزاد کریمی٬ بیژن گل‌افرا٬ بیژن پیرزاده٬ پرویز زندی‌نیا٬ پرویز مختاری٬ پروین کهزادی٬ پیمان عارف٬ توران همتی٬ جمشید خون جوش٬ جواد رحیم پور٬ جواد وفایی٬ حجت نارنجی٬ حسن جعفری٬ حسن گلشاهی٬ حسن نائب هاشم٬ حسن یوسفی اشکوری٬ حسین سربندی٬ حسین علیزاده٬ حسین کمالی٬ حسین مجاهد٬ حمید آصفی٬ خسرو بندری٬ رحمان لیوانی٬ رسول تیهوئیان
رضا سپهری٬ رضا شیرازی٬ رضا علوی٬ رضا علیجانی٬ رضا کاویانی٬ زهرا قضات٬ سمیرا جمشیدی٬ سمیه قضات٬ سهیلا گلشاهی٬ سیامک آرام٬ سیداسد کیایی٬ سیدیعقوب آل‌شفیعی فومنی٬ سیامک سلطانی٬ سیاوش قائنی٬ شعله زمینی٬ شمسی شفیع٬ صادق کار٬ عباس اقبال٬ عبدالعلی بازرگان٬ علی ایزدی٬ علی شیخ‌الاسلامی٬ علی فروزنده٬ علیرضا کاکاوند ٬ علیرضا همتی٬ علی کلایی٬ غنی مجیدی٬ فردوس جمشیدی رودباری٬ فواد کعبی٬ کاظم علمداری٬ مجید زرگرنژاد٬ مجید عبدالرحیم پور٬ مهدی فتاپور٬ محسن یلفانی٬ محمد اولیایی‌فرد٬ محمد برقعی٬ محمد پور دوائی
محمد نانکلی٬ محمدصادق علی اصغری٬ محمدعلی غفاریان٬ مرتضی داور٬ مریم تنگستانی٬ مریم سطوت٬ مزدک لیماکشی٬ مسعود سفری٬ مسعود شب افروز٬ معصومه شاپوری٬ منصور فرهنگ٬ منصوره شجاعی٬ منوچهر گلشن٬ مهدی ابراهیم زاده٬ مهدی شعبانی خلج٬ مهدی مرتضائی٬ مهدی نخل احمدی٬ مهدی نوربخش٬ مهران میرفخرائی٬ مهرداد درویش‌پور٬ نائله اروجی٬ نسیم روشنائی٬ نقی حمیدیان٬ نورا بیانی٬ نیره توحیدی٬ هادی زمانی٬ هاشم باروتی٬ هژیر عطاری٬ یاسر میردامادی٬ یونس رستمی٬ یدالله بلدی و یدی قربانی
