هیچ تصویری مانند عکس اخیر محمود عباس رهبر جنبش فلسطینی فتح با رهبر مجاهدین خلق تاکنون نتوانسته بود چنین عریان بخشی از سیاست خارجی جمهوری اسلامی را به ریشخند بگیرد. ۳۸ سال است که سرمایه و سیاست خارجی و اعصاب و جان ایرانی‌ها خرج فلسطینیها و ضدیت با اسراییل می‌شود. اما رهبران جنبش فلسطینی حماس و فتح امروز نه در خفا، که علنی علیه ایران موضع می‌گیرند و دیگر حتی خود را سانسور هم نمی‌کنند. اما بدتر از ریشخند، آن چفیه فلسطینی است که رهبر ایران به یاد همین فلسطینیها بر شانه‌های خود دارد، درحالیکه آنها امروز متحد سعودی‌ها یا رقیب ایران هستند. رهبر ایران در حالی هنوز با چفیه خود در عصر رؤیاهای جوانان انقلابی سی چهل سال پیش سیر میکند که انتشار عکس مریم رجوی و رهبر جنبش فتح حاکی ازکامل شدن حلقه محاصره ایران از سوی همه اعراب خاورمیانه است.
تاکنون هیچ‌گاه چنین اتحادیه‌ای از همه مخالفان مصالح ایران در اطراف کشور شکل نگرفته بود. محمود عباس به‌عنوان رهبری متعادل در میان جناح‌های مختلف فلسطینی شهرت دارد که معمولاً بی‌گدار به آب نمی‌زند و ریسک نمی‌کند. اما دو عامل مهم او را واداشته است تا در علم کردن پرچم مخالفت با سیاست رسمی جمهوری اسلامی با دست رو بازی کند. بی‌تردید عامل اول، فشار و جاذبه دلارهای سعودی‌هاست. اما عامل دوم را شاید بتوان به این حساب گذاشت که در گام بعدی سعودی‌ها قرار است اتفاق‌هایی بیفتد که محمود عباس نمی‌خواهد از آن عقب بیفتد.
احتمالاً رهبران فتح به بی‌هوشی رهبران حزب‌الله لبنان نیستند که نفهمند جامعه ایران با چه ترک‌های بزرگ اقتصادی و سیاسی داخلی بزرگی مواجه است. آنها می‌فهمند انتظام امور در ایران حتی اگر هنوز از هم نگسیخته باشد با بحران‌های دشواری مواجه است. فلسطینیها نگران‌اند از قافله عقب نیفتند و از آینده تحولاتی که سعودی‌ها وعده می‌دهند و برایش میلیاردها دلار خرج می‌کنند بی سهم نمانند.
شاید جناح محمود عباس و فتح را خیلی نباید در معادلات منطقه‌ای ایران به‌حساب آورد، اما خالد مشعل رهبر جناح فلسطینی حماس تا همین دو سال پیش متحد بلافصل تهران بود تا به دلارهای ایران دسترسی داشته باشد. موضع‌گیری حماس علیه اسد روابط او را با تهران تیره کرد، اما سفر دو سال پیش او به عربستان و دیدار او با پادشاه سعودی نشان داد که حماس قصد دارد به‌صورت معناداری از ایران فاصله بگیرد. به ترتیبی که سعودی‌ها در حال آسفالت کردن همه جاده‌هایی هستند که علیه ایران تدارک دیده‌اند، بعید نیست به‌زودی شاهد عکس یادگاری خالد مشعل و رهبر مجاهدین خلق باشیم. به‌احتمال‌زیاد پس از او رجب طیب اردوغان در نوبت ایستاده است تا پازل ضد ایرانی سعودی‌ها را تکمیل کند.
اما ماجرا به همین‌جا ختم نخواهد شد. کارکرد دوم چفیه ای که رهبر ایران بر شانه خود انداخته است برعکس دیدن و وارونه تحلیل کردن تحولات سیاسی منطقه‌ای با کمک علی‌اکبر ولایتی وزیر خارجه اسبق ایران است. یک کارکرد مهم دیگر چفیه این است که جابجا شدن نیروهای سیاسی را در منطقه نمی‌بیند و پس از چهل سال هنوز اسراییل منفورترین کشور عالم است.
این چفیه فلسطینی دیر یا زود از گردن رهبر ایران باز و به کناری گذاشته خواهد شد همان‌طور که خط قرمزهای هسته ای کنار گذاشته شدند. زیرا عمق بحران چندجانبه سیاسی اقتصادی کشور نیاز به یک تغییر اساسی در سیاست‌های کلان کشور را ضروری می‌سازد.
همسایگان عرب ما سی سال پیش در جریان یک جنگ هشت‌ساله کشور ایران را شخم زدند و تقریباً همه استان‌های جنوبی و غربی کشور را ویران کردند و از میان ویرانه‌های جنگ، دو شهر آبادان و خرمشهر هیچ‌گاه دوباره به رونق روزهای قبل از جنگ بازنگشتند. برخلاف سال‌های جنگ، امروزه نه از وفاق ملی و جوانان انقلابی سینه سپر کرده و معجزه کلام رهبر خبری هست و نه از منابعی که با آن بتوان یک درگیری کوتاه‌مدت نظامی را تحمل کرد.
با علنی شدن روابط غیر رسمی عربستان سعودی با اسراییل و برگزاری دیدارهای ادواری امنیتی بین دو طرف که مهار ایران از محورهای مهم آن است جمهوری اسلامی در حال تجربه کردن خطرناک‌ترین باخت منطقه‌ای به اعراب است. بزرگ‌ترین فاجعه سیاست خارجی ایران متحد شدن دو کشور اصلی منطقه یعنی عربستان سعودی و اسراییل علیه ایران است. اتحادی که به‌احتمال‌زیاد می‌تواند دور جدیدی از مهار ایران را سازمان‌دهی کند.
دشوار است ایران بدون حمایت یا کنار آمدن با آمریکا توانایی مقابله با فشاری را داشته باشد که سعودی‌ها و همه اعراب و اسراییل در حال چیدن آن هستند. این دشواری به ضعیف شدن اکثر زیربناهای اقتصادی و ملی کشور بازمی‌گردد و نیز به اینکه مردم ایران دیگر توانی برای درگیر شدن در هیچ تنش جدی را ندارند.
برداشتن آن چفیه که رهبر ایران به یاد فلسطینی‌های مظلوم سابق بر شانه‌های خود انداخته است و اندیشیدن به پایان دشمنی بی‌حساب با اسراییل، اولین گام برای مقابله با تهدیدی است که همه همسایگان عرب ایران در حال تمهید آن هستند و بعید نیست فلسطینیها هم به آن ملحق شوند. حتی خود فلسطینیها برای مذاکره و کنار آمدن و قرارداد با اسراییل سال‌هاست باهم مسابقه گذاشته‌اند، پس چرا ایران بیش از خود فلسطینیها طرفدار فلسطینیها باشد. روانشناسی مردم خاورمیانه هم پس از بهار عربی امروز چنان تغییر یافته است که هر سخنرانی و اقدام ضد اسراییلی یا ضد آمریکایی بیشتر به شوخی‌های از مد افتاده ذهن‌های بی‌اطلاع و بازنده تعبیر می‌شود.
چرا هوش سعودی‌ها از ایرانی‌ها پیشی بگیرد ؟ چرا رهبران ایران جاده‌های آسفالت را رها کرده و مسیرهای پردست‌انداز و پر از سنگلاخ را انتخاب می‌کنند.در خاورمیانه امروز نه دوست‌های دیروز دیگر امروز دوست هستند و نه دشمنان دیروز دیگر دشمن. سند این ادعا عکس محمود عباس رهبر فتح با رهبر سازمانی است که آمریکایی‌ها می‌گویند برای اسراییل جاسوسی هسته‌ای می‌کرده است.
9 پاسخ
خانم فرزانه روستایی
بنده واقعا از برخی مقالات شما استفاده می کنم. اما این را به ما بفرمایید که اگر همه امور را با برخی منافع زودگذر تحلیل کنیم – در عین این که آن منافع هم برای فرد یا جامعه در جای خود ارزش دارد – ولی پذیرفتن ایده شما و صرف نظر کردن از هر آن چه نظام سلطه فعلی و اسرائیل می کنند به معنای وداع با انسانیت است. فکر میکنم در تحلیلهای خودتان یا خودمان به حداقل الزامات انسانی تعلقی نشان بدهیم یا داشته باشیم. ما هم میدانیم در بین فلسطینیها افراد مخالف نگاه مزبور هم وجود دارد ولی قضیه فلسطین را صرف نظر از فلسطینی هم میتوان دید.
صرفنظر نکردن ما از آنچه که استکبار میکند در این چهل سال چه خدشه ای به منافع استکبار وارد کرده است ، ولی ایران ما را ویران کرده و مردم را به فلاکت انداخته است !
به برکت وجود خمینی و شعار صدور انقلاب ، غرب صدها میلیارد دلار به کشورهای منطقه سلاح فروخته و میفروشد و دشمنی برخی کشورهای عربی با اسرائیل هم به ائتلاف نا نوشته انها بر علیه ایران تبدیل شده است !
توهم رهبری مسلمانانی که اکثریت انان ما را به مسلمانی قبول ندارند این مصیبت را برای کشور ما به بار آورده است !
چفیه رهبر ایران چفیه ایرانی ست نه فلسطینی و اون رو به نماد بسیجی بودن دارد.
به نظر می رسد حمایت های بی دریغ جمهوری اسلامی طی سالیان پس از انقلاب از حالت ایدئولوژیک اولیه، اکنون به حالت استراتژیک و ژئوپولیتیک تغییر یافته است. حمایتی از جنس حمایت از بشار اسد. سیاست جمهوری اسلامی در قبال مسائل خاورمیانه علی الخصوص سوریه و لبنان و فلسطین در وجه مشترک آنها یعنی دشمنی با اسرائیل خلاصه می شود. جمهوری اسلامی دلسوز و دایه مهربان تر از مادر برای ملت آن کشورها نیست بلکه دوست حکومت های دشمن اسرائیل است. در واقع جمهوری اسلامی با ایجاد تنش فرامرزی و فرامنطقه ای در حاشیه اسرائیل سعی در متشنج نگه داشتن فضا و مصادره به مطلوب کردن اوضاع و نقش آفرینی و کسب قدرت حداکثری برای خود است. این برای جمهوری اسلامی هم کارکرد بین المللی به لحاظ کشاندن خاکریزهای درگیری به خاک فلسطین و سوریه و لبنان و امثالهم و امن نگه داشتن مرزهای خود، دارد و هم کارکرد داخلی به لحاظ دشمن تراشی و فرافکنی آشفته بازار داخلی و کاهش بسامد مطالبات عمومی و تقلیل حق امنیت به امتیاز برای مردم و در نهایت کسب مشروعیت است.
با این اوصاف حمایت های جمهوری اسلامی از فلسطین هرگز از اولویت سیاست هایش کنار نخواهد رفت. چه در طول سالیان سال اگر نبود سنگ اندازی های جمهوری اسلامی یحتمل چندین بار بین اسرائیل و فلسطین توافق صورت گرفته بود.
چندی پیش با یک عراقی مهاجر در کانادا صحبت می کردم , او می گفت پس از سقو ط صدام حسین عراقی ها در بغداد هر فلسطینی را که پیدا می کردند به باد کتک می گرفتند تا جایی که بسیاری از فلسطینی ها به مناطق غربی عراق فرار کردند , دلیل این امر هم روشن بود , صدام حسین میلیارد ها دلار از ثروت مردم عراق را برای اهداف سیاسی خرج “مقاومت” میکرد در حالی که فقر و فلاکت گریبان مردم عراق را گرفته بود .امروز هم در ایران رهبران ایران از چفیه و “مقاومت ” تنها برای اهداف سیاسی استفاده می کنند و هرگز این سوال ساده را از خود نمی پرسند که چفیه و “مقاومت ” چه سودی عاید صدام حسین کرد ؟ آیا دنیا ی عرب آن زمان که عراق مورد حمله آمریکا قرار گرفت به کمک این “قهرمان اعراب ” شتافتند که حالا بخواهند به کمک ایران شیعی مذهب بشتابند ؟ بگذریم از اینکه امروز در ایران چفیه به گردن ها از دید بسیاری از مردم افرادی دزد و بی سر و پا هستند که همچون انبوهی از مگسان به دور شیرینی “ولایت ” جمع شده اند , مگسانی که به راحتی در رژیمی مثل رژیم شاه رنگ عوض کرده وبه خدمت آن نظام در خواهند آمد …چفیه به گردن مشهور و “عاشق ولایت” محمود خا وری را یادتان هست ؟ او امروز در کانادا با صدای بلند به ریش خامنه ای و اهالی بیت وی می خندد ؟
lمناسب است نویسنده محترم دقت کند بخاطر دشمنی با یک نظام یا یک مقام، امور بدیهی را انکار کند. این چفیه الان در ایران نماد فلسطینی نیست بلکه بیش از هر چیزی نماد دفاع مقدس به شیوه بسیجی آن است. برای سایت زیتون متاسفم که نویسندگان مقالات آن تا این مقدار از امور بدیهی جامعه ما بی خبرند. زهی تاسف.
به انظر می رسد نکته مقاله را نگرفتید
لطفا یک بار بدون حب و بغض مقاله را مطالعه بفرمایید
نــه جناب احمــدآقا
درایران چفیــه به همان نمادشناختــه میشــود که خانــم روستــایی نویسنــده مقاله به درستی به آن اشاره کرد، ازآن گذشتـــه یک معادله ۲×۲=۴ تا هــم هم هست،
برای مثــال ایران یک میلیــون ونیم تا دومیلیــون نفت صادرمیکنـد وعربستان ۱۱ تا ۱۲ میلیــون…
ایران از طریق توریست اندکی درآمد دارد وعربستــان فقط از طریق حج درآمد قابل توجــه ای دارد…
ایران خزانــه اش کاملا” خالی است، درحالیکه عربستــان میلیــاردها دلارذخیــره ارزی دارد که پولش را جابجا کنــد بانک های آمریکا صدمه خواهنــد دیــد…
و موارد بسیــاری دیگر…ازقبیــل فقــر وفلاکت ای که گریبان اکثریت مردم زیرخط فقــرراگرفتــه،
لــذا همانطوریکه آقای حسن نصــرالله گفت: تا ایران پول دارد ما هم پول داریــم…حساب وکتاب موارد گفتــه شده در بالا است که آقای خالـد مشعــل را بطرف عربستــان، قطر و…میکشــاند و دقیقا” این از حسن هوشیاری آقای مشعــل است مضافا” روزی که آقای حسن نصرالله گفت: تمام خرج ما را ایران میــدهــد…! از روز بعــدش در همــه جا از صف نانوایی ، تاکسی، و… میلیــون ها نفر از تــه دل گفتنــد: حرامتــان باد…!
اینها که با کراوات اینقدر مخالف هستند این نماد عربی را چرا ترویج می کنند به خاطر غربی بودن اولی و عربی بودن دومی است؟
خانم روستایی از واقعیات جهان عرب خیلی دور اند. این تحلیل بر پایه دخالت دادن دعوای سیاسی داخلی با حکومت تمامیت خواه ایران در فهم تحولات منطقه است. جهان عرب چنان در بحران مشروعیت فرو رفته که حتی اتحاد همه اعراب و نه فقط اعراب پولدار خلیج قادر نیست توانی برای مقابله آنها با ایران فراهم سازد. ایشان تصور می کنند سودان و جیبوتی و خودگردان که از سعودی پول می گسرند این کارها را بکنند واقعا متحد ریاض در جنگ علیه ایران خواهند بود. این توهمی ست ساخته عکاظ. حتی اماراتیها در جنگ یمن همراه سعودی نماندند. ایران کار احمقانه زیاد کرده است اما ایستادن پای اسد احمقانه نبود.
دیدگاه‌ها بسته‌اند.