2 پاسخ

1. “ولی مطمئنم تندروهای دیوانه ضددین هم وجود دارند که موجب می شوند تا آتش نفرت و ترور شعله ور شود. همیشه یک طرف مقصر نیست. گفتم شیوه برخورد شما، واکنش خشونت آمیزی ایجاد خواهد کرد که من نمی خواهم قربانی آن باشم.”
   قول فوق از ابراهیم نبوی, در اخر مقاله ی” پدیدهء اسلام در بروکسل”, ۱۹ فروردین ۹۵ , مندرج در همین زیتون است. و با عرایض حقیر در اینجا مناسبت دارد.

2. بد نیست کمی از بالا تر ببینیم. طبقه یا قشر مذهبی سنتی و بعضا جوششی و حماسی و بعضا تنگ نظر و افراطی, با سوء ظن و اتهام و نسبت های ناروا نسبت به طبقه و یا قشر فرهیخته و فرهنگی و اهل مطالعه, و یا اهل سینما و تئاتر, که بعضا هم بی دین و یا لا ابالی نسبت به اخلاق و مبانی و سنت های دینی است, برخورد میکند.
   از طرف دیگر هم, طبقه و قشر کتابخوان و فرهیخته و فرهنگی و بعضا اهل هنر و سینما و تئاتر, با یک نظر تحقیر امیز و سوء ظن شدید نسبت به مذهبی ها و متدینین, و بخصوص افرادی که تحت نام بسیج و انقلابی و رزمنده و پاسدار, و یا بازماندگان جنگ(شخصیت حاجی در فیلم آژانس شیشه ای, حاتمی کیا) هستند, برخورد می کنند.
   دو طرف هم شواهد و قرائن و دلایلی برای این تند خویی و تعمیم اتهام و بهتان به یکدیگر دارند! و البته در نگاه هر طرف به طرف دیگر هم, طیف و رنگین کمانی از سیاه تا سفید وجود دارد. گاهی دو طرف به چشم قاتل به هم نگاه می کنند!! قاتل جان و یا قاتل دین, دشمن اخلاق, و یا دشمن ازادی,….
   ایا عاقلان, اندیشمندان, روشنفکران, فرهیختگان, دانشگاهیان, روحانیان, نویسندگان, انسان گرایان, طرفداران تساهل و مدارا و مخالفان خشونت و دعوا و …می توانند کاری کنند و طرحی بریزند که از این دوئیت و دوقطبی و تضاد و تنافر بکاهند, کمی همدلی و همدردی و تفاهم و put one’s self in the other’s shoe را تمرین کنند و جو خصومت و سیکل خشونت رفتاری و کلامی و قلمی و رسانه ای را بشکنند؟
   سیاه و سفید داریم, ولی رنگ های بینابین, از خاکستری, مایل به سیاه, مایل به سفید و….هم داریم!
   فکر میکنم اینجا به لحاظ اخلاقی, عقلانی و نیز حفظ منافع ملی و حتی امنیت ملی, جای تامل جدی هست!

دیدگاه‌ها بسته‌اند.