زیتون- جمعی از فعالان مدنی و سیاسی در نامه‌ای خطاب به دونالد ترامپ، فرمان اعمال محدودیت برای ورود مهاجران به آمریکا را یادآور «تاریک‌ترین و ترسناک‌ترین دوران تاریخ جهان ما» توصیف کردند.
امضا کنندگان این نامه نوشتند: «زمانی که دنیا در اتش تعصب های دینی و ملی بود، نیان‌گذاران آزادیخواه آمریکا در قانون اساسی خود هرگونه پرسش و سنجشی براساس مذهب و تبار را ممنوع کردند؛ و امروز که در جهان ما بیش از هر زمان دیگری صدایِ آزادی و همزیستی به گوش می‌رسد و نیاز فوری زمانه‌ی ما ست، فرد نخست حکومت همان کشور پرچمدار آزادی در بی‌اعتنایی کامل به همه‌ی سنت‌ها و قانون‌های دموکراتیک کشور خود علم نفرت و تباهی برافراشته است».
نویسندگان نامه تنها راه موجود در شرایط فعلی «گفت‌وگو و ارتباط دوستانه و خردمندانه میانِ انسان‌ها و ملت‌ها و گسترش رفت‌وآمد و ارتباط‌هایی همه‌جانبه است و نه بستن درها به‌روی یکدیگر و نفرت پراکنی.»
متن کامل این نامه که برای انتشار در اختیار «زیتون» قرار گرفت، به شرح زیر است:
آقای دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالات متحد آمریکا، در یکی از نخستین فرمان‌های شروعِ دورانِ حکومت خود به‌گونه‌ای شتاب زده ورود ایرانیان و شهروندان شش کشور مسلمان‌نشین دیگر را به آمریکا ممنوع کرده است. این دستورِ خلاف عرف و قانون‌های بین‌المللی شگفتی و اعتراض جامعه‌ی جهانی و آزادی‌خواهان را برانگیخته است. این فرمان یادآورِ تاریک‌ترین و ترسناک‌ترین دوران تاریخ جهان ما ست. گویا با طنزی تاریخی روبه‌روایم: در دورانی که بخش‌های بزرگی از جهان گرفتارِتعصب‌های دینی و ملی بود، بنیان‌گذاران آزادی‌خواهِ آمریکا در قانون اساسی خود هرگونه پرسش و سنجشی براساس مذهب و تبار را ممنوع کردند؛ و امروز که در جهان ما بیش از هر زمان دیگری صدایِ آزادی و همزیستی به گوش می‌رسد و نیازِ فوریِ زمانه‌ی ما ست، فرد نخست حکومتِ همان کشورِ پرچمدارِ آزادی در بی‌اعتنایی کامل به همه‌ی سنت‌ها و قانون‌های دموکراتیک کشور خود عَلَم نفرت و تباهی برافراشته است!
ما دانشگاهیان، روشنفکران، پژوهشگران،پزشکان، کنشگران فرهنگی و اجتماعی در اروپا و کانادا و آمریکا ، همراه با دیگر مردمان آزادیخواه در سراسر جهان این تصمیم و رفتار خودسرانه و ناعادلانه را محکوم می‌کنیم.
برای رهاییِ جهان از آشوب‌زدگی کنونی، بیش از هر زمان دیگری به همزیستی ملت‌ها و تفاهمِ میان آنها نیاز داریم.
به باور ما تنها با احترام متقابل و رعایت حقوقِ قانونی وعرفی انسان‌هاست که از این گردابِ ناخواسته رها خواهیم شد.
به باور ما تنها راه، گفت‌وگو و ارتباط دوستانه و خردمندانه میانِ انسان‌ها و ملت‌ها و گسترش رفت‌وآمد و ارتباط‌های همه‌جانبه است و نه بستن درها به‌روی یکدیگر و نفرت پراکنی.
ما خواهان پل‌های همبستگی هستیم و نه دیوارهای جدائی.
امضاها:
داریوش آشوری (نویسنده و مترجم)، احمد احقری (متخصص ماشین، کنشگر سیاسی)، حمید احمدی (مدیر تاریخ شفاهی ایران)، فریدون احمدی (کنشگر سیاسی)، سعید ارسطو (استاد بازنشسته دانشگاه)، اردوان ارشاد (کنشگر سیاسی)، محمد اعظمی (فعال سیاسی)، بیژن افتخاری ( کنشگر سیاسی)، علی افشاری ( پژوهشگر در مؤسسه‌های بهداشت آمریکا)، گودرز اقتداری (پژوهشگر، جامعه مدنی)، محمد اقتداری (استاد پیشین دانشگاه، پژوهشگر)، نوشابه امیری (روزنامه نگار)، وهاب انصاری (کنشگر سیاسی)، کاظم ایزدی (جامعه شناس، استاد بازنشسته دانشگاه)، طاهره بارئی (پژوهشگر و نویسنده)، عبدالعلی بازرگان (کنشگر سیاسی)، حسین باقرزاده (استاد پیشین دانشگاه، فعال حقوق بشر)، محمد برقعی (استاد دانشگاه)، علیرضا بهتوئی (استادیار دانشگاه استکهلم)، سهراب بهداد (اقتصاددان، استاد دانشگاه، دبیر پیشین انجمن اقتصاددانان خاورمیانه)، دژون بوگدانوویچ (ایران‌شناس)، بهروز بیات (کارشناس فیزیک هسته ای)، علی پورنقوی (کنشگر سیاسی)، اکبر پویانفر (استاد روانپزشک)، مهرنوش پیرزاده (کنشگر فرهنگی)، امیر پیشداد (پزشک متخصص)، سعید پیوندی (جامعه شناس، استاد دانشگاه)، خسرو تجربه‌کار (کنشگر حقوق بشری)، نیره توحیدی (جامعه شناس، استاد دانشگاه ایالتی کالیفرنیا)، حمید جاودان (هنرمند)، شیرین جلالی (جامعه شناس و معلم پیانو)، ویدا حاجبی (کنشگر سیاسی)، علی اصغر حاج سیدجوادی (حقوقدان و نویسنده)، سروش حبیبی (مترجم)، فرنگیس حبیبی (روزنامه نگار)، اسماعیل ختایی (کنشگر سیاسی)، فرهاد خسروخاور (جامعه شناس، استاد دانشگاه)، هوشنگ خوش‌سرور (استاد بازنشسته دانشگاه)، حمید دانشور (هنرمند)، پرویز داورپناه (کنشگر سیاسی)، مهرداد درویش پور (جامعه شناس، دانشیار دانشگاه ملاردالن، سوئد)، شیرین دقیقیان ( پژوهشگر فلسفه و نویسنده)، اکبر دوستدار ( کنشگر سیاسی)، مریم رئیس دانا (نویسنده)، اسماعیل زرگریان (کنشگر سیاسی)، ایران زندیه (روزنامه‌نگار)، مرتضی ساکی (کنشگر سیاسی)، ایرج سبحانی ( پزشک، رئیس دپارتمان بیماری‌های گوارشی بیمارستان هانری موندور و مدیر مرکز تحقیقات سرطان گوارشی دانشگاه مرتوی)، هایده سپه‌پور (هنرمند)، مریم سطوت (کنشگر سیاسی)، علی شاکری (کنشگر سیاسی)، حسن شریعتمداری ( فعال سیاسی)، مرتضی صادقی (فعال سیاسی)، مزدک عبدی‌پور (کنشگر سیاسی، زیست‌بومی)، رضا علیجانی (پژوهشگر و کنشگر سیاسی)، باقر فاطمی (کنشگر سیاسی و سیستم آنالیست کامپیوتر)، مهدی فتاپور (کنشگر سیاسی)، علی فتاح (کنشگر سیاسی)، مسعود فتحی (کنشگر سیاسی)، حسین فرهمند (پزشک متخصص)، مصطفی قهرمانی (استاد پیشین دانشگاه، پزشک و جراح متخصص)، سعید کاظمی (کنشگر سیاسی)، کاظم کردوانی (جامعه شناس، استاد پیشین دانشگاه، دبیر پیشین کانون نویسندگان ایران)، محمود کشاورزی (پزشک متخصص)، علی کشتگر (کنشگر سیاسی)، حمید کوثری (مدیر مدرسه عالی کامپیوتر)، بهمن مبشری (کنشگر سیاسی)، سایر محمدی (روزنامه‌نگار مقیم ایران)، فرحناز محمدی (کنشگر حقوق بشری)، ملیحه محمدی (کنشگر سیاسی)، م
نوچهر مختاری (فعال سیاسی)، محسن مسرت (استاد بازنشسته، پژوهشگر)، بیژن معجری (پژوهشگر دانشگاه پاریس)، منوچهر مقصودنیا (کنشگر سیاسی)، ابراهیم مکی (استاد بازنشسته دانشگاه)، مرتضی ملک‌محمدی (فعال سیاسی)، مهدی ممکن (کنشگر اجتماعی)، محمد منتظری (کنشگر اجتماعی)، حسین منشی زاده (پژوهشگر ارشد علمی)، اکبر مهدی ( استاد جامعه شناسی، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، نورث ریج)، فریده مهمنش (کنشگر سیاسی)، همایون مهمنش (کنشگر سیاسی)، مهدی نوربخش (استاد دانشگاه)، عطا هودشتیان ( استاد دانشگاه در علوم سیاسی و فلسفه، پژوهشگر دانشگاه ژنو)، حسن یوسفی اشکوری ( پژوهشگر دینی).
