یکی از آفات پیوند نهاد دین و نهاد قدرت در جمهوری اسلامی، به ابتذال‌کشیده‌شدن مفاهیم و کلمات مقدس و سوءاستفاده‌های سیاسی ـ اقتصادی از آن‌هاست. یک نمونه‌ی این سوءاستفاده‌ها را در این پوستر می‌توان دید. تبلیغ پروژه‌ای با نام مذهبیِ «معراج» با هدف جلب مشارکت مردم (مشتریان) در خرید خشت‌های طلا (به قیمت هر خشت دو میلیون و ۱۵۰ هزار تومان) برای ترفیع گنبد حرم امام‌حسین(ع)! آن‌هم با اعطای «سند افتخار»! (یادآور داستان فروش بهشت توسط کلیسای کاتولیک قرون وسطا)
طرحی با مشارکت «ستاد بازسازی عتبات» و بانک «انصار» (یک مفهوم تاریخی ـ مذهبی دیگر).
از عملکرد ستاد بازسازی عتبات و رویکردش در ترویج اشرافیت مذهبی و نقشش در تشدید روند نمایشی‌شدن مناسک شیعی فعلاً می‌گذرم که خود قصه‌ی پرغصه‌ای است و مجال مستقلی می‌طلبد. اما مجری طرح معراج، بانک انصار است. بانکی متعلق به سپاه پاسداران و ازجمله بانک‌های ارایه‌دهنده‌ی وام‌های بانکی با نرخ سود بالا (بخوانید: ربا) که متاسفانه در سوءاستفاده از عناوین مذهبی برای طرح‌های اقتصادی و مالی‌اش ید طولایی دارد: طرح «مفتاح»، طرح «رضوان»، طرح «تعاون»، طرح «یاسین» و…
کاش مراجع تقلید محترمی که به رواج رباخواری در بانک‌ها اعتراض کرده‌اند، در مقابل این سوءاستفاده‌ها از مفاهیم و فرهنگ مذهبی آن‌هم توسط سازمان‌های ظاهرالصلاح و متشرع‌نما ساکت نمی‌ماندند. رانت اقتصادی و نفوذ سیاسی و قدرت نظامی وقتی با ادبیات مذهبی همراه شود یعنی نهایت فاجعه! یعنی اجتماع زر و زور و تزویر در یک‌جا! و اولین قربانی چنین اجتماع نامبارکی، دین‌داران و جامعه‌ی دینی است.
نشر هدایت از طریق ضلالت و از مسیرهای شبهه‌ناک میسر نمی‌شود. ترویج مذهب، با مال کثیف و از راه کثیف، اسمش هرچه باشد قطعاً «تعظیم شعائر» نیست. ترفیع گنبد حرم امامی که حاضر نشد برای حفظ جان از بیراهه رود، از چنین راه‌های شبهه‌ناکی، خدمت به او نیست. ظلم به اوست.
پ.ن.
حسین به‌سوی مکه رهسپار شد… و راه متعارف و جاده‌ی بزرگ را در پیش گرفت. خاندان آن حضرت گفتند: «اگر از بیراهه بروی چنانکه پسر زبیر رفت تا تعقیب‌کنندگان به شما نرسند، بهتر است؟». فرمود: «نه به خدا من از راه راست به‌در نروم تا خداوند آنچه خواهد میان ما حکم کند».
(الارشاد. شیخ مفید. ج۲. ترجمه‌ی رسولی محلاتی)
منبع: کانال تلگرام نویسنده
