2 پاسخ

1. با عرض سلام و تقدیم احترام،
   پیشنهاد یک ایده برای عبور از مرز تجربه و دست یابی ؛ لمس ؛ احساس و درک آنسوی واقعیت عینی. سوال : آیا یک مرد و یک زن توسط طبیعت و یا از طرف خداوند برای همیشه محکوم به داشتن یک سرنوشت جنسی اند ؟ ادیان به ما می آموزند که یک مرد و یک زن تنها دارای یک سرنوشت جنسی به شکل ” یا مرد و یا زن ” می باشند و بیشتر از این از لحاظ جنسی از حق و حقوق بیشتری برخوردار نیستند! طبق باور ادیان ابراهیمی بخصوص دین اسلام پس از مرگ یک مرد و یک زن بصورت همان مرد و زن وارد عالم برزخ میشوند و پس از آن در روز قیامت به شکل همان مرد و همان زن از دادگاه الاهی عبور می کنند و پس از دریافت نامه اعمال از روی پل صراط عبور می کنند و یا وارد بهشت می شوند و یا طعمه شعله های سوزان آتش جهنم میگردند. لذا این باور دینی بطور غیر مستقیم به مخاطب یا شنونده این حقیقت را القاء میکند که انسان تنها دارای یک سرنوشت جنسی می باشد. حال اگر ثابت شود که افراد انسانی تنها دارای یک سرنوشت جنسی و عشقی نبوده بلکه بیشتر از یکی. آنگاه بدون مناقشه و رو در رویی و راه اندازی دعوا و مرافعه با اندیشمندان دینی ، پایه های باور آنها به لرزه خواهد افتاد، بدون اینکه پیشاپیش چنین قصد و هدف و نیتی داشته بوده باشیم. سوال : آیا یک مرد از این حق بنیادی طبیعی یا الاهی برخوردار نمی باشد که حیات خودرا یک بار در قالب جسمانی مردانه و یک بار در قالب جسمانی زنانه ، هردو بار با بدن های مادی و در دو نظم و سامان طبیعی و کیهانی مادی تجربه نماید ؟ این سوال در مورد زن هم درست به همین ترتیب طرح میگردد. سوال استعلایی تر : آیا یک مرد از این حق بنیادی طبیعی و یا الاهی برخوردار نمی باشد که حیات خودرا یک بار در قالب جسمانی مردانه و یک بار در قالب جسمانی زنانه، هردو بار با بدن روحی در دو نظم و سامان طبیعی و کیهانی روحی تجربه نماید ؟ این سوال استعلایی تر هم در مورد زن درست به همان ترتیب طرح میگردد. سوال استعلایی تر یا آنسوی تر از سوال استعلایی بالا : آیا یک مرد از این حق بنیادی طبیعی و یا الاهی برخوردار نمی باشد که حیات خودرا یک بار بصورت دوقلوی مذکر هم جنس یا هموگن خویش ( مرد – مرد ) و بار دیگر بصورت دوقلوی موئنث همجنس خویش ( زن – زن ) و بار سوم بصورت دوقلوی غیر هم جنس خویش ( مرد – زن ) و هر سه بار با بدن های روحی و در سه نظم و سامان طبیعت و کیهان روحی تجربه نماید و مزه زوجیت با خود و عشق خویشتن را بچشد ؟ این سوال در مورد زن هم درست به همان ترتیب قابل طرح می باشد.‌ در چهار حیات اولی تنها دو نوع سرنوشت جنسی و عشقی ساری و جاری می شوند و مزه های زوجیت با غیر و عشق به غیر تجربه میگردند. سوال استعلایی : زن و مرد از لحاظ کالبدی و جنسیت چگونه به همدیگر استحاله می یابند؟ و یا تبدیل اصل دیالکتیکی ضدین به همدیگر چگونه تحقق می یابد ؟ در این حیات و در این عالم تاکنون تجربه به ما نشان نداده است که چنین استحاله و یا تبدیل استعلایی امکان پذیر می باشد. به استثنای عملیات جراحی مصنوعی تبدیل جنسیت عده قلیل و انگشت شماری افراد انسانی تحت عنوان ” ترانس جندا” توسط بعضی از جراحان. میتوان باور و یقین داشت که طبیعت و کیهان و یا خداوند چنین عملیات جراحی را بطور کاملا طبیعی روی افراد انسانی انجام خواهند داد و آنهم بدون درد کشیدن زیر تیغ پزشکی. این استحاله ها از طریق وقوع قیامت ها یا مه بانگ های متوالی هفتگانه و بیشمار بر اثر نوسانات متواتر یا پی در پی ؛ باز و بسته شدن ؛ قبض و بسط ؛ دَم و باز دَم و یا انقباض و انبساط کیهانی به وقوع می پیوندند و آنهم در چهارچوب یک طرح مطلق خلقت و آفرینش و براساس مفاد ثابت و پایدار و تغییر ناپذیر آن. هستی های محدود و متناهی در چهار چوب های مکانی سه بعدی و مسدود و نفوذ ناپذیر خویش دارای یک حرکت دوجهته می باشند ؛ یکی سیر نزولی و دیگری سیر صعودی. بر اساس سرنوشت های پنجگانه جنسی و عشقی که در بالا بطور اختصار به آن اشاره شد، تعداد منازل ؛ وادی ها ؛ شهر های عشق و یا ایستگاه های نیم سفر های نزولی و صعودی هرکدام هفت عدد می باشند. در سیر صعودی همان منازل هفتگانه بطور مطلقا برابر و همسان تکرار میگردند. بنابر این سماوات سبعه یا آسمان های هفتگانه دین مبین اسلام و عوالم هفتگانه عارفان و حکیمان دینی بطور همزمان و به شکل طبقه بر طبقه وجود ندارند بلکه در طول زمان پشت سر هم از طریق بالا ایجاد یا آفریده می شوند. معاد در اصل و ریشه به معنای عودت کردن یا رجعت و بازگشت به حالت ایده آل بهشتی اولیه هستی که در مبداء و قبل از آغاز سفر خلقت و آفرینش موجود بوده است و این برگشت از طریق وقوع قیامت ها یا مهبانگ های هفتگانه متوالی و بیشمار صورت خواهد پذیرفت و نه از طریق رستاخیز مردگان از قبور در یوم القیامه یا روز آخرت . هیچ انسانی و هیچ گاه توسط خداوند متعال مورد استنطاق ؛ بازجویی ؛ باز پرسی ؛ ملامت و سرزنش قرار نخواهد گرفت و هیچ انسانی به عذاب جهنمی محکوم نخواهد گردید. عشق خداوند مطلق و بیکران است و بدون قید و شرط و یکطرفه مشمول حال کلیه اجزاء کل میگردد و ازطرف اجزاء هیچگونه نیازی به پاسخگویی ندارد . خلاصه اینکه سعادت و خوشبختی اُخروی و یا نهائی و غائی کلیه افراد انسانی بطور کامل مبّرا و پاکیزه از اثرات مثبت و منفی اعمال نیک و بد حیات های بیشمار دنیوی می باشند. خواننده گرامی از طریق مطالعه این متن ساده، حتما به یک حقیقت استعلایی یا آنسویی دیگر هم دست یافته است که کلیه افراد انسانی بر خلاف تصور خاص و عام، تنها دارای یک من یا یک خویشتن و یا یک نفس واحد و یگانه و منحصر بفرد نیستند بلکه ۱۰ تا ، که میتوان آنها را نفوس عشره یا خویشتن های دهگانه نامید. در طول سفر خلقت و در منازل هفتگانه نزولی و صعودی همیشه یکی یا دو تا از آنها به ظهور می رسند و واقعیت عینی را مشاهده و تجربه میکنند و هشت یا نُه تا از آنها بصورت قوای محض ؛ امکانات بالقوه ؛ صِوَر ذهنی و یا الگوهای ثابت یا موجودات مجرد استعلایی ( در پشت پرده واقعیت ) در بطن و پیکره خمیرمایه واحد و یگانه و تثلیثی ماده – روح – روان موجود اند و نه خارج از واقعیت و یا در ورای واقعیت.‌ در کلیه جهان موازی که تاکنون در پهنه بیکرانی و بینهایت آفریده شده اند و در جهان هاییکه در آینده خلق خواهند گردید، روند حرکت دوجهته نزولی و صعودی هستی های محدود و متناهی بر همین منوال است که در بالا بطور اختصار به استظهار رسید یعنی مطلقا همسان . یک نکته حساس دیگر : نفس های استعلایی با بدن و طبیعت هیچگونه عمل و عکس العملی ندارند و هیچگونه رابطه ای بین آنها و نفس بیدار و تجربی برقرار نیست و همه آنها از حیات روئیای در سطح کمال برخوردارند که پر از لذت و شادی و سعادت و احساس خوشبختی است و لذا دوست ندارند که از خواب مرگ بیدار شوند.‌ اما هرکدام به نوبه خاص و ویژه خویش و در منزل مربوط به خود بالاجبار بیدار خواهند شد و جای من بیدار و تجربی را خواهند گرفت. این من تجربی پس از مرگ به خواب ژرف مرگ فرو خواهد رفت و وارد عالم روئیا خواهد گردید و تا تولد مجدد از حیات روئیای در سطح کمال برخوردار خواهد گردید. در طول خواب مرگ کلیه آرزوهای نیک هرفرد انسانی برآورده خواهد شد و از آنجاییکه این برآورده شدن از جنس روئیا می باشد، هیچ گونه ضرر و زیانی به موجودات روئیای دیگر نخواهد رساند. از این به بعد به زبان ساده و عامیانه میتوان عبارت ساده زیر را بخاطر سپرد : خداوند متعال در حالت کمال ایده آل بهشتی ، هر فرد انسانی را از پنج آدم و پنج حوای خودی آفریده است یعنی یک خانواده انفرادی ۱۰ عضوی .در پایان بهتر است که به یک نکته مهم اشاره کنم و آن اینکه اگر فلسفه علمی با اتکا به شناخت و دانش علوم طبیعی و تجربی و ریاضیات، وجود خداوند را به اثبات برساند، چنین اثباتی دال بر حقانیت معارف وحیانی دینی نخواهد بود.

2. به جای واژه استعلا میتوان از واژه ” آنسوی ” استفاده کرد. به عنوان مثال ترانس آتلانتیک به معنای آنسوی اقیانوس اطلس می باشد که از پایگاه اروپا به قاره آمریکا اطلاق می شود. منظور کانت از واژه ” آنسوی ” اشاره به آنطرف واقعیت عینی است و آنهم نه به صورت جدا از واقعیت و در ورای آن به شکل ماوراء طبیعت بلکه به صورت قوای محض؛ امکانات بالقوه و الگوهای ثابت در بطن و پیکره خمیر مایه واقعیت عینی که دارای زمان و مکان خاص و ویژه و معینی نیستند و خارج از مشمولیت گذر زمان و تغییر و تحول و تکامل اند. اما در فضای سه بعدی مکان و در بستر زمان بهمراه کل واقعیت عینی به سمت و سوی آینده و تولد یافتن و به ظهور رسیدن و به فعلیت در آمدن در حرکت اند و هرکدام در چهارچوب زنجیره علت و معلول با فراهم شدن شرائط و مقتضیات ضروری در زمان و مکان ویژه خاص خود پدیدار خواهند گشت و مشمول حال تغییر و تحول و تکامل و گذر زمان خواهند گردید و پس از مرگ دوباره به قوه محض؛ امکان بالقوه و الگوی ثابت تبدیل خواهند شد و بهمراه خمیر مایه واقعیت عینی در بستر زمان به سوی تولد های مجدد حرکت داده خواهند شد. در اینجا بهتر است که به این نکته حساس توجه داشته باشیم که تولد های مجدد، دیگر در این عالم واقعی – شهودی اتفاق نمی افتند بلکه در عوالم واقعی – شهودی بعدی که از طریق وقوع مه بانگ های متوالی از نو ایجاد یا آفریده خواهند گردید. کانت و فلاسفه ماقبل و مابعد او از نوسانات کیهانی و متعاقب آن ، وقوع مه بانگ های متوالی بی اطلاع بوده اند و لذا نتوانسته اند معنی واژه ” آنسوی ” را به روشنی تبیین نمایند. هندوان باستان اولین قومی اند که زنجیره تولد و مرگ را کشف نمودند، اما به علت عدم آگاهی از نوسانات کیهانی و متعاقب آن، تسلسل تولد و مرگ کیهان، کلمه مرگ را از زنجیره حذف نمودند و زنجیره تولد های مجدد را از طریق حلول روان تبیین نمودند که حقیقت ندارد. انسان اندیشمند عصر جدید حداقل با نوسانات کیهانی آشنا گردیده است و اگر بخواهد می تواند این دو زنجیره را بر روی هم نهد و توالی و تکرار تولد و مرگ های انسان و موجودات زنده و غیر زنده را همگام و همراه تولد و مرگ های پی در پی کیهان نماید و اصل تکامل و سیر و سلوک انسان را به سوی کمال مطلق فراموش نکند که مثل نیچه به تکرار مکررات جاودانه ( بدون تکامل ) باور پیدا کند. در مورد قوای محض و امکانات بالقوه و الگو های ثابت ، یک مثال می آورم : جمعیت انسان در حال حاضر حدود هفت میلیارد می باشد. همه این افراد انسانی از نوزادی که امروز متولد شده است تا افراد سالخورده ظرف یک قرن یا صد سال آینده خواهند مرد به استثنای عده قلیل و انگشت شماری از نوزادان امروز که بیشتر از صد سال عمر خواهند کرد. در عوض شاید بیشتر از هشت یا نُه میلیارد انسان نو جانشین آنان خواهند شد. حال از خود به پرسید که این انسان های نو که هنوز متولد نشده اند و در آینده خواهند شد، در حال حاظر در کجا می باشند ؟ آیا در عالم غیب به سر می برند ؟ عقول آنان در عالم عقل و نفوس آنان در عالم نفوس و خمیر مایه کالبد آنها در عالم ناسوت و یا عالم طبیعت و محسوسات ؟ یا اینکه کلیه موجودیت آنان در همین خمیر مایه واحد و یگانه و تثلیثی ماده – روح – روان به شکل قوای محض؛ امکانات بالقوه و الگو های ثابت موجود اند. خداوند متعال در لحظه حال در همین جا و در پهنه هستی بیکران بطور مطلقا همزمان و در عین واحد هم ظهور واقعی و عینی است و هم حضور حقیقی و غیبی دارد. بخش حقیقی و غیبی خداوند جدا از واقعیت عینی و در ورای آن قرار ندارد بلکه در بطن و پیکره خمیر مایه آن، زیرا غیر از این جهان در پهنه بیکرانی و بینهایت جهان های موازی و بیشماری وجود دارند که از لحاظ فرم یا شکل و محتوا با این جهان مطلقا برابر و یکسان اند. فلاسفه یا حکیمان عصر جدید چه شرقی و چه غربی که در صدد کشف و لمس و احساس و درک حقیقت اند، اگر نتوانند که مفهوم خدا را از اسارت دین و مذهب نجات دهند، هرگز قادر نخواهند بود که به حقایق غائی و نهائی دست یابند. دین داران در طول تاریخ تاکنون در باطن هیچگونه میلی به سمت شناخت انسان ، حقیقت و خداوند نداشته اند بلکه فقط حفظ یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی – مذهبی و حفظ و نگاهداری و بقاء نام و آثار وحیانی ؛ حدیثی و روایی بنیان گذاران ادیان و مخترعین یوغ ها در زبان و ذهن انسان و حافظه و خاطره تاریخ را وظیفه اصلی خود دانسته اند.
   نظریه علمی مه بانگ هنوز دوران طفولیت و شیر خوارگی را طی می کند و تا رسیدن به سن بلوغ و انسجام یافتن به گذر چندین قرن یا یکی دو هزاره زمان نیاز خواهد داشت که به یک باور عمومی و یک جهان بینی علمی واحد تبدیل شود و جایگزین اعتقادات و باور های دینی – مذهبی فعلی گردد. لذا این تئوری علمی به غایت شناسی نیازمند است و از حکیمان و اندیشمندان دینی نباید انتظار چنین امری را داشته باشیم، زیرا اندیشمندان دینی وابسته به معارف وحیانی و حدیثی و روایی اند و نمیتوانند در خارج از چنین حصار های تنگی به حقیقت و خداوند بیندیشند.

دیدگاه‌ها بسته‌اند.