زیتون– نرگس محمدی، زندانی سیاسی٬ با انتشار نامه‌ای از حق انتخاب آزادانه پوشش زنان حمایت کرد.
این فعال حقوق بشر در که دوران محکومیت ۱۶ ساله خود را در زندان سپری می‌کند، در واکنش به حرکت نه به حجاب اجباری٬ نوشت: «سال‌هاست پوشش زنان، دستمایه حکومتگران در سیطره بر جامعه، تحکیم قدرت و خودنمایی استبدادشده است.»
ویدا موحد٬ اولین زنی که به نام «دختر خیابان انقلاب» معروف شد، زن جوانی بود که در ششم دی ۱۳۹۶ در تقاطع خیابان انقلاب و وصال تهران روسری سفیدرنگی را بر سر چوبی کرد و در اعتراض به حجاب اجباری آن را تکان داد. بر اساس اخبار منتشرشده، پلیس ایران وی را دستگیر کرده است. نسرین ستوده در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۹۶ از آزادی وی خبر داد. او در فیسبوک خود اعلام کرد که ویدا موحدی در هفتم بهمن ماه آزاد شده است.
یک‌ماه بعد دومین زن ایرانی در خیابان انقلاب با درآوردن روسری به «حجاب اجباری» اعتراض کرد.
عکس این زن در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد. نسرین ستوده٬ وکیل دادگستری٬ در گفت‌وگویی با رادیو فردا نام این زن را نرگس حسینی اعلام کرد و گفت پس از بازداشت «قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی» صادر شده است.
پس از آن نیز طی روزهای گذشته ده‌ها زن و مرد جوان در خیابان‌های تهران و شهرهای دیگر از جمله اصفهان و شیراز دست به عمل مشابه زدند.
نرگس محمدی در بخشی دیگر از این نامه که در وب سایت کانون مدافعان حقوق بشر منتشر شده٬ با اشاره به اینکه اعتراض به حجاب اجباری از همان ابتدا اعمال این سیاست وجود داشته است، تاکید کرد: «این روزها زنانی نه برای تحقیر پوشش آن دیگری، بلکه علیه تحقیر و تحمیل بر خود، شال بر سر چوب می‌کنند، تا بگویند تحمیل و تحقیری که در شال بر سر چوب کردن، آشکار است، بسان تحقیر و تحمیلی است که در شال اجباری بر سر زن ایرانی کردن، توسط حکومت استبدادی، نهفته است.»
به نوشته این فعال حقوق بشر: «گمان نمی‌کنم زنانی که حتی چادر را برگزیده‌اند، طرفداران روسری اجباری باشند، چرا که روسری اجباری در درجه نخست توهین به گزینش آگاهانه و آزادانه آنهاست. در میان دوستان بسیار محترم خود، زنان چادری را می‌شناسم که برای تحقق آزادی و عدالت جانانه ایستاده‌اند، حتی اگر این آزادی برای مخالفشان باشد.دینداران آزاداندیش نیز از این دایره خارج نیستند. چرا که در عدم وجود حتی یک آیه در متن مقدس مبنی بر پوشاندن موی سر، تآکید بر اصل حفظ کرامت والای انسان و عدم اکراه در گرویدن به دین، توجیه دینی برای پوشاندن موی سر زن وجود ندارد.»
