دیپلماسی آمریکا با کره شمالی می‌رود که به‌ پایانی زودهنگام و  قابل پیش‌بینی برسد. بعد از ملاقات ترامپ و کیم جان اونگ در ۱۲ ژوئن در کشور سنگاپور، نیروهای اطلاعاتی امریکا فاش کردند که رهبر کره شمالی به تحقیق و ساخت سلاح‌های هسته‌ای ادامه داده است. ترامپ و کیم جون اونگ در ملاقات خود در کشور سنگاپور اعلام کردند که کره شمالی آماده است تا سلاح‌های هسته‌ای  خود را از میان بردارد  و در مقابل از کمک‌های اقتصادی آمریکا برخوردار شود، اما در این ملاقات کوتاه که بیشتر جنبه تبلیغاتی برای هر دو رهبر داشت، به عمق مشکل کره شمالی و انچه این کشور می‌خواست، اشاره‌ای نشد. ترامپ می‌خواست بگوید که روش‌های تاجرمسلکانه او می‌تواند در دیپلماسی و حل مشکلات سیاسی بین دو کشور هم کارایی خود را داشته باشد، اما این‌گونه نشد و نهایتا این مذاکرات به بن‌بست رسید.

کره شمالی با این ملاقات می‌خواست ثابت کند که امریکا این کشور را به رسمیت می‌شناسد و رهبر قدرت بزرگی مثل امریکا حاضر است که با رهبر این کشور سر میز مذاکره بنشیند؛ چیزی‌که در تاریخ این کشور اتفاق نیفتاده بود. رهبران گذشته امریکا از هر دو طیف جمهوری‌خواه و دموکرات گفته بودند که حاضر نخواهند شد که در نشستی کره شمالی و سیاست‌های رهبرش را به رسمیت بشناسند  و صرفا به  مذاکراتی در سطح‌های پایین دیپلماتیک با این کشور اکتفا کرده بودند.

اما ترامپ می‌خواست بدون انکه به ریشه مشکلات کره شمالی با امریکا بپردازد، و بدون سپردن تعهد بیشتری به امنیت این کشور، از این ملاقات یک بهره‌برداری سیاسی کند. او می‌خواست بگوید که در طول تاریخ بیش از ۷۵ سال دیپلماسی واشنگتن، هیچ دولتی در این کشور قادر نبوده که مشکل تهدید سلاح‌های اتمی کره شمالی را برای امریکا و کشورهای همسایه این کشور و هم‌پیمانان واشنگتن حل کند. لذا بعد از ملاقات خود با کیم جون اونگ در کنایه‌ای به باراک اوباما گفت که امشب می‌تواند اسوده بخوابد.

در همان روزهای بعد از ملاقات بین ترامپ و کیم جون اونگ در سنگاپور، کره شمالی اعلام کرد که اگر بناست این کشور خلع سلاح هسته‌ای شود، کل شبه جزیره کره  هم باید از سلاح هسته‌ای و نظامی عاری شود. کره شمالی کشورهای هم‌پیمان واشنگتن و حضور نظامی امریکارا در کشورهایی مثل ژاپن و کره جنوبی، برای خود یک تهدید امنیتی می‌داند و مادامی‌که به این تهدید امنیتی پاسخ در خوری داده نشود، کره شمالی حاضر نیست دست از سلاح هسته‌ای خود بردارد. دولت ترامپ تلاش می‌کرد که کره شمالی را مجبور کند که ابتدا خلع سلاح اتمی شود و بعد واشنگتن در مورد مشکلات بین دو کشور مذاکره کند. این روش دیپلماتیک که البته برای ترامپ می‌توانست به یک ابزار تبلیغاتی بزرگی تبدیل شود، برای کره شمالی قابل قبول نبوده و مذاکرات بین دوکشور را با چالش‌های بزرگی روبرو کرده است. هم‌پیمانان امریکا نظیر کره جنوبی و ژاپن به‌جز سلاح اتمی کره شمالی، نیروی زمینی چند میلیونی این کشور را برای امنیت خود تهدیدی جدی می‌دانند و حاضر نیستند که از حمایت نیروی نظامی امریکا و سلاح اتمی این کشور در شبه جزیره کره بی‌نصیب بمانند. لذا اولین موضوعی  که مطرح است و باید در یک پروسه طولانی به آن پاسخ گفت، خلع سلاح در شبه جزیره کره و  آن هم به شکلی‌ست که برای همه کشورهای منطقه قابل قبول باشد.

روز یکشنبه ۸ جولای وزیر امورخارجه امریکا، پامپیو، مجددا به کره شمالی سفر کرد اما با دست‌های خالی به امریکا برگشت. این‌بار پامپیو حتی نتوانست با کیم جونگ اون ملاقات کند. کره شمالی اعلام کرد که روش‌های امریکا گنگستر (Gangster) مابانه است و مانند سرطان (Cancerous) عمل می‌کند.

ترامپ بلافاصله مقصر شکست دیپلماتیک  امریکا و کره شمالی را نه خود بلکه کشور چین قلمداد کرد. ترامپ ادعا کرد که چین به‌عنوان حامی قدرتمند کره شمالی این کشور را تشویق کرده که با امریکا به نتیجه مطلوبی نرسد. اما روشن است که ترامپ دروغ میگوید و این ادعا فقط برای پرده‌پوشی ناکامی بزرگی‌ست ترامپ  روی آن قمار سیاسی بزرگی کرده بود.

ترامپ به‌شدت می‌خواهد که در صحنه سیاست خارجی از خود توفیقی به یادگار گذارد و از ان به‌عنوان یک حربه تبلیغاتی علیه مخالفین استفاده کند. کشور چین و امریکا وارد یک جنگ تجاری بزرگ بر سر تعرفه‌های اعمال‌شده  روی صادرات چین به امریکا شده‌اند. اگرچه ترامپ این جنگ تجارتی را با بسیاری از کشورهای اروپایی هم شروع کرده و همه این کشورها و کانادا نیز تعرفه‌هایی را بر  صادرات امریکا باین کشورها افزایش داده‌اند، اما جنگ تجاری امریکا و چین وارد مراحل جدیدی شده است. بسیاری اعتقاد دارند که دولت ترامپ در این جنگ شکست خواهد خورد. بخش بزرگی از اقتصاد امریکا به واردات و صادرات خارجی وابسته است. اصولا در امریکا بعد از سال ۱۳۳۹ میلادی و ایجاد تنگناهای بزرگ اقصادی (Great Depression) که یکی از دلائل ان اعمال تعرفه ‌های چهل درصدی روی صادرات کشورهای خارجی به امریکا و عمل مقابل به مثل کشورهای خارجی بود، هیچ دولتی در واشنگتن به‌دنبال اعمال تعرفه‌های بازرگانی خارجی نبوده است. دولت ترامپ با شکستن یک نُرم اقتصادی در امریکا دست به‌ یک قمار بزرگ اقتصادی زده است که بسیاری اعتقاد دارند با شکست روبرو خواهد گردید.

شیوه دیپلماتیک دولت ترامپ، شیوه ای برای حل مشکلات بین امریکا و کشورهای دیگر دنیا نیست. ترامپ در روابط امریکا با بقیه کشورهای جهان به یک ناسیونالیسم افراطی روی آورده است. او اعتقاد دارد که در هر معامله‌ای امریکا باید برنده باشد. او دائما برای طرفداران خود از ناکامی‌های امریکا در روابط گذشته خود با بقیه کشورهای جهان و سوء‌استفاده دیگران می‌گوید. ترامپ با تشریح این ناکامی‌ها، بیش از پیش به یک پوپولیسم سیاسی روی اورده که برای حفظ پایگاه اجتماعی او بسیار کارساز و مفید است.جنگ‌های تجاری هم بهشی از سیاست است. او هم‌چنین از اروپا خواسته که بر حجم هزینه‌های نظامی خود بیفزاید. ترامپِ تاجر دوست دارد که در دیپلماسی ابتدا به نتیجه مطلوب خود بدون شرکت در یک بازی برد-برد روی اورد. ترامپِ ناسیونالیست و افراطی هم  به‌شدت به لحاظ ایدئولوژیک به پایگاه اجتماعی خود وفادار مانده است. پایگاه اجتماعی او اکثرا از انسان‌های کم‌سواد، به غایت تبعیض‌گرا، به‌شدت ضد اقلیت‌ها و مسلمانان و طرفداران سرسخت اسراییل شکل گرفته است. دیپلماسی او با کره شمالی به‌روشنی نشان داد که ترامپ اهل مذاکره نیست. او بیش از نتیجه در یک مذاکره، به‌دنبال استفاده تبلیغاتی برای خود و دست‌آ‌وردی‌ست که بتواند پایگاه اجتماعی او و قدرتش را حفظ کند. از طرفی دیگر هم  کره شمالی و سلسله مردان مستبدی که این کشور را اداره کرده‌اند، در اندیشه‌ی ادامه این نظام سیاسی و امنیتی برای  تداوم حکومت خویش‌اند. با تداوم این روی‌کرد در هر دو طرف، بسیار بعید است که این مذاکرات به نتیجه‌ی مطلوبی که انتظار جامعه جهانی‌ست برسد.