با خود می اندیشیدم اگر مسئولان و سران نظام خود را به جای یکی از بیماران مبتلا به ویروس کرونا قرار دهند که نمی‌تواند خدمات درمانی دریافت کند، اگر خود را به جای یکی از پرستاران و پزشکان فداکاری قرار دهند که هریک به جای چند نفر مجبورند کار کنند، مجبورند در شرایطی که امکانات و تجهیزات پزشکی و درمانی کافی نیست به بیماران خدمت کنند، مجبورند از ماسک‌های پارچه‌ای دوخته شده توسط خیرین استفاده کنند و در این شرایط حساس و اندوهبار خود نیز مبتلا می‌شوند و حتی گاه جان می‌بازند، اگر مسئولان خود را به جای یک شهروند عادی قراردهند و جرأت کنند از یک بیمارستان و شرایط آن، نه فقط در تهران بلکه در شهرهای دورافتاده بازدید کنند، آیا آنقدر انصاف خواهند داشت که دریابند:
– اکثر سیاستهای آنان در طول دهه‌های گذشته نادرست بوده و آنان نتوانسته‌اند امکانات بالقوه و حتی بالفعل درمانی و پزشکی مناسب و کافی برای یک کشور بزرگ مثل ایران فراهم کنند تا در یک چنین شرایط خطیر بتواند از جان مردم حداکثر حفاظت را بنماید. آنان نه فقط برای حوادث غیرمنتظره مانند بروز ویروس کرونا بلکه برای حوادثی که معمولا در ایران اتفاق می افتد مانند سیل و زلزله نیز امکانات کافی تدارک ندیده‌اند.
– آنقدر سیاستهای آنان اشتباه بوده که یک کشور ثروتمند مانند ایران را در شرایط کنونی مانند یک کشور فقیر نه تنها نیازمند کمک دیگر کشورها نموده‌اند، بلکه محتاج استقراض نیز شده‌اند حال آنکه اگر ثروت های فراوان کشور را صرف آبادی و رفاه این مرز و بوم کرده بودند در چنین شرایطی ایران می‌توانست به دیگر کشورها نیز کمک کند.
– آیا آنان درمی یابند که کمک دیگر کشورها از جمله امریکا در شرایط کنونی کمک به بیماران و کادر درمانی نیازمند امکانات و تجهیزات پزشکی است و نه کمک به مسئولان و سیاست‌مداران؛ لذا سیاست‌مداران حق ندارند به دلیل مواضع سیاسی خود هیچ کمکی را رد کنند. رد کردن هر کمکی ولو بتواند فقط جان یک بیمار ایرانی را نجات دهد بیمسئولیتی در قبال حفظ جان شهروندان است. مسئله‌ی ویروس کرونا یک مسئله‌ی سیاسی نیست و نباید با آن سیاسی برخورد کرد و به این دلیل کمک امریکا را رد کرد. اعتراض من به این موضع مسئولان جمهوری اسلامی نه فقط به دلیل نیاز بیماران به امکانات پزشکی، بلکه به طرز اندیشه‌ی مسئولان کشورمان است که سطح اختلافات و مناقشات سیاسی با دیگر کشورها از جمله امریکا را به سطح اختلاف و دعوای شخصی تنزل می دهند؛ گویا سران دو حکومت با یکدیگر دعوا دارند. مناقشه‌ی ایران و امریکا یک مناقشه‌ی سیاسی و تاریخی است که اگر طرفین به ویژه طرف ایرانی که از این مناقشه بیش از طرف دیگر متضرر می‌گردد به منافع کشور و ملت خود اهمیت دهد، بی‌تردید از هر فرصتی برای حل این مناقشه‌ی زیانبار استفاده خواهد کرد. پذیرش پیشنهاد کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی دولت امریکا و همکاری برای کنترل بیماری می‌تواند باب مناسبی برای گشودن راه های تازه برای گفتگو باشد. در شرایطی که هم دولت ایران معترف است که تحریم‌ها وضعیت ما را سخت کرده، هم مردم ایران این واقعیت را میدانند و هم دولت امریکا و دیگر دولت‌ها از این واقعیت بی‌اطلاع نیستند، به راستی چه معنایی دارد که از راه مستقیم و کوتاه وارد حل مناقشه و رفع تحریم‌ها نشده، به ملت امریکا نامه بنویسید و از تحریم‌ها و پیامدهای آن به مردم آن کشور شکایت برید. دعوای میان ایران و امریکا دعوای شخصی میان مسئولان دو دولت نیست که طرف ایرانی به جای حفظ منافع و صرفه‌ی کشور و ملت ایران به غرور سیاسی و شخصی خود بها داده کشور را زیر بار تحریم‌ها چنین به ضعف و ملت را به این سطح از نارضایتی برسانند و سطح زندگی مردم را این همه از سطح استاندارد دور سازند.
– همه‌ی دولت ها در طول حیات جمهوری اسلامی از ایستادگی بر سر حقوق ملت ناتوان بوده اند. آنان حتی نتوانسته‌اند از اختیارات قانونی خود دفاع کنند، به همین جهت نتوانسته‌اند وظایف خود در قبال مردم را به خوبی انجام دهند. در جمهوری اسلامی دولت‌ها نتوانسته‌اند از نظر مالی و اقتصادی قدرتمند شده، رفاه و آسایش ملت را تامین کنند. دولت‌ها که بیش از هر نهاد دیگری از نابسامانی‌های سیاسی و ساختاری و فسادهای سازمان یافته آگاه بوده‌اند، دولت‌ها که از هر نهاد دیگر بیشتر از سدهای پیش رو آگاهی داشته‌اند، به جای تلاش صادقانه برای حل مشکلات و دفاع از حقوق تضییع‌شده‌ی ملت، اوقات خود را با سهل‌انگاری و مماشات با زیاده خواهان و متجاوزان به حقوق ملت و دارایی های کشور گذرانده اند، و حتی گاه با آنان همراهی و همکاری کرده اند.
– به سال ۹۸ بنگرید، بحران‌های پیاپی که برخی حتی زاییده ی نهادهای حکومتی بوده است، محصول سیاست های نادرست و معکوس است که اگر همین سیاست ها ادامه یابد، فاصله ی بحران ها نزدیک و نزدیک تر خواهد شد.
-کشور و مردم بیش از این توان پرداخت هزینه ی سیاست های خودسرانه ی سیاست مداران را ندارند. مردم در جایی هزینه خواهند پرداخت که با سیاست‌ها موافق و در تصمیم سازی ها مشارکت داشته باشند.این غلط و غیر انسانی است که مردم تاوان سیاست ها و آمال سیاست مداران را بدهند در حالی که با آن سیاست ها مخالفند.
-نیروهای نظامی این روزها باید گسیل می شدند تا برای حفظ جان مردم و جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس کرونا از سفرهای نوروزی ممانعت کنند، اما علیرغم وعده ای که برای انجام این کار داده شده بود موفق به اجرا کردن این امر مهم نشدند. آخر نیروهایی که همواره برای حفظ نظام در مقابل مردم قرار داده شده اند نمی توانند دو وظیفه ی متضاد را انجام دهند و اعتماد میان مردم و حکومت و نهادهای آن به حدلقل رسیده و لذا مردم از نیروهای نظامی در چنین شرایط خطیری پیروی نمی کنند. این حاکی از وجود بحرانی جدی در درون ساختار قدرت و نشانه ی مهمی از عملکرد ناصواب حاکمان و سیاست های آنان است.
– هر مسئول وطن‌دوست و انسان دوستی با ملاحظه ی شرایط کنونی درمی یابد که کشور درساختار سیاسی و سیاستهای کلی و جزئی نیازمند یک تحول بنیادین است و دیگر نمی تواند به روال جاری اداره شود. آیا سران و مسئولان نظام درخواهند یافت؟ نمی دانم!
6 پاسخ
با سلام خدمت خانم صدیقه وسمقی
در ابتدا مصرعی از فقیر شیرازی شاعر قرن سیزدهم که امروز به ضرب المثلی نغز و منجز تبدیل شده است : در خانه اگر کس است یک حرف بس است.
متاسفانه تمام شواهد نشان میدهد که در خانه کسی نیست. یا بهتر بگویم آن کسی که شما می‌جویید نیست.
مخاطب شما که خود با توطئه به قدرت رسیده و عمری با توطئه حکمرانی کرده و با تئوری توطئه همه چیز را تفسیر کرده است امروز در در بن بست خودساخته گرفتار شده و کارش به هذیان گویی کشیده شده است. از انکار وجود ویروس جدید تا مسخره کردن و سپس ناچیز شمردن آن و بالاخره امروز که شرایط بحرانی تر از بحرانی است و آب از سر می‌گذرد فرافکنی و نسبت دادن آن به «دشمن» و دخالت دادن «اجنه» در امور سیاسی یک کشور هشتاد میلیونی ! و منطقاً ایجاد قرارگاه جنگ بیولوژیک و مانور های مربوطه در حالیکه پزشکان، پرستاران و کادر درمانی تمام نیرو ، و حتی سلامت و حیات خود را در خدمت مردم گذاشته اند. اگر او دلش اندکی به حال مردم میسوخت می‌توانست به جای این نمایش های پر هزینه و بیهوده حد اقل همچون کشور های دیگر نیرو های نظامی را به یاری کادر درمانی بفرستد.
آقای محمد بیگی در همین سایت زیتون راهکار هایی داخلی پیشنهاد می‌کند که به غرور حضرات در مقابل آمریکا لطمه ای نمیزند و در ضمن با بهبود شرایط بهداشت و درمان در جامعه اعتبار و وجهه آنان را در میان مردم بالا می‌برد. اما آیا کسی به این حرفها گوش خواهد داد ؟ آیا «روحانیت» ! حاضر است از سر یک ریال دارائی که متعلق به خود میداند بگذرد ؟ جواب روشن است.
به نظر من متاسفانه بیماری «نظام» از این حد گذشته و عواقب یک بیماری حاد و لاعلاج بر همه روشن است. آنچه معلوم نیست این است که کدام یک از ما رفتنی هستیم و کدام ماندنی که روز های بعد از کرونا را ببینیم. چون، خوشبختانه یا متاسفانه، این بیماری دوست و دشمن و مسلمان و غیر مسلمان، و ولایی و سکولار نمیشناسد. اگر چه باید اذعان کرد که محرومان و زحمتکشان در صف اول قربانیانند …
در مورد حق مردم برای دریافت کمک از کشور ها ،حق با شماست.ولی جلاد هایی مثل ترامپ و پمپئو را نباید خیلی جدی گرفت.آن ها برای فریب افکار عمومی حرف هایی می زنند.مگر پیشنهاد حمله به ایران در همین شرایط از طرف پمپئو را نشنیده اید؟آن ها تمایلی به کمک به ایران ندارند.البته قابل انکار نیست که حاکمیت ایران برایش جان مردم اهمیتی ندارد.مشتی عقب افتاده متحجر زمام امور را در دست دارند و فعلن با چرندیات گویی خود مشغولند.
” اتفاقا مسئولین کشور از این جنبه به مسئله نگاه نکرده بودن حتما در اسرع وقت به سفارش شما عمل میکنن همین فردا ترامپ را به صرف شام توی کاخ سعد آباد تهران دعوت میکنن وبه خاطر یک عده کهنسال که شاید جانشان درخطره روابط تنگاتنگی با پنتاگون وکاخ سفید برقرار میکنن، و برادران حزب الله وفلسطین ولبنان وعراق ویمن و سوریه آفریقاییهای شیعه شده وتمام کشورهای عربی وشبهه نظامیان جبهه ی ضد استکبار که ایران را در مبارزه با شیطان بزرگ واستکبارجهانی رهبر وپیشرو ومحور مبارزه میدانند را نا امید کرده وبیخیال آنها میشوندوبه خاطر کرونا هم که شده دست دوستی به آمریکا دراز میکنن!!! براشون هم مهم نیست که دیگران چه فکری میکنن وتوانایی نظام زیر سوال برود!!
خانم محترم انگار شما دوهزاریتون کجه!! آخه آمریکا خودش این ویروس را درست کرده مخصوص ایران تا ایران مجبور بشه که بخاطر کمک دست به طرف آمریکا دراز کنه . ولی تیرشون به سنگ خورده ما خودمون داخل کشور مشغول تولید داروی کنترل کرونا برای بیمارامون هستیم ، این ویروس هم مثل جنگ یک نعمت است تا از نظر پزشکی خودکفا بشیم ، دیده بصیرت باید داشته باشید که شما ندارید زرق وبرق غرب چشمهاتون را ضعیف کرده ، برگردید ایران وتشریف بیارید ببینید از حجم ترافیک چه کم شده آب وهوا چه پاک وتمیزه ، اینها همه برکت ومحاسن این بلا هستند شما درک درستی از مشیت پروردگار ندارید وانقلابی نیستید ، مرده شور اون آمپول وقرص هایی را ببرن که ترامپ بفرسته معلوم نیست چی توش ریخته ، اصلا ما قهریم ، قهر قهر تا قیامت. “
با عرض سلام و پوزش. مثل اینکه شما در کره دیگری زندگانی میکنید. نظام ما یک نظام انقلابی است و هدف آن نابودی دشمن و دشمنان خبیث به حمد الهی است. این وظیفه‌ای است که خداوند بر دوش سران نظام مقدس ما استوار کرده است. میهن دوستی، بشر دوستی، رفاه ملت جزو اهداف الهی نیست. مرگ هم حق است و هر چه بیشتر بهتر، چون درخت اسلام ناب محمدی ما پر بار تر و شکوفا تر میشود. لطفا گلایه نکنید و حدیث کسا بخوانید.
حضرت آقا بلطف امدادهای غیبی و تماس مستقیم با مقدسین دریافتند که ویروس آمریکائی است و حتی مبارزه با آن احتیاط لازم دارد. بنا براین مردم باید کشکشان را بسابند, همین.
سلام من واقعا متاسف میشم از بعضی از نوشته ها و حرفها و صحبتها نوشتن در خصوص مسایل سیاسی و اجتماعی نیاز به نگاه کلان نگر دارد تمام مسایل و جوانب را باید در آن دید شما از دولت إمریکا و سیاستهای آن در قبال ایران همین مسئله را درک می کنید که رفتارها شخصی است جای بسی تعجب است که اینگونه برداشت می شود در عمر چهل و یک ساله جمهوری اسلامی تمام روشها برای ارتباط با آمریکا توسط سیاست مداران به کار گرفته شده که متاسفانه جواب نداده است شما از دولت هاشمی تا دولت روحانی با یک حساب سرانگشتی که اوج این رفتار در این دولت هم بود بر سر عادی سازی مسایل با آمریکا اقدام شد و تمام خواسته های آنان هم مو به مو و عینا اجرا شد ولی در نهایت چه نتیجه ای در این خصوص گرفته شده تقریبا هیچ…
به نظر من مشکل مریوط عدم إگاهی ما نسبت به تاریخ است ما پدیده ها را خیلی خیلی سطحی بررسی می کنیم اگر با نگاه کلان و تاریخی به مسایل نگاه کنیم خواهیم دید آمریکا از ابتدا با استقلال این ملت مخالف بوده و هست و زمان مصدق و کوتای ۲۸ مرداد شاید شروع ان باشدکه مصدق بعد از ملی شدن صنعت نفت با انگلیسیها دچار مشکل شد و بعد علی رغم انتقاد دلسوزان داخلی به آمریکایی ها متوسل شد که آنها در بدترین شکل ممکن او را سرنگون کردند حال باید مسایل را اینگونه دید و درباره آنها سخن گفت اگرنه این سبک ازنوشته به نظر من خیانت است به این مردم و مملکت… چشمها را باید شست جور دیگر باید دید.
دیدگاه‌ها بسته‌اند.