زیتون– یکی از روسای سازمان عفو بین الملل تایید کرده است که ،اتهام «انکار و توجیه اعدام‌های دسته‌جمعی ۱۳۶۷» که میز ایران این سازمان به میرحسین موسوی، از رهبران «جنبش سبز»، نسبت می‌دهد، بی‌پایه و اساس است.

مکاتبات «آن هریسون»،نایب رئیس سابق بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان عفو بین‌الملل و وکیل ارشد و هماهنگ کننده‌ی تیم وکلای عفو بین‌الملل، با یکی از فعالان جنبش سبز که به دست «زیتون» رسیده است، نشان می‌دهد، ویدیویی که میز ایران عفو بین الملل طی دو سال گذشته بارها با توسل به آن میرحسین موسوی را متهم به لاپوشانی واقعیت اعدام‌های سال ۱۳۶۷ و انکار آن کرده است، چنین اتهامی را ثابت نمی‌کند.

ایمیل خانم هریسون تاریخ ۲۱ مارس ۲۰۱۹، برابر با ۱ فروردین ۱۳۹۸ را بر خود دارد که در پاسخ به اعتراضات نسبت به گزارش‌های میز ایران سازمان عفو بین‌الملل علیه میرحسین موسوی می‌نویسد: «موافقم که بر خلاف آنچه [در گزارش عفو بین‌الملل] گفته شده، در این ویدیو روشن نیست که میرحسین موسوی اعدام‌ها را انکار کرده باشد.»

یکی از فعالان جنبش سیز در مکاتبه‌ای با  خانم هریسون  با استناد به «فایل صوتی سخنرانی میرحسین موسوی در سال ۸۹ درباره‌ی اعدام‌های ۶۷» از او درباره‌ی مصاحبه‌ی منتشر شده‌‌ی تلویزیون اتریش با موسوی در سال ۶۷  و گزارش آن سازمان توضبح می‌خواهد.

میز ایران عفو بین الملل آذر ماه ۱۳۹۷ در گزارشی از اعدام‌های دسته‌جمعی زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ با استناد به ویدیوی مصاحبه‌ای مربوط به همان سال که تلویزیون اتریش با میرحسین موسوی، نخست وزیر وقت ایران، انجام داده بود، او را به «انکار» و «توجیه» این رخداد متهم ساخت، اتهامی که  از آن مدت تاکنون به دفعات نیز آن را تکرار کرده ‌است.

خبرنگار تلویزیون اتریش در این ویدیوی کوتاه یک دقیقه‌ای و چهل ثانیه‌ای درباره نقض حقوق بشر در ایران می‌پرسد و میرحسین موسوی نیز به‌طور خاص جواب همان سئوال را می‌دهد و به شرح دلایل برخورد با حمله‌ سازمان مجاهدین خلق به باختران می‌پردازد.

آقای موسوی در این بخش از گفته‌های خود به صراحت از عملیات «مرصاد» نام می‌برد، اما عفو بین الملل در گزارش خود نوشته که میرحسین موسوی واژه «برخورد»  و «سرکوب» را درباره اعدام‌ها به کار برده است.

این بخش از گزارش عفو بین الملل همان زمان اعتراض بسیاری از فعالان جنبش سبز را به دنبال داشت که عفو بین الملل را به «تحریف» اسناد متهم کردند. با این حال میز ایران عفو بین الملل به صداگذاری‌ای اشاره می‌کند که پس از مصاحبه خبرنگار اتریشی با میرحسین موسوی روی ویدیو گذاشته شده و آنجا به واژه «اعدام» اشاره می‌شود.

اما «آن هریسون»، نایب رئیس بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان عفو بین الملل تایید می‌کند که این صداگذاری اصلا روشن نیست و چیزی را اثبات نمی‌کند.

او با اشاره به‌اینکه سخنرانی میرحسین موسوی در سال ۸۹ را گوش نداده، در خصوص ویدیوی مصاحبه‌ی سال ۶۷ با تلویزیون اتریش می‌نویسد: «ما به‌طور دقیق نمی‌توانیم بشنویم که از او چه سوالی پرسیده شده و همچنین پاسخ او را نیز به‌طور دقیق نمی‌توانیم بشنویم. بنابراین به نظر من، سخت است که بتوان با قاطعیت گفت که موسوی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ را انکار یا توجیه کرده است، چنان‌که نمی‌توان با قاطعیت نیز نفی کرد و گفت که چنین نکرده است.»

وی در خاتمه می‌افزاید: «ایده‌آل این است که ما به متن گفت‌وگوی اصلی دست پیدا کنیم، (هم سوالات و هم پاسخ‌ها). اما نمی‌دانم چنین چیزی اصلا وجود داشته باشد یا نه.»

میرحسین موسوی پیش از این در یک سخنرانی‌  که فایل صوتی آن در دسترس عموم قرار گرفته به صراحت اعدام‌دسته‌جمعی زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ را «جنایت» نامیده است.

او گفته است: «ما در بی‌اطلاعی محض بودیم و وقتی هم خبردار شدیم، سعی در جلوگیری از آن اعدام‌ها داشتیم. این‌که بنده نقش داشتم خلاف واقع است و اصلا به ما اجازه‌ی ورود به این موضوع را نمی‌دادند. با این حال این جنایتی است که رخ داد و واقعیت این است که هنوز هیچ کسی از ابعاد واقعی آن خبر ندارد و شاید در آینده بتوان بیشتر و جامع‌تر به این واقعه و ابعاد آن پرداخت.»

ترجمه‌ی ایمیل ارسال شده از طرف خانم ان هریسون که تصویر آن به دست زیتون رسیده است در ادامه می‌آید:

«ممنون […] خوب است که در حد ممکن، جزئیات را داشته باشیم. هنوز به آن [فایل صوتی سخنرانی میرحسین موسوی در سال ۸۹ درباره‌ی اعدام‌های ۶۷] گوش نداده‌ام، چون فارسی‌ام به اندازه‌ی کافی خوب نیست. و کمی زمان خواهد برد تا متن ترجمه‌ی آن به دستم برسد.

محض اطلاع شما باید بگویم من گفت‌وگوی تلویزیون اتریش با موسوی را که در سال ۱۳۶۷ انجام گرفته و عفو بین‌الملل آن را روی وب‌سایتش قرار داده است بررسی کردم. موافقم که بر خلاف آنچه [در گزارش عفو بین‌الملل] گفته شده، در این ویدیو روشن نیست که میرحسین موسوی اعدام‌ها را انکار کرده باشد. اما در صداگذاری (voice over) روی مصاحبه که در زیرنویس سازمان عفو بین‌الملل بر ویدیو نیز آمده، به اعدام‌ها اشاره شده است. با این حال، ما به‌طور دقیق نمی‌توانیم بشنویم که از او چه سوالی پرسیده شده و همچنین پاسخ او را نیز به‌طور دقیق نمی‌توانیم بشنویم. بنابراین به نظر من، سخت است که بتوان با قاطعیت گفت که موسوی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ را انکار یا توجیه کرده است، چنان‌که نمی‌توان نیز نفی کرد و گفت که چنین نکرده است. ایده‌آلش این است که ما به متن گفت‌وگوی اصلی دست پیدا کنیم (هم سوالات و هم پاسخ‌ها). اما نمی‌دانم چنین چیزی اصلا وجود داشته باشد یا نه.»