4 پاسخ

1. ” دقیقا تازه اعدامها صورت گرفته بود من داشتم وارد بیستمین سال عمرم میشدم سرباز ارتش بودم (وظیفه) ودر ماموریتی باسرباز وظیفه ای هم سن خود به شکلی بر خورد کردم و او در یک سلول انفرادی بسیار کوچک در طبقه زیرین یکی از زندانها در شهرستان بود علت بازداشتش را اعتراض کتبی به اعدام مجاهدین و هوادارانشان بعد از عملیاتی که بعدا مرصاد نام گرفت بود میگفت، با دست قریب به ۵۰ برگ اعتراضیه نوشته بود ومیان سنگرهای ارتش و افسران پخش کرده بود خودش میگفت وقتی بازداشت شدم تقریبا نیمه دیوانه شده بودم وبعد از بازداشت هم کاملا روانی وافسرده شدم نماینده وزارت اطلاعات که نماینده دادستان هم بوده برایش تقاضای اعدام کرده بود و معتقد بوده که این جوان مغزش شستشو داده شده ودیگر زنده نگه داشتنش فایده ای ندارد اما قاضی که یک آخوند سید پاکستانی بوده چنین اعتقادی نداشته واو را به ۸ ماه انفرادی وتبعید شش ماهه به یکی از روستاهای ایذه محکوم کرده بود که تاوان اعتراضش به آن جریان را پس داده بود ، وقتی یک جوان ۲۰ ساله سرباز مطلع میشود و اعتراض میکند وتا پای مرگ هم میرود چگونه رییس مستقیم وزیر اطلاعات و وزیر کشور و وزیر دادگستری که نخست وزیر است مطلع نبوده و اعتراض رسمی نکرده است ، صرف ادعای عدم اطلاع و دیر مطلع شدن نمیتواند دلیل بر بیگناه بودن موسوی باشد وسکوتی که او کرد همان مصداق سکوت علامت رضایت است به حساب می آید ..”

2. از اول انقلاب در همه ی انتخابات شرکت کردم وبجز شرکت در اولین ریاست جمهوری که منجر به انتخاب دکتر بنی صدر شد از شرکت در بقیه انتخابات که به توصیه مرحوم مهندس عزت الله سحابی وسپس به توصیه بعضی ازیارانش… وآخرین بار هم به سفارش همین شخص یعنی آقای خاتمی در انتخابات شرکت کردم که از این بابت سخت نادم و پشیمانم!
   واما چرا پشیمانم؟
   بطوریقین بعد آقای بنی صدر درمیان افرادی که رئیس جمهور شدند افراد خوب ودلسوز هم بودند ولی هیچ کدامشان مدیر برای مدیریت کشور نبودند!
   بطوریقین اکثریت آنان ازجمله آقای سید محمد خاتمی قانون اساسی را حتی یکبار از رو نخوانده بودند وبهمین دلیل همه ی آنان ازجمله همین آقای سید درپایان دوره ازناچیز واندک بودن اختیارات ریاست جمهوری نالیدند!
   کسیکه قانون اساسی را نخوانده وبه ملت قول های آنچنانی میدهد که برآورده شدنش غیرممکنه بطور یقین دروغگوی شیاده…

3. سلام،
   جناب ابراهیمی به این انتقادتون یک انتقاد داشتم! نمیشه تفکر اصلاح طلبانه داشت و منش انقلابی! متاسفانه بعداز دوم خرداد ۷۶ جامعه ی ما میخواست ره صد ساله را یک شبه بره! یادمه تو اعتراضات تیر ۷۸ دوستی برام تعریف می کرد که به صورت اتفاقی از جلو دانشگاه تهران می گذشته و باز بصورت اتفاقی گفتگوی بین دانشجوها و مرحوم عزت الله سحابی را شنیده که مطالبه دانشجوها رفتن خامنه ای بوده و مرحوم سحابی به اونها میگفته این خواسته بسیار بزرگه و شدنی نیست!
   مشت نمونه ی خروار خواسته معترضین در ادوار مختلف!
   مشکل اینجاست که خیلی از ما هنوز مفهوم اصلاح را نمی دونیم یعنی چی! اصلاح تدریجی و به مرور شکل میگره بدون اینکه حاکمیت بتونه در مقابلش کار خاصی رو انجام بده به طور نمونه حجاب امروز بانوان ما آیا هیچ شباهتی به حجاب دهه ی اول انقلاب دارد؟! با اینکه با اون خواسته اصلی خیلی فاصله داریم ولی تغییرات هم چشمگیر بوده!
   در ضمن اون چیزی را که شما می فرمایید، در جوامع دموکراتیک قابل اجرا است یعنی سهم خواهی از هسته ی قدرت نه در جوامع استبداد زده محض اونهم از نوع دینیش!
   و در پایان به این موضوع هم اشاره کنم سعدی ۸۰۰ سال پیش کتابی را خلق کرده به نام گلستان و در آن یک باب را اختصاص داده به سیرت پادشاهان و نصیحت آنان و می بینیم که هنوز در بحث حکومت داری در به همان پاشنه می چرخد! آیا می توان گفت کار سعدی بیهوده بوده است؟! در جامعه ای که حاکمان آن به کوچکترین اعتراضات با توپ و تفنگ و چماق و … عکس العمل نشان میدهند تنها راه گفتگو و نصحیت کردن بزرگان قوم است!
   و به قول همین بزرگوار:
   من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم
   تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

   پ.ن: و دیدیم که مغولان همه نیست و نابود شدند ولی سعدی همچنان زنده است!

4. با عرض سلام و ارادت. این بزرگ گویی یکی از خصایص ما ایرانیان است. همانطور که عکس آقا را در ماه دیدیم، ظریف را امیر کبیر کردیم، این سید ببو را هم علامه دهر کردیم تا جایی که خودش هم باورش شد. ایشان هم اخوندی بود مثل بقیه، اما این ما بودیم بزرگش کردیم. به مصداق: که رستم یلی بود در سیستان، منش کرده‌ام رستم داستان. البته با این تفاوت که این با با اصلا یلی هم نبود. در سلامت باشید.

دیدگاه‌ها بسته‌اند.