پرونده های ویژه

حسن یوسفی اشکوری

و به بهانه‌‌ی نوشته‌ی  «روشن‌فکری دینی علیه روشنفکری دینی» (محمد قوچانی، مجلۀ آگاهی نو، شمارۀ هشت) کوچک‌انگاری و ضعیف‌پنداری جریان روشنفکری دینی، از سوی اصحاب «مهرنامه» و مجلۀ «آگاهی نو» پدیده‌ای نو نیست و تازگی ندارد. عجیب هم نیست اگر

علی‌رضا علوی‌تبار در نوشته ای با سرنام “دین‌شناسی و دین‌سرایی” (۱) در تکاپوی آن بوده است که به برخی از نقدهایی که پس از هواداری و هم‌سویی او با محسن کدیور(۲) مطرح شد، پاسخ بگوید. این متن که به داوری

زیتون-طاها پارسا: عبدالعلی بازرگان، به خدای بی‌صورت باور دارد. او می‌گوید صورت دادن به خدا در قرآن برای فهمِ بشری است. تفکیک نوگرایی دینی با تجدیدنظرطلبی را دقیق نمی‌داند و البته از تجدیدنظرطلبی حتی در  مبانی مسلم دینی هم استقبال می‌کند.

«تکفیر» و «تجدیدنظرطلبی» در اسلام در گفت‌وگو با جعفر نکونام

زبان روشنفکری ایرانی زبان گفت‌وگو نیست، و این نقص کمی هم نیست. این مشکل جدید هم نیست. از آن می‌گذرم اما این گذشتن به معنی ندیدن مشکل نیست. اخیرا آنچه «تجدیدنظرطلبیِ» سروش از سوی کدیور خوانده شد با حاشیه‌هایی مواجه

چنین می‌نماید که اختلاف فکری محسن کدیور و عبدالکریم سروش، از منظری کلان، بر سر نگرش ایشان به دین و معرفت دینی باشد. دین چیست و معرفت دینی چیست؟ کدام قدسی است و کدام بشری؟ کدام ثابت است و کدام

برای اینکه آگاه شوید چرا اسلام واقعی و مسلمان واقعی نداریم چند سطر زیر را که اظهارنظر دسته‌جمعی ۱۲ دین‌شناس برجسته است با دقت مورد مطالعه قرار دهید: «ذات‌زدایی و طبیعت‌زدایی از هرگونه متعلق شناخت و معلوم‌شدن این حقیقت که

در این نوشتار به بحث ذات‌انگاری یا هسته سخت دین دو گونه نگاه خواهیم داشت: الف)نفی و سلب: در این قسمت برخی آرای دیگران در موضوع طرح و نقد و رد می شود ب)اثبات و ایجاب: در این قسمت تز

بحث ارتداد و تکفیر در اسلام به دو جهت دوباره در مرداد ماه جاری تحت توجه افکار عمومی قرار گرفت، جهت نخست که بیشتر در فضای مجازی مطرح شده اتهام تکفیرگری عبدالکریم سروش به اینجانب در سه مطلب وی (مورخ

گفت‌وگو با سروش دباغ

الف)مدخل سخن در ایران در گفتگو با اصحاب اندیشه حتی، کسانی که در سطوح بالای علمی و آکادمیک هستند، بی‌دقتی‌هایی در مفهوم‌بندی دیده می‌شود که شگفت‌انگیز است. همین مدعا را حتی اگر بخواهم بر اساس خاطرات سال جاری‌ام مستند کنم

اختلافات فکری عبدالکریم سروش و محسن کدیور در سال‌‌های اخیر بر کسی پوشیده نیست. برای مخاطبان جدی روشنفکران دینی تاریخ این اختلاف البته نه به سال‌‌های اخیر که به دهه۷۰ بازمی‌‌گردد؛ زمانی که انتشار «صراط‌‌های مستقیم» مسبب مناظره کدیور با

متن نوشته‌ی مذکور که در قالب پرسش و پاسخ با یکی از مخاطبان دکتر سروش در کانال تلگرامی عبدالکریم سروش  آمده، به این شرح است: با سلام جناب دکتر سروش سوالی داشتم در مورد اختلاف نظر در بین روشنفکران و نو‌اندیشان دینی که متاسفانه اخیرا