یادداشت مهمان

ما مردم مهربانی هستیم. این روزها، شدت احساسات و عواطف مردم نسبت به فاجعه‌ای که گویی تنشان را زخمی کرده حیرت انگیز است. اما هیچ کس نمی‌پرسد این همه مهربانی، پیش از بروز فاجعه کجا بود؟ ما نسبت به فرزندان

موضوع این شماره جنگ است. آیا امکان‌پذیر بود که جنگ آغاز نشود؟ در مورد سفری که در ارتباط با جنگ به نیویورک داشتید هم برایمان بگوئید. در آن سفر شهید رجایی، بهزاد نبوی، احمد عزیزی، مهدی نواب، احمد جلالی و

گندم‌های طلایی در کنار جاده‌ای فرعی که سطح پر دست انداز آن چیزی میان آسفالت و خاکی است، تکان تکان می‌خورند و بالای آن‌ها ابری تشکیل شده است. همه چیز در آن سوی گندم‌زار کوچک در هاله‌ای از غبار به

حسین جلالی: نزدیک به چهار دهه از تسخیر سفارت آمریکا در سال ۵۸ می‌گذرد؛ تسخیری که به نام دانشجویان خط‌امام و چپ‌ها تمام شد؛ سفارت آمریکا «لانه جاسوسی» نام گرفت و تسخیر آن «انقلاب دوم». آن زمان کمتر کسی با

گفته می‌شود که لایه‌های معتدل/فرصت‌طلب دو جناح تصمیم گرفته‌اند به زیان لایه‌های رادیکال- باورگرا به هم نزدیک شوند و توافق و همکاری میان خود را جایگزین تعارض و تضعیف متقابل کنند. این باعث برخاستن صدای اعتراض از سوی کسانی شده

به نظر بنده بهترین نهادهایی که می‌توانند پاسخگو باشند و پاسخ‌های روشنی نیز بدهند، نهادهای حقوقی هستند. شورای نگهبان و دستگاه قضایی، از این نظر بی‌بدیل هستند. چرا که تمام اقدامات آنان باید براساس قانون و استدلال حقوقی باشد و

مسعود بارزانی با وجود همه فشارها و مخالفت‌ها، سرانجام همه‌پرسی را برگزار کرد و جوابی که انتظار داشت را گرفت. اینکه بارزانی مدت ریاستش تمام شده بود و تلاش کرده با این اقدام خود را در سپهر سیاسی کردستان حفظ

  جامعه ما به چند دلیل تبدیل به «جامعه ای بدون جمعیت» شده است. ایدئولوژیک شدن فضای فرهنگی کشور و دخالت نظام سیاسی در منازعات فکری- فرهنگی از مهمترین عوامل در شکل دادن به چنین وضعیتی است. بزرگترین آفت برای

مقدمه: اکنون عصر عاشوراست. کم‌کم به شام غریبان نزدیک می‌شویم. من هر سال در شام غریبان در یکی از مساجد رنان روضه می‌خواندم. موضوع عمومی همه روضه‌هایم، غربت حسین «ع» در میان ما شیعیان بود. دوسال است که دیگر در

پیامدهای گسترده و در موارد مهمی ناخواسته و ناشناخته انجام همه پرسی در اقلیم کردستان بررسی این مسئله را ضروری و فوری کرده است. یکم. بزرگترین نگرانی مخالفان ایرانی همه‌پرسی اخیر سرایت اندیشه و مطالبه استقلال‌خواهی و تجزیه‌طلبی به ایران

فهم سیاسی از ملت، نافی ابعاد تاریخی و فرهنگی ملت نیست. صرفاً به اولویت بعد سیاسی تکیه دارد. وقتی بعد فرهنگی یا تاریخی ملت را اولویت می‌بخشیم، ریشه‌های مشترک به مساله تبدیل می‌شود اما هنگامی که بعد سیاسی را اولویت

از دیدگاه حقوقی محض برگزاری رفراندوم در کردستان یک مساله داخلی عراق است. منتها مساله‌ای داخلی است که ابعاد بین‌المللی دارد. گرچه رفراندوم با استقلال برابر نیست ولی در این مورد به خصوص از مقدمات آن محسوب می‌شود. در نتیجه

فردا اول مهر است. و برای من از وقتی مطالعاتم را به سوی «کودکی و توسعه» برده‌ام، دیگر اولِ مهر، اولِ مهر نیست، اول خلقت است. همه چیز از اول مهر آغاز می‌شود. سرنوشت یک ملت، اقتدار یک ملت، رفاه

شمارش معکوس آغاز شد؛ سوم‌ مهر، تاریخ برگزاری همه‌پرسی استقلال اقلیم کردستان است؛ طرحی که هیچ‌کدام از دولت‌های منطقه و جهان با آن موافق نیستند. به واکنش‌های ایران که نگاه کنید، از همان ابتدای طرح مسئله همه‌پرسی، پیشنهاد ایران تعویق

یک مؤسسه تحقیقاتی خصوصی آلمانی، ترتیب گفت‌وگوی تعدادی اساتید دانشگاه از ۱۴ کشور با رییس جمهور آلمان را طی هفته گذشته فراهم آورد. این ملاقات چند ساعته، هم ابعاد فکری قابل تأملی داشت و هم ابعاد خلقی و رفتاری قابل

سخنگوی محترم شورای نگهبان در گفت‌وگوی چند روز پیش خود با خبرگزاری شفقنا، مساله‌ای را مطرح کرد که منجر به اظهارنظر بسیاری از سیاسیون و حقوقدانان در این زمینه شد. ایشان در جواب یکی از سوالات خبرنگار شفقنا درباره بحث