یادداشت مهمان

۱۵ سال بعد از حملات ۱۱ سپتامبر، به سختی می توان تحلیلگرانی را یافت که معتقد باشند واکنش دولت های وقت ایالات متحده و بریتانیا به این حملات، منجر به افزایش امنیت جهانی شده است. مهمترین محور انتقاد به واکنش

ما همه پذیرفته‌ایم که در موقعیت‌های اضطراری، مردم ناهنجارند بنابراین ناهنجاری‌شان را تحمل می‌کنیم و منتظر می‌مانیم تا وضعیت عادی شود و مردم مهربان شوند، دوباره اخلاقی باشند، به هم کمک کنند و … وضعیت‌های اضطراری مثل طوفان و سیل

بیدارگری در دو قرن اخیر در کشور ما نیز آغاز شده و بیدارگران فراوانی چراغ آگاهی بخشی را روشنایی بخشیده‌اند. قائم مقام‌ها، میرزا‌تقی امیرکبیر بذرهای اصلاح‌طلبی را در جامعه استبداد زده ایران افشانده‌اند و افرادی چون سید جمال‌الدین اسدآبادی، میرزا

شاید کمی شوکه‌کننده بود که در طول یک روز چند خبر عجیب درباره مواد مخدر مصرفی و الکلی بخوانیم؛ اینکه قرار شده است تمام جگرکی‌های سیار در استان البرز جمع‌آوری شوند چون برخی از آنها مشروبات الکلی سرو می‌کردند و

۱ – مروت زیور اخلاق است و صداقت شرف کلام. مقاصد سیاسی و حوایج دنیایی حقیرتر از آنست که جفا و ظلمی گردن بگیریم و حقی فروگذاریم! در روزگار حصر عزیزانم که ۶ سال است اجازه‌ی ملاقات با آنها را

عباس عبدی، تحلیلگر و فعال سیاسی است که زاویه نگاه خاص خود را دارد. او سال‌هاست که در قالب تشکل‌ها و سازمان‌های سیاسی فعالیت نمی‌کند و راه خود را می‌رود، به همین دلیل نیز ابایی ندارد نظراتش با نهادها و

یکم: در چند روز اخیر، بر پایه نامه‌ای به امضای رئیس هیأت بازرسی سازمان بازرسی کل کشور به یکی از دوایر شهرداری تهران، اخباری درباره واگذاری چندباب املاک و مستغلات شهری از سوی شهرداری تهران به تعدادی از مدیران ارشد

چیزی‌ست بسیار بالاتر از شهرت و حتی بالاتر از محبوبیت. این را به خودشان گفتم. گفتند: «آقای فرهادی، شهرت مثل سرعت بالاست. با سرعت پایین از روی دست‌اندازها هم می‌توان گذشت اما در سرعت بالا عبور از روی یک سنگریزه هم می‌تواند حاصلش واژگونی باشد برای همیشه». و این جمله‌ایست پرمسئولیت که از او به یادگار دارم. این روزها دلتنگ او هستم. دلتنگ نگاه آرام و مهربانشان؛ خیلی‌ها دلتنگ اویند. یک سرزمین دلتنگ اویند. چشم‌به‌راه آمدنتانیم، تندرست و برقرار.

۱) در خبرها آمده بود یکی از نمایندگان محترم مجلس، مرتکب ایراد ضرب به یکی از خبرنگاران محترم شده‌اند. تواتر خبر در حدی است که تردیدی در صحت اصل قضیه باقی نمی‌گذارد. پیش از ورود به موضوع، بر خود بایسته

بیشتر کسانی که منطق آقای امام جمعه مشهد را در نفی برگزاری کنسرت در مشهد شنیدند، دچار تعجب شدند که چگونه می‌توان برخی از مناطق یک کشور را از شمول یک قانون مستثنا کرد، اگر برگزاری کنسرت غیرقانونی است، در

  یک) مسائل جامعه کارگری در هر کشوری جزء مهم‌ترین و حساس‌ترین مسائل اجتماعی آن کشور محسوب می‌شود و به‌همین‌دلیل است که کارگران از بالاترین مقام اجرائی کشور توقع دارند در هر سخنرانی عمومی از مسائل و مشکلات آنها بگوید

توی دنیا شهری هست که مردمش ممکن است هر روز نام «مصدق» را به زبان بیاورند؛ شاید تعداد زیادی از آن‌ها مصدق را نشناسند و تنها برایشان عادت شده که زیر تابلویی آبی‌رنگ ( پنهان شده در لای شاخ و

گفتمان و رفتار سیاسی، بنا بر تعریف و پیش از ظهور نظام‌های دموکراتیک، روندهایی آمرانه و استوار بر تنبیه، تحمیل درد و عذاب و محرومیت بوده‌اند. این ساختار تنبیهی که به قول ماکیاولی مبنای خود را بر «ترس» برپا می‌کرد،

به جرئت می‌توان گفت در تاریخ ۱۰۹ساله قوانین مطبوعات در ایران، هیچ قانونی به اندازه این لایحه، به تحدید حقوق و آزادی مطبوعات و رسانه‌ها و ایجاد سلطه بر فعالیت رسانه‌ها اهتمام نداشته است. حتی اگر نیمی از این متن از تصویب بگذرد، باید آن را سقوط قانون‌گذاری مطبوعات در ایران دانست. هرچند تا همین مرحله نیز که در ساختار قوه ‌مجریه چنین متنی تهیه شده است، نقطه‌ای تیره برای دولت است

علیرضا علوی تبار از چهره‌های تئوریک و صاحب نظر اصلاح‌طلب است که در چند سال گذشته کمتر حضور رسانه‌ای داشته است.گفت‌و‌گوی روزنامه ایران با وی، نشان داد که وی این روزها سرگرم تهیه چارچوبی برای سیاست ورزی اصلاح‌طلبان است. بر

منطق جبهه‌ی مدافعان اعدام‌ها و منطق مخالفانش، امروزه هم در می‌تواند مناقشه‌ی سوریه روبروی هم قرار گیرد. به همین علت، کشتار ۶۷ موضوعی تاریخی و فراموش شونده نیست. مساله‌ای هر روزه است برای هر کس که می‌خواهد زیست اخلاقاً قابل دفاعی داشته باشد. نمی‌شود با اعدام های ۶۷ مخالف بود و از شیوه‌ی حضور ایران در مناقشه‌ی سوریه هم حمایت کرد. این هر دو یک منطق دارند

حملات گاه‌وبیگاه به جامعه پزشکی کشور موضوع جدیدی نیست، ولی در سال‌های اخیر تا حدی تشدید شده است و با وضعیتی که برای آقای کیارستمی رخ داد به اوج خود رسید. در حملات اخیر نوعی از هیجان و حتی بی‌انصافی

وقت آنست با پذیرش اشتباهات، شروع تازه ای داشته باشیم. هیچ اشتباهی با پاک کردن صورت مسئله حل نمی شود.می توانیم در قبال اظهارات آیت الله منتظری در نوار صوتی ای که جدیدا منتشر شده یا زمان انتشار آن، دیدگاه موافق یا مخالف خود را داشته باشیم، ولی این موضع، اصل مسئله را و اتفاقاتی که رخ داده، را تغییر نمی دهد. بهترین راه، توضیح مستند و بدون انگ و اتهام کسانی است که تحلیل متفاوت دارند.

یکی از نکات مورد تأکید آیت‌الله منتظری (چه در نواری که اخیرا منتشر شده و چه در دیگر مطالب و خاطرات وی) دلسوزی برای رهبر وقت جمهوری اسلامی است. آیت‌الله منتظری از این رو تمام تلاش‌اش را می‌کند که، تا

تلگرام هم قبل از هرچیز یک پیام‌رسان است که بواسطه فیلتربودن رسانه‌ای مانند توییتر در ایران کارکرد رسانه‌ای پیدا کرده است این نوع استفاده از تلگرام در ایران مضراتی چون شایعه‌پراکنی، عدم پایبندی به حقوق مولف و بی‌مسئولیتی در انتشار اخبار را هم درخود دارد این درحالی‌ست که الگوریتم توییتر بطور ذاتی خاصیتی ضدشایعه دارد.

حسینعلی منتظری در بابِ نظریه‌ی سیاسی از ولایتِ فقیه شروع کرد و در نهایت به نظارت فقیه ختم کرد. احتمالاً نظارت فقیه چیزی شبیه به همین فایل صوتی است. فقیه در ورای حکومت بایستد، در تصمیم‌گیری‌های خرد و نیمه‌کلان شرکت نکند، و همچون چشم بینای حکومت هرگاه کژی و ناراستی دید زنهار دهد و از آنجا که مرجع جامعه‌ی شیعیِ خود است این زنهار اهرم اجرایی هم خواهد داشت. گمانِ من این است که حتی نظارتِ فقیهِ او هم کار نخواهد کرد.

من اطلاع دارم شخص آقای رییس‌جمهور از بخشی از دستگاه‌های اجرایی ناراضی هستند. اما نگرانی که رییس‌جمهور دارند این است که اگر بخواهد تغییری در این مجموعه‌ها انجام شود آیا توانمندی این را دارند که جایگزین بهتر و تبدیل به احسنی را انجام بدهند یا خیر

نقد دیگری که به عملکرد دولت روحانی وارد است عدم پیگیری و ارئه منشور حقوق شهروندی است که در سال های گذشته کار کارشناسی سنگینی روی آن انجام شده و در راستای وعده های داده شده انتظار می رفت اعلام یا بصورت لایحه ای به مجلس دهم ارائه شود.

«خبرنگار» نام و حرفه‌ای خاص است، برای نقش و مسئولیتی عام که دامنه‌هایش را ساعت کار و طرح طبقه‌بندی مشاغل و حتی ستون و صفحه ارائه آثار به‌درستی نشان نمی‌دهد.
خبرنگاری درهم‌آمیختگی «عقل و عشق» و به تعبیر عارفانه «زبان حال» است که اگر درست فهمیده شود و بجا به کار آید، فراتر از زبان قیل‌وقال کارآمدی دارد.
خبرنگاری از این نظر فقط فن نیست، نوعی فهم است و شاید این وجه دوم، مهم‌تر از وجه نخست هم باشد.

کنسرت کیهان کلهرو آقای شهرام ناظری مشکلی ندارد. همه‌جا اجراهای آنان فاخر بوده و مشکلی ندارند منتها گاهی اعمال سلیقه‌های شخصی صورت می‌گیرد و جایی که قوه ‌قضائیه از اختیارات خودش استفاده می‌کند و ما توان دخالت نداریم.

این چه رسوایی بزرگیست که گریبان ما را گرفته؟ من به پیامبر(ص) و علی (ع) و فاطمه (س) تسلیت می گویم این بدنامی را که برای اسلام و تشیع دست داده است. من به امام صادق (ع) تسلیت می گویم که کلید داران مکتب فقهی حضرتش دل را به دینارهای خزانه دوانقی دخیل بسته اند. اگر نه پس چرا مراجع سکوت کرده اند. چرا یکی تبری نمی جوید از اینهمه جور به نام دین و شریعت؟ چرا روحانیت شیعه در اغما فرو رفته؟ چرا روشنفکران سر به گریبان عافیت فروبرده اعتراض نمی کنند؟ مگر انسان با انسان توفیر دارد و مگر حق حیات از حقوق همه ابنای بشر نیست؟

مد مثال ملموسی از ایده شتاب و شتاب‌گرایی است چون نوعی آوردن امر ساخته‌شده است در برابر امر داده‌شده؛ تأکیدنهادن بر امر نو در مقابل امر کهنه. ولی غیر از این ارتباط محتوایی بین بحث مد و فلسفه و مفهوم

نحوه مواجهه اصلاح‌طلبان با انتخابات ریاست‌جمهوری آنقدرها هم روشن و شفاف نیست که پیش از این تصور می‌شد. عده‌ای معتقدند بدون اما و اگر باید از همین امروز اعلام کنیم که تنها و تنها از حسن روحانی حمایت می‌کنیم. در

رهبران «مجاهدین خلق» و حامیان مالی آن‌ها و تمام کسانی که در همایش‌های اخیر آن‌ها شرکت کرده‌اند و عضو این گروه شده‌اند، قطعاً به خوبی می‌دانند که «ارزش واقعی» این گروه به عنوان یک جریان سیاسی به مراتب کم‌تر از پول‌هایی است که برای آن‌ها خرج می‌شود و چشم‌انداز هرگونه حضور آن‌ها در آیندهء سیاسی ایران بسیار نازک‌تر از «حبابی» است که از آن‌ها ساخته‌اند. اما آن‌ها مثل ژاک اتلی منطق این «بیزنس» بزرگ را درک کرده‌اند و با قواعد آن بازی می‌کنند.

یکی از پیامدهای جریانات اسلام گرایی و احیائی در کشورهای عربی در نیمه سده بیستم تغییر جهانبینی اسلامی در میان اقشار وسیعی از طبقه تحصیلکرده متوسط شهری بود. کسانی مانند حسن البناء، سید قطب، عبد القادر عوده. ابو الاعلی مودودی