خواندنی‌ها

گستردگی و عمر جنبش اعتراضی ۱۴۰۱ ایران و تنوع بی‌سابقه اقشار درگیر در آن، امیدواری مخالفان حکومت را به تغییرات بنیادین به‌شدت افزایش داد. همزمان، طیف وسیعی از این مخالفان در خارج و داخل کشور -با گرایش‌های متنوع یا متضاد-

۱ـ اگر تا دو دهه دیگر، انسان‌هایی برای «تقلید احکام شرعی» وجود داشته باشند، و اساساً تقلید در اموری شرعی، رخت از رخ دین نبسته باشد، لااقل، مراجعِ تقلیدِ انسانی به تاریخ فقه می‌پیوندند؛ و این شغل، از دنیایِ فانی

در قرن ۲۱ که ناسا دارد قوی‌ترین تلسکو‌پ‌هایش را به سیاه‌چاله‌های راه‌شیری می‌فرستد، در قرنی که هوش مصنوعی دارد تلاش می‌کند تا خواب انسان را شبیه‌سازی کند، در ایران باید در اتاق بازجویی بنشینی، در برگه‌های بازجویی بنویسی من حق

قرار بود حکومت دینی و ولایت فقیه برای ایرانیان دین و دنیای آباد بیاورد اما آنچه پس از چهل و چهار سال در صدر سیاهه دستاوردهای آن قرار دارد، فقر و فلاکت و استبداد و خشونت و سرکوب و اعدام

جنگ اول به از صلح آخر؛ همین ابتدا بگویم این «چهارگانه» ناامیدکننده است. بنابر این نقد کسانی را که در جستجوی ایده‌ای یا عقیده‌ای برای «نجات ملی» این را می‌خوانند و چیزی نمی‌یابند پیشاپیش می‌پذیرم. نوشته‌های مأیوس اما تباری در

پیشترها شمار معدودی از جوانان بودند که از هدف و غایت دین می‌پرسیدند. کسانی هم در کسوت متفکران دینی توصیه می‌کردند دین را در همین باورهای عامیانه و مناسک متعارف نبینید. دین گوهری دارد که از آن غفلت کرده‌ایم. اگر

  در شرایطی که جامعه ایران پیوسته در وضعیت اعتراضی-جنبشی به‌سر می‌برد، تحلیل مسائل از منظر فقهی شاید چندان جذاب به‌نظر نرسد و تقلیل‌گرایانه محسوب شود. اما، نظر به اهمیت موضوع از یک‌سو، و ارجاع به مقدمه یادداشتی که پیش‌تر

آقای اژه‌ای ریاست قوه قضائیهآقای رادان ریاست پلیس کشور با سلام اینجانب دو دختر دارم، هر دو جوان و درس‌خوانده.آنها اخبار داخل کشور را معمولا نگاه نمی‌کنند و یا گوش نمی‌کنند. دیشب در جمع خانوادگی به آنها خبر دادم، که

لنگر از قافله ریگ روان می‌جویی/ ای که از زندگی امید ثبات است ترا (صائب تبریزی) ۱) همنشینی و همزیستی با سرطان بی‌شباهت به «زندگی قسطی» نیست، مدام باید بدانی که به جایی بدهکاری و چیزی را از جان و

اگر ما در ایران کنونی الان حالمان اینقدر بد است به خاطر این است که این ۴ تا را (خوشی، آزادی، برابری، عدالت)، هیچ‌کدام‌شان را نداریم. هیچ‌کدام‌شان را نداریم به لحاظ خوشی که خب اصلا کاریکاتور بدون شرح باید بگوییم

این هفته دوستان عزیز هم‌بندی‌ام آقایان دکتر سعید مدنی و حسین رزاق را به‌دلیل امضای نامه‌ی حمایت از بیانیه تاریخی مهندس موسوی به بند ۲۰۹ احضار کردند. شرم‌آور اینکه بازجویان تلاش می‌کردند روایتی امنیتی از این بیانیه بدهند. حقیقت اما

چکیده: سقوط هر شرکت، سازمان یا ساختار سیاسی و اجتماعی چهار مرحله دارد؛ وقتی مرحله چهارم رخ دهد «رخداد سقوط» پایان می یابد. جمهوری اسلامی سه مرحله اول سقوط را طی کرده است، نمی‌دانم تا کی و تا چه حد

درآمد: مقاله‌ی زیر ابتدا برای ارائه در سمیناری درباره قانون اساسی تهیه شد که قرار بود در دی‌ماه ۱۴۰۱ در تهران برگزار شود و متاسفانه با مخالفت نهادهای امنیتی منتفی شد. بعد از آن قرار شد امشب در نشستی کلاب

سلام کیوان؛ خدا می‌داند که این‌چندمین بار است که در زندانی و خدا می‌داند که آیا تو به زندان اُنس گرفته‌ای یا زندان به تو عادت کرده‌است؟ اگر بگویم این همه از تبار خونینی است که از آن برخاسته‌ای خواهند

در تحلیل‌هایی که محافل نزدیک به نظام از اعتراضات اخیر ارائه کردند، «علوم شناختی» جایگاه ویژه‌ای داشت. آنچه این تحلیل‌گران از علوم شناختی می‌فهمند، امکان سازمان دادن به ذهن و رفتار مردمان با تبلیغات است. خیال کرده‌اند در مدت زمانی

هر انقلابی تاریخ خود را می‌سازد. برخی مایل‌اند که وقایع را غیرتاریخی بفهمند؛ در حالیکه «رخداد» به هیچ عنوان پدیداری غیرتاریخی نیست. هر رخداد با وجود شکافی که در روال عادی می‌سازد، عادتی را خرق می‌کند و غیرمنتظره است، اما

یک– امروز برخی با ارایه تصویر و تحلیلی ناجور از آنچه در ایران به گستره ایرانیان در سراسر جهان می‌گذرد، تلاش دارند بر قامت کژ سیاست‌های خود جامه‌ای جور بپوشانند. مَثلِ اینان همچون مثل ویکتور امانوئل سوم، واپسین پادشاه ایتالیاست

توماج صالحی، مشهورترین رپر معترض ایران، مهندس مکانیک و کارگر تراشکاری است که دستمزد و حتی موتورش را خرج ساختن ترانه‌هایش در اعتراض به حکومت کرده است. می‌گوید نمی‌ترسد و می‌خواهد شجاعتش را به دیگران سرایت دهد. در یک سال