علیرضا رجایی

دنیا در چشمانش کوچک است

آن نیم‌نفس که با تو بودم سرمایه عمر جاودان شد پاییز ۸۷ بود. نشسته بودیم در بنیاد فرهنگی بازرگان. مدتی…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

در تپش باغ

«چه خوب یادم هست عبارتی که به ییلاق ذهن وارد شد:/ وسیع باش و تنها، /سر به زیر و سخت»؛…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

برای تولد صبور مقاوم، رجایی

داستان تلخی است داستان رجایی؛ اما حکایت انسانی است، و داستان وفاداری به اصول. اری، حدیث صبوری و نرمی و…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

مساله روحانیت و بسط ایدئولوژی در ایران

مساله روحانیت و بسط ایدئولوژی در ایران نگاهی به طرح علیرضا رجایی از تاریخ معاصر  اشاره: این نوشته مروری بر…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

علیرضا رجایی و رد تئوری بقا

تردید نیست که علیرضا به سنتی در روزنامه‌نگاری ایران تعلق دارد که بدون توجه به ملاحظات  و بقا می‌کوشد تا…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

برای علیرضا رجایی که بی‌دهان خندیده است

حالا وقتی چشم‌ها را می‌بندم و به سال‌های دور می‌روم به آخرهای دهه هفتاد که جوانی بود و شور بود…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

الگویی برای روزنامه‌نگاری و سیاست‌ورزی

سال 77 بود. سال شکوفایی مطبوعات مستقل پس از سال‌ها اختناق سیاسی و من جوانی 23 ساله بودم و در…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

رجایی و مدارای مبتنی بر عرفان

پرده اول، اول مرداد 1378 به خون آغشته و زخمی از بازداشت سپاه تبریز به قید قرار تأمین تا زمان…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

جشن دانایی و بی‌قراری!

روزگاری نشانه‌ی دانایی، بی‌قراری بود؛ سخن علی‌بن‌ابی‌طالب دهان به دهان می‌گشت که خداوند از دانایان پیمان ستانده که بر زیاده‌خواری…

۲۷ مهر ۱۳۹۶

مثل علیرضا؛ مثل رجایی

علیرضا به صبوری‌ات حسودی‌ام می‌شود. آدم حسودی نیستم. در طول تحصیلم با خیلی‌ها رقابت درسی داشته‌ام. کمتر به یاد دارم…

۲۷ مهر ۱۳۹۶