فراکسیون قومیتی

این موضوع را از چند منظر حقوقی و قانونی می‌توان مورد بررسی قرار داد؛ ۱- ایران کشوری کثیرالمله و کثیرالاقوام است و این امر یک واقعیت است، صفحات تاریخ ایران مملو از هم‌زیستی اقوام ایرانیان است و این زیست مشترک

اگر از منظر جامعه‌شناسی سیاسی و امنیت جامعه‌ای موضوع تشکیل فراکسیون‌های جدید در مجلس شورای اسلامی با محوریت مطالبات قومی را مورد تحلیل قرار دهیم، می‌بایست دو مساله‌ی بافتار اقوام به‌عنوان یکی از نیروهای اجتماعی موثر در عرصه سیاست ایران

بحثی را که این روزها و متعاقب تشکیل فراکسیون مناطق ترک‌نشین مطرح است، از چند منظر می شود بررسی کرد؛ جدی‌ترین بخش قابل بررسی، زمینه تشکیل این فراکسیون‌ها در مجلس مشروطه و انجمن‌های ایالتی و ولایتی است که همیشه جناح

پاسخ به این سوال بدون لحاظ کردن پیشینه و بستر تاریخی مذهب ترک‌زبانان کار چندان منطقی نخواهد بود؛ ترک‌ها در مقطعی از تاریخ (صفویه) تشیع را به عنوان مذهب رسمی با توسل به زور بر ایران تحمیل کردند که این

پس از خبر تشکیل فراکسیون ترک زبانان مجلس هفته گذشته عزم نمایندگان کُرد زبان دایر بر تشکیل فراکسیون آنان نیز اعلام شد. در واکنش به این خبرها جمعی از فعالان و صاحب نظران نیز با انتشار نامه‌ای سرگشاده ابراز نگرانی

هر چند به طور کلی گفته و تاکید می‌یشود که ایران متعلق به همه ایرانیان است اما در عمل می‌بینیم که اقوام از حقوق برابر برخوردار نیستند و جمهوری اسلامی حتی خود را ملزم به رعایت قانون اساسی که خودش

تشکیل چنین فراکسیون هایی در مجلس، گامی مثبت و رو به جلو است. با توجه به چند ملیتی بودن جامعه ایران، لازم بود از همان هنگام تاسیس پارلمان در ایران، این کار انجام می‌گرفت اما سیطره مداوم استبداد باعث شد

درباره تشکیل فراکسیون ترکان و یا ترک زبانان در مجلس شورای اسلامی در مرحله نخست باید دید هدف و یا اهداف چنین اقدامی چیست. ظاهراً طبق سخنانی که گاه و بیگاه گفته شده، هدف اصلی و اساسی چنین اقدامی، دفاع

فراکسیون ترک زبانان در شرایطی تشکیل شده است که از آزادی احزاب به خصوص احزاب محلی خبری نیست . با وجودی که راه حل طبیعی تشکیل فراکسیون های قومی در مجلس نیست٬ این ابزار، می تواند درغیاب حزب، همان کار