یادداشت

  از آنجا که مقاله آقای یوسفی اشکوری تحت عنوان «نیمه‌ پنهان‌نویسی آقای محمود دلخواسته» در پاسخ به مقاله آقای دلخواسته تحت عنوان «در آئینه کودتای خرداد ۶۰ »، درسایت زیتون آمده، و چند نکته از آن مقاله مستقیم و

توضیح: از انتشار مطلبی از آقای محمود دلخواسته با عنوان «در آئینه کودتای خرداد ۶۰ »، با واکنش آقای حسن یوسفی‌ اشکوری مواجه شد و زیتون جوابیه او را با عنوان «نیمه‌ پنهان‌نویسی آقای محمود دلخواسته» منتشر کرد. پاسخ آقای

در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری، نظام تصمیم گرفته بود یک دولت کارگزار و یکدست بر سرکار بیاید و سرانجام آن‌گونه که آقای حداد عادل گفت یک کارگزار  برای منصب رئیس جمهوری، آقای رئیسی،  انتخاب شد. دولت کارگزار به

مجلس انقلابی به بررسی مخفیانه و تصویب طرح «صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی» در کمیسیون فرهنگی رأی مثبت داد و به این ترتیب، بررسی و تصویب در این کمیسیون، دور از صحن علنی مجلس، کافی خواهد بود. بسیاری این طرح

الهه هیکس و عبدالکریم لاهیجی دو چهره بین‌المللی ایرانی هستند که هر یک خدمات قابل توجهی در مستندسازی نقض حقوق بشر درایران عرضه کرده‌اند. خانم هیکس (شریف پور) اینک مدیر گروه حقوق بشر و برنامه‌ریزی «سازمان دیده‌بان حقوق بشر» است.

من از خواننده توقع ندارم که معنایی را که در این یادداشت می‌خواهم منتقل کنم، دریابد، چون مطمئن نیستم که از عهده‌ی آن به‌درستی بربیایم و پارادکس‌های آن‌را نمایان‌کنم. اما تلاشم را می‌کنم.‌ ۱. مبارزه‌ی کیمیا علیزاده، ایرانیِ پناهنده‌شده در

اتفاقات اخیر خوزستان تنها نوک کوه یک فاجعه‌ی انسانی به تمام معناست. کوهی که فهم آن بدون در نظر گرفتن رابطه‌ی تاریخی مرکز با حاشیه ناقص می‌نماید. رابطه‌ای که با تبیین برخی از ابعاد آن شاید بتوان به پاسخ این

بنا بر فایده تکرار، لازم است بار دیگر یاد آوری کنم که هدف اصلی تحقیق اینجانب نور انداختن بر مهمترین بخش تاریخ مرجع انقلاب که بیش از ۴۰ سال است که در تاریکی نگاه داشته شده است می باشد.  کودتای

صلاحیت سید امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی (نایب رئیس مجلس انقلابی شورای اسلامی) که دی ماه گذشته به یک شبکه روسی گفته بود: «زیردریایی اتمی آمریکا را در خلیج فارس می‌توانیم با تور ماهیگیری شکار ‌کنیم»، پنج ماه بعد برای  «ریاست جمهوری

داعش پدیده‌ای است که از هنگام ظهور تا افولش تمام مرزهای اخلاقی و انسانی عصر حاضر را لگدمال کرد و وحشت و تجاوز را نماد خود قرار داد. این مجموعه‌ی کوچک از حیث عدد، ولی بزرگ از حیث تاثیرگذاری، طی

درآمد چندی پیش در پاسخ به نوشتاری از آقای محمود دلخواسته منتشر شده در تارنمای «گویا نیوز» با عنوان «پاسخی به یک گزارش خلاف واقع در باره مهندس عزت الله سحابی» مطلبی نوشتم که در همان تارنما منتشر شده است.

دست‌اندرکاران اصلی نظام در چند سال اخیر بارها بر ضرورت همسو کردن قوه مقننه و قوه مجریه با شورای نگهبان و آقای خامنه‌ای تأکید کرده‌اند. آن‌ها ادعا می‌کنند که با یکدست کردن نهادهای حاکم قادر خواهند شد کارایی نظام را

ابراهیم رئیسی سیزدهمین رئیس جمهوری اسلامی شد. اما آیا ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی، عضو هیات مرگ زندانیان سیاسی در سال ۶۷، پایان جمهوریت در ایران است؟ این سئوال مدتی است که فعالان سیاسی و مدنی را به خود مشغول کرده

برای علی رضوانی (گزارشگر صداوسیما و مصاحبه‌کننده با روح‌الله زم) که به کرونا مبتلا شده بود، بسیاری به جد و صادقانه، طلب مرگ کرده بودند(+). بعد از حادثه رانندگی اخیر برای خبرنگاران محیط‌زیستی در ارومیه نیز حالا کسانی در توییت‌های

 کودتای خرداد ۶۰ هنوز در حال اتفاق افتادن است و انتصاب رئیسی از آخرین نتایج آن. اینگونه تا زمانی که، خود را از آلزایمر تزریق شده تاریخی رها  نکنیم و به سرچشمه باز نگردیم و حافظه تاریخی مان را باز

انتخابات مکانیزمی است که از طریق آن ایده‌ها و برنامه‌های افراد، احزاب و جریان‌ها مورد داوری افکار عمومی قرار می‌گیرد و در نهایت جریانی با رای مردم پیروز می‌شود و جریانی هم با رای مردم شکست می‌خورد. در کشورهای دموکراتیک

تقلیل دادنِ کشته شدن مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی به یک حادثه جاده‌ای نگاه کردن نوک دماغ‌مان است. جدا از ماجرای خودروهای فرسوده و جاده‌های نامناسبی که گریبان همه شهروندان را گرفته است؛ از لحاظ حرفه‌ای می‌شود ابعاد بسیاری از

۱– پس از آخرین گام کودتای ۱۴۰۰، فضایی جدید در سپهر سیاست‌ورزی ایجاد شده است. مشارکت ملی زیر ۵۰ درصد واجدین شرایط به‌همراه دوگانگی و دو دستگی که در جامعه مدنی و اصلاح طلبان و نیروهای تحول خواه نمایان شد،

۱. چهار سال پیش، همین‌روزها، فردای پیروزی حسن روحانی نوشتم: «شاید در این روزهای سرشار از پیروزی و شادی، ساز مخالف‌ شنیدنی نیست اما زودتر از آن‌چه که فکرش را بشود کرد، ریاست‌جمهوری «سیزدهم» فرا می‌رسد. ۱۳ در نزد ایرانیان

اتفاق مبارکی افتاده است. از رهبر جمهوری اسلامی تا اصلاح‌طلبان بروکرات با کنار گذاشتن اجماع و ائتلاف به گدایی رای مشغول‌اند. علی خامنه‌ای که خود را‌ از این صحنه‌آرایی خطرناک کنار کشیده و این بار کاسه و کوزه را سر

عبدالکریم سروش در متنی که منتشر کرده حمایت خود را از همتی اعلام کرد. برای نگارنده که سال‌ها به جد در تعقیب آرای معرفتی او بوده و عاشقانه به بهانه ولادت عبدالکریم سروش سه شعر او را به آواز خوانده

 بعد از انقلاب اسلامی در ایران، انتخابات فراز و نشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته است،  اما در هیچ دوره‌ای  انتخابات اینچنین بر آینده کشور تاثیر گذار نبوده و برای تغییرات بنادین در سیاست آن سرنوشت ساز تلقی نمی‌شد. این

از سال ۷۶ به بعد در هر انتخاباتی در جمهوری اسلامی، این بحث در می‌گیرد که چه باید کرد، باید رأی داد یا نه. البته در این میان، تکلیف دو دسته از پیش روشن است: معتقدان و حامیان جدی و

  اخیراً محسن اراکی عضو مجلس خبرگان گفته‌است: «معنای انتخابات این است که مردم اعلام کنند که فرمان‌بر این نظامِ تشکیلاتی هستیم و برای کمک به فرمانروای فعلیِ ما که ولی‌فقیه است یک بازوی اجرایی خوبی می‌خواهیم انتخاب کنیم». چند

۱– وقتی اخبار ردصلاحیت پخش شد، شوک بزرگی به اکثر ملت ایران وارد شد. واکنش‌های گسترده -از اصولگرا تا اصلاح‌طلب- حکایت از این می‌کرد که تصمیم شورای نگهبان با خرد جمعی مردم ایران سخت درافتاده است. اعتراض‌ها به این تصمیم البته به جایی

انتشار لیست تایید صلاحیت‌شدگان داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری توسط‌ شورای نگهبان، ابهام و اعتراض گسترده‌ای را برانگیخته است. پیش‌تر شخصی مهم‌تر از ردصلاحیت شدگانِ امروز، هم ردصلاحیت شده بود (می‌دانم که میان رد صلاحیت و عدم احراز صلاحیت تفاوت مفهومی وجود دارد؛ اما