یادداشت

بنا به نشانه‌هایی به‌نظر می‌رسد که شبکه نا-ترازی‌های انباشته اقتصاد ایران در حال گذار به مرحله جدیدی است. قطع آب و برق، نا-ترازی در توزیع سوخت و کاهش دسترسی به برخی دیگر از خدمات ضروری از جمله  نشانه‌های این فرایند

زیتون– در پی انتشار نوشته‌ای با عنوان «پرسشی‌ در باب ربط منطقی میان دو آیه از قرآن» به قلم آقای حجت‌الله نیکویی در سایت زیتون، آقای عبدالعلی بازرگان، قرآن‌پژوه و مترجم قرآن، توضیحی را به به زیتون ارسال کرده است که

برخلاف اشترکات بسیار فرهنگی، قومی و مذهبی میان ایران و ترکیه، این دو کشور دوست و همسایه هیچ‌گاه شبیه هم نشدند. بیایید در تاریخ کمی به عقب برگردیم. رضا خان (متولد سال ۱۲۵۶) و کمال آتا ترک (متولد سال ۱۲۵۹)

فساد مدیریتی-اقتصادی تنها یک پدیده مدیریتی، سیاسی یا اقتصادی نیست. بلکه مفهومی مهم در چارچوب گفتگو پیرامون توسعه انسانی و عاملی غیر قابل انکار در جلوگیری از شکوفائی انسان نیز تلقی می‌شود. بنا به گزارش توسعه انسانی سازمان ملل فساد

این حکومت آن‌قدری رنجانده و زخم زده است‌که هر نسلی از ملت ایران، دردِ زخمِ بار اولی را که صابون حکومت به تنَش خورده باشد را در خاطر کاشته است. زخمِ اول‌بارِ نسل دانشجویان دهه‌ی هفتاد هم از این صابون،

جمهوری اسلامی در طول عمر خود، هر چه بیشتر از میدان اثر و معنای «انتخابات آزاد» کم کرده، به همان اندازه و حتی بیشتر، سعی کرده محل نمایش سرمایه مقبولیت و مشروعیت خود را به کف خیابان‌ها بکشد. این رویه

عید سعید غدیر را به همۀ برادران و خواهران شیعه و همچنین به تمامی مسلمانان بلکه بالاتر به تمامی انسانها تبریک و تهنیت عرض می‌کنم. می‌دانم که اینگونه تبریک گفتن، سؤال برانگیز و حساسیت‌زاست؛ زیرا اهل سنت این عید را قبول

پس از سال‌ها تنش‌آفرینی در سیاست خارجی ایران با کشورهای منطقه، که همه به‌جز سوریه با آمریکا و غرب مراودات سیاسی و اقتصاد نزدیکی داشته اند، اکنون رهبر جمهوری اسلامی باین فکر افتاده است تا با این کشورها رابطه برقرار

نسبت انسان‌ها با جنبش‌های اجتماعی را می‌توان با سه رنگ اصلی توصیف نمود: سفید، سیاه و خاکستری. سفیدها مخالفین وضع موجود هستند و برای تغییر آن تلاش می‌کنند، سیاه‌ها موافقان وضع موجود هستند و در برابر تغییر، مقاومت می‌کنند. خاکستری‌ها

در ستایش میانه‌روی(۱) تکاپویی است برای گذار از نفرت و کدورتی که اصلاح‌طلبان سیاسی و گاهی مذهبی در جمهوری اسلامی ایران گرداگرد فلسفه‌ی سیاسی پیش‌رو و مترقی اصلاح‌طلبانه کاشته، داشته و درویده‌اند؛ تکاپویی که می‌خواهد نشان دهد گذار از اصلاح‌طلبان

اندیشمند حوزه علوم دینی، خانم صدیقه وسمقی، در یادداشت خود تحت عنوان “نه به ابتذال سرکوب‌گری” منتشر شده در سایت زیتون در ۴ خرداد ۱۴۰۲ می‌نویسد: “سال‌هاست که کشور ما در رأس بحران‌های فزاینده‌ی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، از یک

سالهاست که کشور ما در رأس بحران‌های فزاینده‌ی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، از یک ابربحران رنج می‌برد، ابربحرانی که از دل بحران‌های فراوان در عرصه‌های گوناگون برآمده است. این ابربحران، عدم مشروعیت نظام سیاسی حاکم بر ایران است. حتی

چند سال قبل به مناسبتی در نوشته ای برای «جمهوری اسلامی» از عنوان «جمهوری مرگ» استفاده کرده بودم و حال می‌بینیم شماری از مردم ایران از عنوان «جمهوری اعدامی» استفاده می‌کنند. واقعیت این است که مقامات جمهوری اسلامی ظاهرا راهی

در ماه‌های قبل افرادی را به اسم محارب و این روزها به اسم ساب النبی اعدام کرده‌اند. به عنوان کسی که در فقه کار کرده است و حدود ۱۰ سال در حوزه و دانشگاه درس فقه خود را به کتاب

چه می‌شود که بسیاری از روشنفکران و نخبگان ایرانی وقتی برپاشنه لیبرالیسم می‌چرخند، به زنجیره‌ای از ایده‌هایی دست می‌یابند که اگر درست باشند، آدمی را از هرنوع امید به حقیقت، عدالت و اندیشه‌های پاک مأیوس می‌کند. به عنوان مثال، از

اول و دوم اردیبهشت‌ماه همایشی مجازی با عنوان «گفتگو برای نجات ایران» برگزار شد. این گفتگو که با هدف نزدیکی طیف متکثر دموکراسی‌خواه انجام شد و امیدوارم تا رسیدن به یک جبهه نجات ملی ادامه یابد، ابتکار موثری در راه

گراهام (گرم) تی. الیسون استاد روابط بین‌الملل در هاروارد با طرح “دام توسیدید” در سال ۲۰۱۷ می‌خواست اجتناب‌نا‌پذیری جنگ‌ میان قدرت‌های آینده را توضیح دهد. او با این انگاره می‌گوید برخورد میان آمریکا (قدرت جهانی موجود) و چین (قدرت جهانی

ایران طی کمتر از ۱۴ سال گذشته شاهد چهار جنبش اعتراضی وسیع بوده است؛ جنبش سبز، اعتراضات دی ماه ۹۶ ، آبان ۹۸ و جنبش زن زندگی آزادی در ۱۴۰۱. در طی این چهار جنبش به تدریج شاهد رشد خشونت