یادداشت

در چند روز گذشته قوه قضائیه حکم اعدام بابک زنجانی و دو شریک او، مهدی شمس و حمید فلاح هروی را، به جرم “مفسد فی‌ الأرض” صادر کرده است. این حکم اعدام سوالات عدیده ای را در جامعه ما به

وقتی تجربه نظام های دمکراتیک تاکید می کند که نظامیان را از وارد شدن به عرصه های سیاسی منع کنید دقیقا به همین دلیل است تا رخدادی مانند آزمایش موشکی اخیر سپاه رخ ندهد و توان نظامی کشور که با

کمتر از دو هفته پس از برگزاری دو انتخابات مجلس و خبرگان، با وجود اعلام مشارکت معنادار رهبران محبوس جنبش سبز در دو انتخابات، رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با خبرگان رهبری از «رفتار نانجیبانه‌ی کسانی که در سال ۸۸

آقای خامنه ای در بستر یک ابتلاء بزرگ قرار گرفته است. هر چند به انتخاب درست او چندان امیدی نیست اما از درست دیدن صحنه نباید چشم پوشید. ایکاش وی این بار به جای لج بازی با پیام روشن ملت به نرمش قهرمانانه داخلی دست بزند. این نرمش دلاورانه تر از نرمش برجام است

۱- به گزارش آلکسا، یکی از مراجع معتبر رتبه بندی سایت‌های اینترنتی، بیش از ۸۳ درصد مراجعه کنندگان به تلگرام، در ایران قرار دارند. سهم کشور سازنده و کاربران روسی در استفاده از تلگرام تنها ۲.۵ درصد و سهم ایالات

خانم سلطان از آن طیف زنان فقیری است که هیچگاه نامی از آنها در جایی نمی رود. چشم های او چیزی با من کودک می گفت و نوازش های او اثری در من می گذاشت که تا سالها بعد که

خسرو منصوریان، فعال سیاسی و مددکاراجتماعی، در فروردین ماه ۱۳۸۰ در آستانه انتخابات دوره هفتم ریاست جمهوری کشورمان به همراه ۴۰ تن از اعضای نهضت آزادی ایران، تحت عنوان کشدار اقدام علیه امنیت کشور! حدود یکسال را در زندان عشرت

داستان اصلاحات از آن روزی آغاز شد که مردم ایران پس از یک دهه و اندی، دو فراز خونین را پشت سر گذاشتند. آن دو فراز خونین؛ اول، تسویه حساب‌های سیاسی و حذف خونین یکدیگر بود و دوم، جنگ هشت

هفته‌ای از دو انتخابات مهم مجلس و خبرگان رهبری نگذشته، تندروهای مسلط بر دستگاه‌های امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی، مانع از شرکت سیدمحمد خاتمی در مراسم عروسی یکی از دختران رهنورد و موسوی شدند. این اتفاق تأمل‌برانگیز درحالی رخ داد

انتشار فیلم سخنان نادر قاضی‌پور در شبکه‌های اجتماعی موجی از اعتراض را به دنبال داشت. هرچند سخنان و مواضع او نسبت به زنان سابقه‌ای چندین ساله دارد که همواره حاکی از نگاه جنسی جنسیتی به آن‌ها بوده اما نه به

من هم نظیر کثیری از هموطنان عزیز از انتشار اخبار رسمیِ انتخابات مجلس شورا و خبرگان توسط وزارت کشور، حقیقتا خرسند و دلشادم و افق را روشن می بینم. رای قاطع شهروندان به فهرست اصلاح طلبان در شهر تهران و

آیت‌الله خامنه‌ای بار دیگر و در آستانه‌ی دو انتخابات مجلس و خبرگان، از همه‌ی شهروندان ایران ـ حتی مخالفان نظام و شخص خود ـ دعوت کرد که در این رخداد سیاسی مشارکت کنند. او در روز انتخابات نیز ضمن تاکید

۱. بخش عمده نتایج دو انتخابات مجلس هم و دوره پنجم خبرگان اعلام شده (گرچه هنوز شورای نگهبان صحت انتخابات را تایید نکرده) و با توجه به نتایج فعلی می‌توان دیدی کلی از تقسیم‌بندی‌های سیاسی داخل دو مجلس پیدا کرد.

برخی گفتند این جمع ضدین است، پاره ای گفتند شتر-گاو-پلنگ است. به هر تقدیر قانون اساسی ایران که هفت ماه پس از انقلاب در مجلس خبرگان تصویب شد تنها سند در نوع خویش است که در صدد جمع دو فلسفه

چند روز قبل دوستی در یک گفتگوی تلفنی از من پرسید: در باره انتخابات چه می گویید و چه می کنید؟ گفتم: حداقل از مجلس هفتم به بعد مفهوم انتخابات در ایران برای من تقریبا بلاموضوع شده و برای من

تصویر نخست: انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ بود؛ نیروهای ملی ـ مذهبی در دور نخست از دکتر مصطفی معین حمایت کردند، و بخش مهمی از آنان در دور دوم، جامعه را به همراهی با هاشمی رفسنجانی تشویق کردند. در اوج بحث‌های

در آستانه ششمین سال حصر و حبس خانگی غیرقانونی و غیرشرعی رهبران جنبش سبز رهنورد، موسوی و کروبی هستیم. همچنین در آستانه دو انتخاب سرنوشت‌ ساز خبرگان و مجلس که امیدواریم با شرکت گسترده و هدفمند هموطنان، مهندسی تمام عیار

حدودا یک هفته به برگزاری دهمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی و پنجمین دورۀ مجلس خبرگان باقی مانده است. سؤالات مهم و تامل برانگیزی که این روزها در محافل سیاسی و شبکه های اجتماعی پرسیده می شود، از این قرار

از سال ۱۳۸۴ به این سو، بحث بر سر مشارکت یا عدم مشارکت در انتخابات، مهم‌ترین چالش نیروهای تحول‌خواه جامعه بوده است؛ به گونه‌ای که اهمیت این بحث از انتخاب بین افراد نیز مهم‌تر شده است. هر چقدر که دایره

موضوع تحریم انتخابات، عمری طولانی دارد. معمولا هم به شرایط موجود ربطی ندارد. تقریبا از اولین انتخابات کشور، یعنی انتخاب بنی‌صدر، تحریم انتخابات آغاز شد و اتفاقا تحریم انتخابات جز به نفع تندروها تمام نشده است. با این همه اگر

۱. انتخابات در جمهوری اسلامی در فاصله‌ای معنادار با استانداردها و لوازم انتخابات آزاد، سالم و عادلانه است. اگر بتوان با اغماض دو انتخابات ریاست جمهوری و مجلس نخست را متفاوت دانست، در دیگر موارد، داوری یادشده غیرقابل انکار است.