اخیرا شماری از ایرانیان با به‌کار گیری مفهوم «وکالت» سیاسی تصمیم خود را برای ابراز اعتماد به رضا پهلوی، فرزند شاه پیشین ایران، رسانه‌ای کردند. اصطلاح «وکالت» سیاسی حتی اگر واژه دوره گذار هم به آن افزوده شود- یعنی «وکالت»
درآمد ظاهرا فعالیت‌های پهلوی‌طلبان حول آقای رضا پهلوی وارد مرحله تازه‌ای شده است. هرچند باور ندارم که چنین تلاش‌های توهم‌آلودی در کشوری با مختصات ایران آن هم در پی جنبش به اصطلاح نسل (z) به جایی خواهد رسید اما به
قیامی که جرقه اصلی آن پس از مرگ مهسا امینی زده شد، با شعار زن، زندگی، آزادی، عمدتاً مبارزه برای حقوق زنان تلقی میشود اما در واقع دامنه وسیعی از اعتراضات را در بر می‌گیرد. معترضان برای حق انتخاب سبک
دیروز سالروز تولد مارتین لوترکینگ بود؛ شهروند آفریقایی‌تباری در جنوب آمریکا که رهبری مبارزات مدنی برای رفع تبعیضات نژادی را از ۲۶ سالگی تا ۳۹ سالگی به عهده داشت و ۵۵ سال پیش (۴ آپریل سال ۱۹۶۸) ، در آستانه
حذف تاریخ و فرهنگ اسلام دردی از دانشجویان مسلمان درمان نمی‌کند:
داستان اخراج یک استاد به جرم به نمایش گذاشتن تصویری از پیامبر اسلام در دانشگاه هملین در مینه‌سوتا
روزگاری میرزا یوسف خان مستشارالدوله با نگارش رساله‌ی «یک کلمه» تلاش کرد تا ترجمه ای از حقوق بشر و شهروندی فرانسه را با اصول و احکام دینی برابر کند و از این طریق به حقوق مدرن راهی بگشاید. در آن
اعدام علیرضا اکبری، معاون اسبق شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی، خبر غیرمنتظره‌ای نبود، اما حدس زدن درباره‌ی این اندازه عمیق شدن جدال بین تهران و لندن، سخت می‌نمود. جمهوری اسلامی ایران که همواره ترجیح داده آمریکا و اسرائیل را
معروف است که آغا محمدخان قاجار پس از فتح کرمان دستور کور کردن چشم تمام مردان شهر و تجاوز به هشت هزار تن از زنان و دختران کرمان را صادر کرد. و حالا در جریان خیزش انقلابی ملت ایران که
صحبت‌های تازه رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با جمعی از زنان، تحلیل‌های تازه‌ای را در بین برخی از گروه‌های سیاسی درباره وضعیت «حجاب اجباری» به وجود آورده است. این دسته از تحلیلگران معتقدند بخشی از صحبت‌های رهبر جمهوری اسلامی نشان
قطار سریع‌السیری که ایستگاه میان راه را مقصد پنداشت! عاشورای محرم سال ۱۳۴۰ شمسی بود و چند ماهی از تاسیس نهضت آزادی ایران نمی‌گذشت، چه موقعیتی بهتر از این؟ حالا که دست رژیم برای جلوگیری از تجمع و تماس احزاب
«تمامیت ارضی» نه تنها قابلیت تقدس و تبدیل شدن به یک حقیقت (ارزش) مطلق را ندارد بلکه تأکید بر تقدم آن بر حقوق فردی و اجتماعی انسان‌ها، پیامدهای نامناسب و ویرانگری نیز دارد…
سخنانِ تنظیم شده برای ابراهیم رئیسی در کنگره‌ای که برای سالگرد مرگ محمد تقی مصباح یزدی برگزار شد، از ابعاد مختلف، قابل توجه و ارزیابی است. اما نکته‌ای که از محتوای تعابیر او درباره‌ی خود مصباح مهم‌تر است، تلاش رئیسی
چرا جنبش تغییرخواهی در ایران شکل گرفته و تحول‌خواهان خواستار تغییر چه هستند؟ به این پرسش‌ها می‌توان از زوایای گوناگونی پاسخ داد. من در اینجا می خواهم به دو علت عمده‌ی تحول فکری و مشکل سیاسی که در شکل گیری این
در گذشته، رهبر جمهوری اسلامی ایران به سه اصل «عزت، حکمت و مصلت» در سیاست خارجی کشور اشاره کرده بود اما این مفاهیم در سطح شعار مانده و در عمل تاثیر چندانی در سیاست خارجی کشور نداشته است. این مفاهیم
درآمد در پی درگذشت دکتر عباس شیبانی و انتشار خاطره‌ای از ایشان توسط اینجانب در وب سایت زیتون، برخی دوستان با انگیزه های خیرخواهانه و اصلاحی و رعایت انصاف نکاتی را یادآوری کردند. از این رو ضروری نمود که تکمله
در جنبش اخیر ملت ایران، بیشتر طبقات مردم هرکدام به نوعی حضور پیدا کرده‌اند، به غیر از طبقه روحانیت که انتظار از آنان در اعتراض به خون‌های به ناحق ریخته شده، به‌خاطر وظیفه شرعی ویژه‌ای که برای خود قائلند، بیش
ده ساله بودم، سال ۱۳۵۷ رقابت‌های مقدماتی جام جهانی آرژانتین مرحله برگشت با تیم ملی کویت و در خاک این کشور، نخستین بار بود که اسمش را در ترکیب تیم ملی فوتبال ایران می‌شنیدم. دو سال بعد در جام ملت‌های
حکومت جمهوری اسلامی همواره تلاش کرده تا نقش برنده را بازی کند. نه اینکه لزوما برنده‌ی واقعی بوده، بلکه با گرفتن ژستِ برنده، بحران ها را پشت سر می‌گذارد. آن‌چه که همیشه به این تظاهرِ ریاکارانه مدد رسانده، ناتوانی طرفِ
افشای پرونده‌های اختلاس و فساد در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که این تنها بهای کالاها و اقلام اساسی مورد نیاز شهروندان نبوده که شامل جهشی نجومی شده است، بلکه نرخ رشد فساد در کشور نیز طی یک دهه سی برابر
اول دی‌ماه، سرآغاز زمستان بلند‌ترین شب سال، شب یلدای معروف است که امشب به استقبالش می‌رویم. شب یلدا همچون چهارشنبه‌‌سوری، نوروز، سیزده به در و آدابشان، از کهن‌ترین رسوم ایرانیان باستان و مرتبط با مناسک دین زرتشت است که امروز
۴۴ سال پیش در چنین روزهایی خیابان های تهران، دیگر شهرها و حتی در بخشی از روستاهای کشور تظاهرات و راهپیمایی مردم انقلابی و سرشار از امید در جریان بود. بیانیه ها و مصاحبه های آیت الله خمینی از پاریس
صاحب این قلم پیشتردر یادداشتی با تکیه بر اندیشه‌‌های علیرضا بهشتی، بر لزوم تاسیس مجلس موسسان، تغییر قانون اساسی و حذف ولایت فقیه به عنوان تنها راه برون‌رفت از بحران کنونی ایران تاکید کرد. در این یادداشت، همین موضوع را
آقای خامنه‌ای! محارب همان فرمانروای دیکتاتور است، نه ملت معترض و مظلوم. این را من نمی‌گویم؛ همان امامی که ولایت مطلقه خود را به او گره زده‌اید می‌گوید، در همان منشور حکومتی موسوم به عهدنامه مالک اشتر که می‌شناسید، حداقل
در دوران قاجار نظام اجتماعی و سیاسی بر اساس قواعد سنتی سامان می‌یافت که گفتارهای مرتبط با صفات و ویژگی‌های زن و مرد و باید و نبایدهای آنها در زندگی خانوادگی و اجتماعی در احکام و مسائل شرعی در لابه‌لای
زمانی که قاسم سلیمانی در آبان ۹۸ به مقامات امنیتی عراق گفته بود «ما در ایران نحوه مقابله با تظاهرکنندگان را بلدیم» ، ظاهرا نسبت به توانایی رژیم در مدیریت بحران‌های اجتماعی غلو کرده بود. تا آن زمان البته جمهوری
نزدیک به دوازده‌سال از حصر می‌گذرد. همسرانِ محصور کوچه‌ی اختر هنوز بر همان عهد پیشین مانده‌اند. با این تفاوت که با توجه به محدودیت‌های حصر، حضور سیاسی‌شان در این چندسال منحصر به برخی پیام‌ها و بیانیه‌ها شده است. در این
کسانی که “رابطه ی سمی” یا “پیوند زهرآگین” و مناسبات و نشانه‌های آن را می‌شناسند، می‌دانند که همه‌ی اطرفیان چنین پیوندی قربانی هستند؛ کسانی که پیش‌تر در جایی خشونت، آزار، تحقیر، تحدید و تهدید را به شکلی تجربه کرده‌اند! هرچند
ارتفاع جنبش زن، زندگی، آزادی از قد تمام نیروهای سیاسی ایران بلندتر است، این واقعیت موجب شده که برخی از این نیروهای فعال بکوشند خود را ارتقا دهند تا با جنبش جاری هماهنگ شوند؛ برخی دیگر از این افراد و
مرز میان صداقت و خودفریبی، تحرّی حقیقت یا تحریف آن بسیار ظریف است؛ گاهی سیمای شخص به طور تصنعی تصویری را وارونه جلوه می‌دهد، و گاهی آهنگ سخن و به اصطلاح «لحن‌قول» او منافقانه حکایتی متفاوت روایت می‌کند(۱). شیوه دیگری
جبهه آزادی‌بخش ملت اسلوون (OF) در ۲۶ آوریل ۱۹۴۱، دو سال پس از جنگ جهانی دوم و هفته‌ها پس از اشغال یوگسلاوی توسط آلمان، در لیوبلیانا و در خانه منتقد ادبی یوسیپ ویدمار تأسیس شد. این جبهه تحت سلطه کمونیست‌ها
زیتون یک نهاد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اندیشه‌ای مستقل است که به نهادینه کردن قرائت انسانی، اخلاقی و دموکراتیک از سنت ستبر ایرانی- اسلامی و برکشیدن رفتار توام با مدارا و تساهل در میان ایرانیان می‌اندیشد.
زیتون یک نهاد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اندیشه‌ای مستقل است که به نهادینه کردن قرائت انسانی، اخلاقی و دموکراتیک از سنت ستبر ایرانی- اسلامی و برکشیدن رفتار توام با مدارا و تساهل در میان ایرانیان می‌اندیشد.
بازنشر مطالب با ذکر منبع آزاد است. ۱۳۹۴-1401