پرونده ویژه

سوگ ملت ایران برای وداع با هاشمی رفسنجانی چقدر روایتی آشناست. داستان قهرمان‌پروری ایرانیان انگار تمامی ندارد. یکی را می‌ستایم، با گذار زمان طردش می‌کنیم و مورد آماج حملات کوبنده قرارش می‌دهیم و در پایان از او اسطوره می‌سازیم. این

در آستانه سالگرد حصر خانگی دکتر زهرا رهنورد، مهندس میرحسین موسوی و شیخ مهدی کروبی طرح این پرسش منطقی است که اگر حادثه سکته قلبی و فوت سریع هاشمی رفسنجانی برای یکی از رهبران جنبش سبز اتفاق می‌افتاد، رهبری نظام چگونه می‌توانست پاسخ‌گوی افکار عمومی داخلی و خارجی در مورد مرگ ناحق این عزیزان در حصر خانگی باشد که طبیعتا شایعه کشتن مخالفان نقل محافل سیاسی و حتی مجامع غیرسیاسی جامعه می‌شد…

سیاسی‌ترین سیاستمدار پس از انقلابی که سیل‌وار آمده بود، به‌صورتی کاملا ناگهانی رفت. او به‌مانند اکثر سیاستمداران تاریخ ایران بدون داوری‌شدن رفت. اکبر هاشمی بهرمانی یا هم‌او که ما او را به نام علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی می‌شناسیم. زاده شهریور ماه

آنچه که به گمان من نیاز امروز ماست، به‌ویژه در نقش اپوزیسیون سیاسی نظام، که خواهان تغییر شرایط کنونی است، از هر نحله‌ی فکری و با هر مشی معینی، تعیین موضع خود در مقابل شخص هاشمی یا بررسی کارنامه سیاسی

آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی نقش‌های متفاوتی داشت. هم در سیاست عملی مهم بود و هم در سیاست نظری نقش داشت. این را مدیون شخصیت خودش بود. یک سیاستمدار باهوش و زیرک و فرصت‌شناس و قاطع که اگر ضروری می‌شد نامهربان

به این روز فکر کرده بودم، اما همیشه امیدوار بودم چنین روزی به این زودی رخ ندهد. مرگ هاشمی همانند مرگ بسیاری از هم سن‌وسال‌هایش طبیعی است. سن او سن مرگ بود، اما طبیعی‌بودن یک واقعه نمی‌تواند از اسف‌بار بودن

هاشمی از معدود رهبران جمهوری اسلامی بود که، بدون پرورش در خارج یا تحصیلات آکادمیک، برخلاف هم‌نسلی‌های خود، ظرفیت آن‌را یافت که برای تطبیق نظام با نیازهای زندگی امروزین، و یا برای هم‌زیست‌کردن آن با جهان مدرن آستین بالا زند…

«کندی» حاکم بر روند خبر رسانی در صداوسیما ناشی از ناگهانی بودن خبر و سردرگمی دست اندرکاران، نه با اصلِ خبر بلکه با «سیاست‌های خبری» در مواجهه با فوت هاشمی است. پس از اعتراضات ۸۸، تکلیف صدا و سیما، آشکارا با زنده‌ی هاشمی مشخص بود؛ رئیس تشخیص مصلحت نظام کم‌و‌بیش جایی در شبکه‌های آن نداشت. اکنون هاشمیِ خوب صدا و سیما از راه خواهد رسید..

احمد منتظری در انتشار این فایل صوتی در تابستان داغ ۹۵ و پس از اعدام‌های گسترده زندانیان عقیدتی اهل سنت و بسیاری از زندانیان عادی، امنیتی و سیاسی به مانند شهرام امیری و محمد عبداللهی دست به انتخابی اخلاقی می‌زند و چون پدر، خوش‌منشانه از پس ابتلای پیش آمده بر می‌آید. فایل را منتشر می‌کند. صداقت و صراحت و حقیقت را عیان می‌سازد و توطئه تکذیب اصالت فایل را با اعلام برداشتن رسمی و علنی خنثی می‌کند.

سازمان مجاهدین خلق بسیار بدنام و بدسابقه است. این بدنامی از نخستین سال‌های پیروزی انقلاب اسلامی که ابتدا علیه نظام اسلحه به دست گرفتند و بعد اقدام به ترور و تخریب علیه شهروندان مظلوم و سران نظام کردند، آغاز شد،

نوار صحبت‌های آیت‌الله منتظری در مورد اعدام‌های سال ۶۷ برای هفته‌هاست که جامعه مارا ملتهب کرده است. فرزند برومند او حجت‌الاسلام احمد منتظری هنوز به بازجویی برده می‌شود؛ اما این التهاب نه‌ به خاطر این‌ست که آیت‌الله منتظری راوی یک

۱.(به گمانم) در آستانه‌ی رأی اعتماد از مجلس دهم بود که مصطفی پورمحمدی حضور خود را در هیات مرگ انکار کرد و گفت «اینکه من در دهه ۶۰ فهرستی از اعدامی‌ها را نزد آیت‌الله منتظری برده‌ام و ایشان مخالفت کرده‌اند

در برابر فایل صوتی منتشرشده اما برخی واکنش‌ها حیرت‌برانگیز است و حتی از منظر محاسبات عقلانیت ابزاری نیز قابل فهم نیست. واکنش کسانی چون محمدعلی انصاری یا محسن رضایی و حتی علی خمینی، به دلیل بی‌اهمیت‌بودن شخصیت حقیقی و حقوقی آنان، اعتنا و تأملی را برنمی‌انگیزد؛ اما اظهارنظر آیت‌الله سیدمحمد موسوی بجنوردی، فقیه و مجتهد و حقوقدان نزدیک به اصلاح‌طلبان و عضو مجمع روحانیون مبارز معنادار و اسف‌بار است.