ترجمه

زیتون– علی کلائی: یتیم‌خانه‌ها یا همان پرورشگاه‌ها قرار بوده که مکانی برای حمایت از کودکانی باشد که پدر و مادرهای واقعی‌شان به هر دلیلی امکان مراقبت و سرپرستی از ایشان را ندارند. اما در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ در قرن

زیتون- علی کلائی: یتیم‌خانه‌ها یا همان پرورشگاه‌ها قرار بوده که مکانی برای حمایت از کودکانی باشد که  پدر و مادرهای واقعی‌شان به هر دلیلی امکان مراقبت و سرپرستی از ایشان را ندارند. اما در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ در قرن گذشته‌،

مجوز داده شده در سوره بیست و دوم قرآن (سوره حج) آیات ۴۰ و ۴۱ تنها خاص مسلمانان برای دفاع از خود در برابر آزارها و اذیت‌ها نیست، بلکه برای دفاع از مسیحیان، یهودیان و همه مردمان از همه ادیان

دنیا به طور کلی‌، و دنیای عرب و اسلام بالاخص در حال تجربه تغییراتی تاریخی‌‌ هستند -این تغییرات شاعران، متفکران، هنرمندان، و روشنفکران عرصه عمومی‌ تولید کرده است درست در مرکز آمال و تخیلات اخلاقی‌ و سیاسی خودشان – همه در حال اندیشیدن و تولید کردن در مسیر و مربوط به جغرافیای بومی‌شان، و در عین حال جهانی‌ از جهت عواقب و آثار آن.
در مقایسه با سونامی‌های رهایی‌بخش که در حال در حال زیر و زبر کردن دنیاست، مفروضات کلیشه وار در مورد اروپا و به طور فزاینده‌ای ناحیه‌‌‌ای شدن تبار فلسفی‌ آن‌ مانند طوفانی در فنجان قهوه است. همانند همهٔ مناطق دیگر جهان، اروپای قانع به سهم انسانی‌ منصفانه خودش بسیار چیزها در چنته دارد که به به دنیا بیاموزد اما، اکنون، بسیار برابرتر [با همه] و در یک زمین دموکراتیک‌تر، جایی که فلسفه‌‌اش فلسفهٔ اروپایی‌ست و نه «فلسفه»، موسیقی‌اش موسیقی‌ اروپایی‌ست نه موسیقی‌، و هیچ تبلیغاتی نیز نخواهد بود که روشنفکران عرصه عمومی‌اش را به نام «روشنفکر عرصهٔ عمومی‌» بفروشد

مبارزه سیاسی ترامپ بر علیه ایران ایالات متحده را در رویارویی با دشمنی تقریبا خیالی قرار می‌دهد. مبالغه در مورد تهدید ناشی از ایران در منطقه به اتخاذ تاکتیک‌ها و استراتژی‌هایی می‌انجامد که ورشکسته بودن آنها در گذشته اثبات شده. در تاریخ آمریکا کمتر رئیس‌جمهوری دیده شده است که به این سرعت برای اثبات بی‌کفایتی خویش در درک واقعیت‌های خاور میانه و پاسخ به آنها پا به میدان نهاده باشد…

زیتون– انتشار بخش‌های از گفت‌وگوی اصغر فرهادی با روزنامه اسرائیلی هاآرتص در فضای رسانه‌های فارسی، علی‌رغم تعطیلات نوروزی حواشی زیادی به همراه داشت و روابط عمومی دفتر فرهادی نیز در این خصوص توضیحاتی را ارائه داد. زیتون، برای اطلاع خوانندگان

این‌طور که یکی از دوستان یهودی‌ام چند روز پیش یادآوری کرد طنز تلخ برگشته است. رییس جمهور دونالد ج. ترامپ اولین سفر دولتی‌اش را به اسراییل انجام می‌دهد و با کراوات قرمز به گردن به بیت‌المقدس سفر می‌کند تا سفارت تازه‌ی آمریکا را در آن‌جا افتتاح کند. آن‌جا ناگهان بی‌خبر حمله‌ی قلبی سنگینی عارض‌اش می‌شود. متخصصان پزشکی می‌گویند انسداد مزمن شریان اکلیلی قلب و انفارکتوس میوکارد بوده. ولی حقیقت این است که رهبر مرده.با انتشار خبر، کشور را تا خود واشنگتن آشوب برداشت…

زیتون: به نظر می‌رسد هفت کشوری که با امضای فرمان اخیر توسّط رئیس‌جمهور ترامپ، شهروندان‌شان اجازه ورود به ایالات متّحده را نخواهند داشت، همگی دارای یک ویژگی مشترک هستند. شخص رئیس‌جمهور در هیچ‌کدام از کشورهای مذکور منافع اقتصادی ندارد. فرمانی

ماه آینده، کتاب جدیدی در ژانر وحشت به بازار خواهد آمد تحت عنوان «بازرگانان انسان»، نوشته لورتّا ناپولئونی، خبرنگار ایتالیایی که موضوع‌اش تأمین هزینه جنگ سوریه خواهد بود. او «آدم ربایی برای پول» توسط نیروهای شورشی و نیروهای دولتی را به تصویر خواهد کشید و البتّه حرف‌های نه چندان خوشایندی هم برای گفتن در مورد حرفه خبرنگاری ما خواهد داشت. او خواهد نوشت که خبرنگارانی که در شرق سوریه توسّط گروه‌های مسلّح ربوده شدند، در واقع «قربانی نوعی از سندروم همینگوی» شده‌اند: خبرنگاران جنگی که از شورشیان حمایت می‌کنند، به شورشیان اعتماد می‌کنند و جان‌شان را به دست آن‌ها می‌سپارند، چرا که دست‌شان با آن‌ها در یک کاسه است. و «شورش تنها نوع دیگری از جهادگرایی جنایی است؛ پدیده مدرنی که تنها یک سرسپردگی دارد: پول.»
امّا آیا این سختگیری‌ای بیش از اندازه برای هم شغل‌های من نیست؟ آیا ما واقعاَ با شورشی‌ها هم پیمان هستیم؟
رهبران سیاسی ما که بدون شک هستند- آن هم به همان دلیلی که شورشیان قربانیان‌شان را به گروگان می‌گیرند: پول.

ما در جهانی زندگی می‌کنیم که در آن بی‌عدالتی اقتصادی نه رو به‌کاهش، که رو به‌گسترش است تا جایی که برخی مردم، نه تنها نگران پایین‌آمدن سطح زندگی و رفاه خودشان هستند بلکه مطمئن نیستند که در آینده‌ای نه چندان دور بتوانند حتیٰ از پس تأمین مایحتاج اولیه زندگی‌شان بر بیایند. بنابراین جای تعجب نیست که به هر عاملی که ممکن است تغییری را به نفع آنها در پی داشته باشد- حتی اگر این عامل ترامپ یا ‘برگزیت’ باشد- چنگ بزنند.

اگر ترامپ به شعارهای انتخاباتی‌اش – که بی‌شمار، بی‌پروا، و فاقد حس مسئولیت بودند- پای‌بند بماند، پیروزی او امریکا را به سمت مدهوش‌کننده‌ترین واژگونی عقاید و سنن معمول سیاسی و اقتصادی از زمان ‘ معامله ١٩٣٠’ سوق می دهد، البته در جهت و با پیامدهای معکوس. این اتفاق روایت مداوم و پیش رونده امریکای مدرن و جهان قرن بیست‌ویکم را فلج می کند و شکاف عمیقی در جهانی که در سده اخیر، پس از سقوط کومونیسم و اوج گرفتن اقتصاد چین، به شدت تحت تأثیر اندیشه‌های امریکایی لیبرالیسم در اقتصاد و سیاست بوده است، ایجاد خواهد کرد.

در همین راستا پیروزی ترامپ، منحنی تغییرات سیاسی در دموکراسی‌های غربی را هم به طرز نگران کننده‌ای تحت تأثیر قرار خواهد داد و این در حالی است که اصلاح‌طلبان و رفرمیست‌ها هم پاسخ مناسبی برای این مسئله ندارند…

روحانی! قبل از اینکه راجع به دیگر کشورها یاوه سرایی کنی، موسوی، زهرا رهنورد، و کروبی را آزاد کن!

همین حالا در این نظام پر نقص و کاستی ایالات متحده، من این حق را دارم که انتخابات امریکا و تمام سیاست خارجی آن را زیر سؤال ببرم، و درعین حال، هنوز این امکان را داشته باشم که آزادانه عقایدم را بیان کنم، در بهترین دانشگاه‌های این کشور تدریس کنم، و تألیفات من در بهترین انتشارات دانشگاهی آنها به چاپ برسد. از آقای روحانی می‌پرسم. آیا من در کشور خودم می‌توانم چنین کاری بکنم؟…

از همین‌جا و در قلب یک دموکراسی معیوب، من هم مانند بسیاری از ایرانیان مقیم امریکا و اقصی نقاط دنیا، با تحریم‌های فلج‌کننده و جنگ‌افروزی‌هایی که علیه ملت من صورت گرفته است، مبارزه کرده‌ام. در حالی‌که شما و اسلاف شما با همکاری رژیم، مشغول بر باد دادن منابع ارزشمند ملت ما در راه قرارداد خطرناک، مسرفانه و از اساس اشتباه هسته‌ای بودید. ممکن است این خیال خام بر شما مشتبه شده باشد که خطر یک حمله نظامی به کشور را دفع کرده‌اید. اما سخت در اشتباهید. این ملت ایران بودند که کشور را از خطر حمله نظامی نجات دادند.