ترجمه

به حاشیه رانده شدن، دلیل اصلی خشونت است. موسسه‌هایی که به گروه اجتماعی بزرگ بی‌کاران و بی‌سوادان اجازه زندگی با کرامت می‌دهد یا از بین رفته یا ضعیف شده‌اند. عده‌ی اندکی بر درآمدهای ملی سلطه دارند، بدون این‌که راهکاری برای توزیع ثروت توسط دولت‌ها اندیشیده شود؛ بلکه برعکس آن هم رخ داده به طوری که صندوق بین‌المللی پول، سرمایه‌های دولت‌ها را به باد داده است.
پس مشکل کجاست؟ مشکل در دین نیست،‌ بلکه متوجه تصمیم‌گیران اصلی خواه در حکومت‌ها و یا افراد مستقل از دولت‌ها است.

عربستان به شکل مشروط از گروه‌های فلسطینی حمایت مالی کرده و در مقابل اسراییل در جنگ‌های عربستان در یمن و سوریه از این کشور حمایت نظامی، اطلاعاتی و تکنولوژیک می‌کند. بدین ترتیب، دو طرف یک هم‌پیمانی استراتژیک، نظامی، اقتصادی و سیاسی علیه ایران، حزب‌الله و سوریه ـ یا چنانچه خود می‌گویند، محور شیعی ـ ایجاد می‌کنند. در چارچوب این نقش است که بدون آن که اسراییل امتیازی به فلسطینی‌ها بدهد، وزرای سابق و فعلی عربستان با همتایان اسراییلی خود به شکل آشکار و پنهان ملاقات می‌کنند…

تفاوت اصلی این دو دیدگاه در نتایج عملی آن است. باید توجه داشت که اگر سخن «کپل» درست بوده و مشکل رادیکال کردن اسلام باشد، بنابراین خود اسلام ریشه اصلی مشکل خواهد بود. از طرف دیگر اگر چنان باشد که «روی» می‌گوید یعنی مسئله اسلامی کردن رادیکالیزم باشد، در این صورت مشکل اصلی در رادیکالیزیم است که با تزئینات و تظاهرات اسلامی موجه جلوه داده می‌شود. این تفاوت نظر اختلاف زیادی را در عرضه سیاست‌گذاری ایجاد می‌کند.

آنچه در ادامه می آید نه تحقیق و واکاوی مفصل درباره ی حکم فقهی و فتاوای فقیهان مسلمان، بلکه اشاراتی برای اهل نظر و معنا پیرامون موضوع پیش گفته است تا از روزن آن نیز انظار برخی دیگر را متوجه بی بنیادی و ساختگی بودن آن سازد و باشد که گام هایی عملی و اجرایی در راستای پیراستگی دامان اندیشه اسلامی از این مساله و مانند آن هم چون کنیزگیری و ملک یمین و ارتداد و… فراهم سازد..

کیارستمی یک فیلم‌ساز به‌شدت سیاسی در معنای عام کلمه بود. او چالش عمیق‌ترین و ماندگارترین اشکال قدرت برعلیه انواع ناپایدار و تحمیلی قدرتی موقت را در فیلم‌هایش ترسیم می‌کرد. فیلم او نمایشگر دنیایی از تضادها و ستیزه‌ها بود زیرا اصولاً او خود را در ستیز با انواع گوناگون اقتدار می‌دید. البته او در وقایع بعد از جنبش سبز در ایران، در تضاد دیگری نیز قرار گرفت و آن اختلاف‌نظر با بعضی دیگر از کارگردانان ایرانی بود. انتقادات او به بعضی از همکارانش موجب این سوءظن شد که کیارستمی در حال بازی کردن نقشی موازنه بخش میان حکومت و مخالفان آن است.

اینکه آیا اصولاً جدا کردن عرصه سیاست از دین در اسلام امکان‌پذیر هست یا خیر یک سؤال اساسی است که پاسخ به آن آسان نیست. ادغام دین و سیاست در جهان اسلام دارای ریشه‌های تاریخی است و ماهیتی پیچیده و چندبعدی دارد. به عبارت دیگر تقاطع‌ها و نیز خطوط انفصال در اینجا مبهم‌اند. به‌سختی می‌توان تشخیص داد کجا سیاست آغاز می‌شود و کجا دین به‌پایان می‌رسد. این کافی نیست که برای جداسازی مرز دین و سیاست میان منبر مسجد و تریبون سخنرانی‌های سیاسی خطی کشیده شود.

ما درباره شرایط سیاسی و اقتصادی که امروزه با آن مواجهیم، نیازمند فهم جدیدی از مفهوم خدا و نیز دستورات اسلام هستیم. چگونه می‌توان دین را در یک جامعه مدرن تفسیر کرد؟ با متروکه شدن سیاست سلطنتی، ما دیگر به الهیات سلطنتی نیز نیاز نداریم. این‌چنین الهیاتی سلسه‌مراتبی از ترجیحات را ایجاد می‌کند، اما مفهوم مدرن دولت–ملت باید حقوق تک‌تک افراد را تضمین نماید. به نظر، بسیاری از کشورهای اسلامی تنها چهارچوب ظاهری دولت–ملت را اخذ کرده‌اند اما محتوا و جوهر قوانین آن ها با گفتمان مدرن حقوق بشر سازگاری ندارد.

واقعیت موجود این است که این روزها آنچه به نام تجربه ترکیه خوانده‌شده دوران خوبی را سپری نمی‌کند. حزب عدالت و توسعه امروز به اتهام استبداد ورزی به‌شدت مورد انتقاد قرارگرفته است و این تصویر از آک پارتی سال‌های ابتدایی قرن جدید که به‌صورتی گسترده برای اصلاحاتی که انجام می‌داد مورد تقدیر بود، فاصله دارد. برداشت و فهم عمومی از حزب و رهبر آهنین آن، رجب طیب اردوغان این است که ایشان در زمانی که در ضعف بودند میانه‌روی کردند و وقتی پایه‌های قدرتشان تحکیم شد، استبداد ورزیدند.

توضیح :  این متن ترجمه و گزارشی از  متن منتشره در  روزنامه آلمانی زود دویچه تسایتونگ است که به سفارش  سایت «زیتون» تهیه شده است.  روزنامه آلمانی زود دویچه تسایتونگ اطلاعات جدیدی را در مورد یکی از گسترده ترین فسادهای مالی

دولت اسلامی (داعش) دوگانه گمراه کننده ای میان دیکتاتوری و افراط گرایی را عرضه می کند. تونس ثابت کرده است که راه بهتری هم هست. کشورهای بسیاری با این پرسش روبرو هستند که چگونه با گروههای تروریستی به مانند داعش