انتخاب سردبیر

عربستان به شکل مشروط از گروه‌های فلسطینی حمایت مالی کرده و در مقابل اسراییل در جنگ‌های عربستان در یمن و سوریه از این کشور حمایت نظامی، اطلاعاتی و تکنولوژیک می‌کند. بدین ترتیب، دو طرف یک هم‌پیمانی استراتژیک، نظامی، اقتصادی و سیاسی علیه ایران، حزب‌الله و سوریه ـ یا چنانچه خود می‌گویند، محور شیعی ـ ایجاد می‌کنند. در چارچوب این نقش است که بدون آن که اسراییل امتیازی به فلسطینی‌ها بدهد، وزرای سابق و فعلی عربستان با همتایان اسراییلی خود به شکل آشکار و پنهان ملاقات می‌کنند…

تفاوت اصلی این دو دیدگاه در نتایج عملی آن است. باید توجه داشت که اگر سخن «کپل» درست بوده و مشکل رادیکال کردن اسلام باشد، بنابراین خود اسلام ریشه اصلی مشکل خواهد بود. از طرف دیگر اگر چنان باشد که «روی» می‌گوید یعنی مسئله اسلامی کردن رادیکالیزم باشد، در این صورت مشکل اصلی در رادیکالیزیم است که با تزئینات و تظاهرات اسلامی موجه جلوه داده می‌شود. این تفاوت نظر اختلاف زیادی را در عرضه سیاست‌گذاری ایجاد می‌کند.

آنچه در ادامه می آید نه تحقیق و واکاوی مفصل درباره ی حکم فقهی و فتاوای فقیهان مسلمان، بلکه اشاراتی برای اهل نظر و معنا پیرامون موضوع پیش گفته است تا از روزن آن نیز انظار برخی دیگر را متوجه بی بنیادی و ساختگی بودن آن سازد و باشد که گام هایی عملی و اجرایی در راستای پیراستگی دامان اندیشه اسلامی از این مساله و مانند آن هم چون کنیزگیری و ملک یمین و ارتداد و… فراهم سازد..

کیارستمی یک فیلم‌ساز به‌شدت سیاسی در معنای عام کلمه بود. او چالش عمیق‌ترین و ماندگارترین اشکال قدرت برعلیه انواع ناپایدار و تحمیلی قدرتی موقت را در فیلم‌هایش ترسیم می‌کرد. فیلم او نمایشگر دنیایی از تضادها و ستیزه‌ها بود زیرا اصولاً او خود را در ستیز با انواع گوناگون اقتدار می‌دید. البته او در وقایع بعد از جنبش سبز در ایران، در تضاد دیگری نیز قرار گرفت و آن اختلاف‌نظر با بعضی دیگر از کارگردانان ایرانی بود. انتقادات او به بعضی از همکارانش موجب این سوءظن شد که کیارستمی در حال بازی کردن نقشی موازنه بخش میان حکومت و مخالفان آن است.