انتخاب سردبیر

  ۲۹ آذرماه ۹۸ مصادف است با دهمین سالگرد رحلت زنده یاد آیت‌الله حسینعلی منتظری. یاد و خاطره آن بزرگ را گرامی می‌داریم. او از جهاتی حق بزرگی بر گردن افراد و گروه‌های مختلف و حتی متضاد اجتماعی جامعه کنونی

در خیزش اخیر کشته‌ها بسیارند و دردمندان و زخم‌خوردگان انبوه و حجم فاجعه حیرت‌آور. جان‌هایی گرفته شده‌اند که هر یک سوگ‌نامه‌ای را در خود می‌پرورند. اما آنچه فکر آدمی را در این وانفسای درد واندوه به خود مشغول می‌کند این

اخیرا یکى از کارشناسان امور دینى صدا و سیماى جمهورى اسلامى ایران توصیه کرده است که با دستگیرشدگان اغتشاشات اخیر با خشونت تمام رفتار شود و حتى گفته است که آنان نه تنها باید اعدام شوند بلکه بایستى آنان را

بیانیه‌ی کوتاه میرحسین موسوی، رهبر در حصر جنبش سبز، با همه‌ی روشنی و صلابت و سادگی، دچار خوانش اصلاح‌طلبانه، براندازانه و حتی اصول‌گرایانه(حکومتی) شده است. در همان‌حال همین بیانیه چندخطی و صریح، از سوی برخی از اصلاح‌طلبان، طرفداران براندازی و

بعد از این فاجعه، برای ما، چیزی جز «شرمساری» نمانده است. نمی‌دانم که چقدر می‌توان حرفِ جدی‌ای زد؛ چون تا زمانی‌که با این غمِ بزرگ کنار نیاییم، هیچ حرفی و نوشته‌ای آن‌قدرا هم جدی نیست که ارزش شنیدن و خواندن

در روزهای اخیر در شبکه‌های اجتماعی، هرگاه گزارشی از اعتراضات منتشر می‌شد، برای بسیاری این حجم از خشونت و خسارت به اماکن عمومی قابل درک نبود. حتی برای آنهایی که در دل اعتراضات حضور داشتند نیز تردیدهایی جدی‌ مطرح بود.

بانک‌های سوخته‌ی برجا مانده‌ی امروز، انشاء طبقات فقیر است بر دفتر شهرها. این انشاء را غلط نخوانیم و بد تفسیر نکنیم تا این زبان توده‌های بی‌زبان دوباره مجبور نباشد این چنین به سخن درآید. خشم، را درمان کنید. مجازات مردم خشمگین، درمانِ خشم نیست.

اعتراضات گسترده و فراگیر روزهای اخیر از نظر هویت و ماهیت، خیزش نوین دیگری است علیه حکومت انحصاری و استبدادی ولایت مطلقه فقیه. این برآمد ادامه اعتراضات گذشته، اما قوی‌تر، گسترده‌تر و قطعا اثرگذارتر از موارد پیشین است. نیروی اصلی

ارزش‌ها و باور‌هایی که پایه‌ی سمت‌گیری‌ها و کنش‌های سیاسی است، از وقایع، حوادث و اعتراض‌های اخیر، دچار تغییرهای ملموس شده‌است. به همین دلیل، احساسات و برداشت‌های تک‌تک افراد جامعه که از شرایط پرتنش جامعه‌ی‌ ایران، لااقل از دی‌ماه ۹۶ به