جنایت و مکافات

«در بازجویی‌ها به صراحت به من و خانواده‌ام به خصوص مادرم خیلی توهین میکردند.به طرز وحشتناکی تحقیر میکردند. به کلیسا میگفتند قمارخانه، میگفتند این کتاب انجیل چی هست که میخوانی؟ برو قرآن بخوان.به خصوصی‌ترین زوایای زندگی من ورود میکردند.»

شش سال زندان گرفتم در دادگاه بدوی. می‌ارزید. به احساس تعلق به یک جمع بزرگ قدرتمند که در تلاش است سرنوشتش را دست خودش بگیرد، می‌ارزید.

تحت تاثیر جوها و احساسات و عصبانیت‌ها در احکام صادره و حتی اعدام دختران سیزده چهارده ساله به صرف تندزبانی بدون اینکه اسلحه در دست گرفته یا در تظاهرات شرکت کرده باشند کاملا ناراحت کننده و وحشتناک است

دست دخترم را گرفتم با نامه‌‌ای در دست به دفتر ریاست‌جمهوری وقت [خاتمی] رفتیم. مرا راه ندادند و فقط نامه مرا گرفتند. بعد از سه روز، زنگ زدند که ما جسدی را پیدا کردیم که با خصوصیات همسر شما شباهت

روزهایی از من می‌خواستند بگویم همسرم جاسوس است و خودم هم برای سازمان‌های جاسوسی کار می‌کنم، اما من نمی‌پذیرفتم و وضعیتم بدتر می‌شد. یکبار آنقدر گریه کردم که غش کردم و از روی صندلی افتادم

اولین شلاقی که به من زدند طوری بود که من را کول گرفتند و داخل سلول آوردند. با قیچی پوست دو‌کف پای من را بریدند، خون زیر پوست دلمه شده بود. این را آدم می‌تواند توصیف کند ولی انفرادی را

حتی خفه شو برای من قشنگ بود. چون صدایی به گوش من می‌رسید.حتی اگر صدا از کسی باشد که قصد جان تو را کرده یا دشمن تو است. می‌گفتم ما وطنمان را دوست داریم، ولی جواب او این بود که

برای رفتن به توالت باید کاغذ را از دریچه بیرون می‌گذاشتم تا هروقت دیدند در را باز کنند. بارها پیش می‌آمد که ساعت‌ها آمدنشان طول می‌کشید. می‌گفتند حق ندارید در بزنید. شب‌ها آب نمی‌خوردم، چون می‌گفتند شب‌ها در را باز

تمام لباس‌هایم حتی جورابم را هم گرفتند، داخل سلول چیزی نبود جز یک پتو پر از استفراغ خشک شده، توالت ایرانی کف همان سلول بود و جای خواب کنار آن. آنقدر سردم بود که کیسه نایلون نان را برداشتم و

روز اول که برای بازجویی رفتم به تخت بسته شدم. دست و پایم را کشیدند. خیلی درد داشت. ضربه‌های کابل را کف پایم میزدند.از حال رفتم با پارچ آب رویم ریختن اما درد کشیدن آدم زیر بازجویی قابل تحملتر از

«خاوران به لعنت‌آباد معروف بود.از اهالی خراسان که آدرس می‌پرسیدی، می‌گفتند لعنت‌آباد را می‌گویی؟بعدها که اعدام‌ها زیاد شد فقط در اوین یک کلمه می‌گفتند، خاوران، این واژه همراه با ساک لباس‌های آن عزیز اعدام شده معانی زیادی داشت از جمله

۱۴ ماه در انفرادی بودم و در این ۱۴ ماه هربار می‌خواستم به دستشویی بروم باید چشم بند میزدم و هم موقع رفتن به دستشویی و هم موقع برگشت به سلول بازجویی بدنی می‌شدم. هرچه می‌گفتم در سلول و دستشویی

۱۴ماه در انفرادی بودم و در این ۱۴ ماه هربار میخواستم به دستشویی بروم باید چشم بند میزدم و هم موقع رفتن به دستشویی و هم موقع برگشت به سلول بازجویی بدنی میشدم. هرچه میگفتم در سلول و دستشویی فردی

می‌گفت بشین پاشو برو. سرت را بگذار روی دیوار و پاهایت را بده عقب و باید اینطوری بروی. همانطور از پشت محکم لگد میزد یا پس گردنی می‌زد. آن‌روز تمام بازجویی‌ها را ایستاده نوشتم. کل پنج شش ساعت بازجویی را

‏در زندان سخترین زمان‌ها، عصر‌های جمعه است.صدای گریه می‌شنوی و التماس‌هایی که افراد به زندانبان می‌کردند و میگفتند به بازجو بگو هرچه بخواهد اعتراف می‌کنم. بسیاری از فعالین اجتماعی به طور طبیعی مستعد افسردگی نیستند اما آنجا دچار آن می‌شوند.

یکی کتف من را میپیچاند و لگد به صندلی میزد.آن یکی به سر و بدنم ضربه میزد. میخواستم بگویم من کاری نکرده‌ام دادخواه بچه‌ام هستم.گفت هم خودت حرامزاده‌ایی هم سعیدت حرامزاده است.

در منزل مسکونی خود در تهران به قتل رسید. تنها زندگی می‌کرد، برای همین جنازه‌اش خیلی دیر پیدا شد. علت مرگش ایست قلبی اعلام شد. الآن مشخص شده است که این ایست قلبی بر اثر تزریق سیانور بوده است.

دخترم را گریان می‌بینم. می‌پرسم چه شده؟ بازجو می‌گوید پدرش را زده‌ایم … بعدا هم بیشتر می زنیم!…این نوع مسلمانی را من تا به حال ندیده‌ بودم. دروغ می‌گویند و نماز می‌خوانند. هرگز نمی‌بخشمت بازجو!

من فقط نگاهم را از زیر آن میز بردم بالا به طرف آن جایی که مسلسل‌چی ایستاده بود که ببینم رفته، نرفته و چی شده، که یک دستی را دیدم، هیکلش را ندیدم، فقط دستش را دیدم که آستین مشکی

بعد از آن شب یک تماس چند ثانیه‌ایی به مامان دادند که بگوید سالم است. بعد تماس‌ها را قطع کردند. در جواب اعتراض مامانم به قطع ارتباط مسوول زندان گفته بود:شب آتش سوزی همه شما باید می‌مردید.

برای گرفتن اعتراف اجباری در انفرادی نگهداری شده و چند روز در سلولی بوده که تخت و پتو نداشته و بسیار کثیف و پر از سوسک و موش بوده است.در زندان مورد شکنجه جنسی شدید قرار گرفته و به دلیل

پیکر نیکا را وقتی در سردخانه تحویل‌مان دادند، دندان‌هایش خرد شده بود، نیکا بی‌دندان به خاک سپرده شد. جوجو بی‌دندان به خاک سپرده شد، یعنی چقدر درد کشیده است؟

او را بر روی صندلی نشاندند و استفاده از ضربات چاقو فقط برای ترساندن او به کار رفته است.از پشت با فشار زیاد و محکم شال را دور دهانش گرفتند و چند کارد به او زدند تا ساکت شود علت مرگ

انسان با یک انسان دیگر چنین کاری نمی‌کند. شما یک خودکار یا یک مداد بردارید ۱۷ بار روی کاغذ بزنید خسته می‌شود؛ ۱۷ ضربه روی قفسه سینه برادرم زده بودند و بعد شاهرگ او را بریده بودند؛ به قول معروف،

گفت دخترم را بیاور حرف بزنیم. گفتم تو سالم بودی رفتی بیرون. گفت خیلی حالم بد است. تلفن قطع شد.تا نه و نیم شب تمام کرمانشاه را گشتیم. تا عاقبت دو خیابان پشت خانه ما جنازه‌‌اش پیدا شد. بالای سر

با کارون بازی می‌کردیم. بچه بود دیگر. آدم دلش می‌خواهد ببوسدش، بغلش کند. یک جایی که می‌بوسیدم، سینه‌اش بود. همان‌جا چاقو خورده بود. ۷/۷/۷۷ یک برنامه بود به اسم فف. من و کارون می‌خواستیم در این برنامه شرکت کنیم، ولی

برای گرفتن اعتراف اجباری در انفرادی نگهداری شده و چند روز در سلولی بوده که تخت و پتو نداشته و بسیار کثیف و پر از سوسک و موش بوده است.در زندان مورد شکنجه جنسی شدید قرار گرفته و به دلیل

موقعی که مأموران بازداشتگاه کهریزک مرا زدند، من خیلی تب بالایی داشتم. محسن در آن شب لباسش را در آورد که مرا باد بزند من تازه آنجا بود که فهمیدم به خاطر اینکه زخم‌های پشت کمرش همه عفونت کرده، سرپا