آنچه نه بهنام مسکن مهر بود و نه به صفت!
داشتم با پسر چهارده ماههام بازی میکردم و هر دو به اتفاق سرگرم خندههای مستانه بودیم، به ناگاه ساختمان جنبیدن گرفت و چون گهوارهی کودک گشت. همراه با خانواده و دیگر همسایگان با عجله هر چه بسیار از ساختمان خارج شدیم و خود را به فضای آزاد رساندیم. آنگاه با ازدحام مردمان و رفت و آمد ماشینها مواجه شدم! گویی قیامت شده بود و هر که در فکر نجات خود یا عزیزانش بود….