جنبش اجتماعی به مثابه «ساختار فرصت سیاسی»
نگرش سیاسی در این رویکرد غالب است و به ماهیت سیاسی جنبش ها نظر دارد و ناظر به متغییرهایی است که میزان مشارکت سیاسی افراد و آستانه تحمل نظام سیاسی را بالا میبرند. در این نگاه جنبشها فقط واکنشهای حاشیهای و ضدِ نهادی نیستند و محصول ناتوانی و ضعف هنجارهای یک نظام/نهاد محسوب نمیشوند، بلکه ساختاری برای استفادهی حداکثری از فرصتهای سیاسی به شمار میروند