ما باید نگران ابتذال باشیم، یعنی هر کسی نمیتواند حرفهای بدیهی بزند و اسم آن را هم فلسفه بگذارد. اما یک معنای دیگر ابتذال فلسفه در ایران این است که بگوید دغدغه زندگی روزمره را ندارد و در یک سطح بالاتری دارد فکر میکند و سوالاتش جهانی است
دعایی را از اواسط دهه پنجاه از دور میشناختم. از طریق صدایش در «رادیو صدای روحانیت مبارز» که از عراق پخش میشد؛ با هیجان تمام سخن میگفت و متنها را با صدایی رسا میخواند. در جریان انقلاب و پس از آمدن آیتالله خمینی به ایران نیز تصویر او را در رسانهها دیدم و با او آشنایی بیشتری حاصل شد، اما اولین بار دعایی را در مجلس اول دیدم…
بازنشر مطالب با ذکر منبع آزاد است. ۱۳۹۴-1401